Pravda

Đurđic je jedna od najčešćih slava, a crkva ga pominje kao borca za hrišćanstvo i velikomučenika. Sveti Georgije pogubljen je 303. godine. Bio je Hristov vojnik koji je odbio poslušnost caru Dioklecijanu, velikom progonitelju hrišćana, izjavivši da se ne plaši da umre za svoju veru. Propovedao je novozavetnu veru i, prema predanju, čak je i carevu ženu Aleksandru uspeo da preobrati u hrišćanstvo. Oboje su osuđeni na smrt odsecanjem glave, a predanje kaže da je carica preminula pre izvršenja carske naredbe. Na pravoslavnim ikonama i srednjovekovnim freskama Sveti Đorđe je predstavljen kako na konju, u vojvodskom odelu sa krstastim mačem ubija aždaju koja je simbol paganske vere, dok se na ikonama za praznik Đurđic predstavlja kao pešak u stojećem stavu sa kopljem ili mačem u ruci. U pravoslavnim manastirima Sveti Đorđe je prvi u redu svetih ratnika sa štitom i krstastim mačem. Sveti Georgije je veoma poštovan u našem narodu i slavi se dva puta godišnje - kao praznik Obnovljenja hrama Svetog velikomučenika Georgija (Đurđic) i 6. maja kada se obeležava dan njegove smrti (Đurđevdan). U bogoslužbenom kalendaru samo je Đurđevdan obeležen crvenim slovom, dok Đurđic ne spada u zapovedne praznike iako je od velikog značaja za pravoslavnu crkvu. Na liturgijama u hramovima pominju se stradanja Svetog Đorđa, čije su mošti po želji samog svetitelja prenesene iz Nikomidije u Lidu Palestinsku, u hram njemu posvećenom. U vreme cara Konstantina hrišćani su sazidali hram Svetom Đorđu u Lidi Palestinskoj, a prilikom osvećenja hrama, prenete se u i njemu sahranjene mošti sveca. U Srbiji postoji verovanje da se na Đurđic ništa ne sme izneti iz kuće jer ćete u suprotnom cele godine imati samo rashode bez prihoda. Narodno verovanje kaže i da danas ne sme da se prede vuna, kao i da ništa ne sme da se pere. Žene ne bi trebalo da vezu bilo kakve ručne radove. Današnji dan smatra se i esnafskom slavom obućara i krojača. Pre dva veka u srpskim selima postojao je i običaj da se protiv uroka na današnji dan zakolje crni petao ili crno pile. Odsećena pileća glava vezivala bi se konopcem za verige ili negde na tremu, a njen “zadatak” bio je da tera vukove koji dolaze zimi. Narodno verovanje je i da zima dolazi s Đurđicom, a odlazi sa Đurđevdanom (6. maj).

Pročitajte još:SVETSKE KATASTROFE BABA VANGE: Kursk tone, leševi žrtava su svuda!Lazanski: Srbija nije interesantna kao meta

Izvor: Kurir, Telegraf