Pismo prenosimo u celosti:
“Partizan je sastavni deo mog svakodnevnog življenja od 1947. godine, kad sam kao dečačić u mom rodnom Potkozarju počeo navijati za njega, kao i mnoga deca sa tog područja, jer je ime Partizan u Potkozarju bilo svetinja. U Partizanu i u mnogim njegovim klubovima sam kao afirmisani privrednik i političar mnogo toga dobrog uradio pogotovo za vreme bivše Jugoslavije, a od Partizana nikad nisam ništa uzeo za razliku od nekih koji su se u njemu i preko njega obogatili, a to prevedeno znači da ja ne pripadam nijednoj grupaciji navijača Partizana, zvali se oni „grobari” sa Juga, „južni front” ili „zabranjeni”, već isključivo sam navijač Partizana, kao i stotine hiljada drugih partizanovaca na prostoru bivše Jugoslavije. Ali nas zato sve ono što šteti našem narodu i Partizanu pogađa i zato reagujem.
Bar meni koji sam kao dečačić u rodnom Potkozarju za vreme Drugog svetskog rata prošao pravu životnu golgotu, je dobro poznato kakve su stravine zločine nad srpskim narodom počinili ustaški zlikovci i nacisti Adolfa Hitlera, a ustaško-nacistička ofanziva na Kozari juna i jula 1942. godine imala je za cilj da potpuno uništi srpski narod na Kozari. Uz srpski narod, Jevreji su bili najveće žrtve ustaških zlikovaca i nacista Hitlerove Nemake na području bivše Jugoslavije. Partizan je slavno i časno ime i ono simbolizuje onu grandioznu antifašističku borbu srpskog i drugih naroda u Drugom svetskom ratu na prostoru bivše Jugoslavije. Jugoslovensko sportsko društvo Partizan i u njemu fudbalski klub osnovano je 4. oktobra 1945. godine, na osnovu odluke vrha Jugoslovenske narodne armije. Posle jednog burnog i teškog vremena na koje srpski narod može biti ponosan, a posebno navijači Partizana, budući da je jedan od osnivača i prvi predsednik JSD Partizan general pukovnik i narodni heroj Peko Dapčević komandovao partizanskim jedinicama i jedinicama sovjetske Crvene armije u borbama za oslobođenje Beograda od 14. do 20. oktobra 44. godine”. Izvor: Večernje NovostiPročitajte još:
