Pravda

Car Dušan je 1334. godine Dubrovčanima dao poluostrvo Pelješac uz obavezu da oni svake godine plaćaju određenu novčanu nadoknadu, ali i uz još jedan uslov koji oni nisu dugo poštovali. Pelješac- Položaj u jeku borbe Pelješac je drugo po veličini hrvatsko poluostrvo koje se nalazi na jugu te zemlje u Dubrovačko-neretvanskoj županiji. Površina Pelješca je 348 kilometara kvadratnih, a sa kopnom je spojen Stonskom prevlakom. Uvertira za ustupanje Pelješca počinje 1332. godine, kada je došlo do pobune u Zeti pod vođstvom zetskog vojvode Bogoja i arbanasa Dimitrija Sume. Buna je ubrzo ugušena. Sa novim bugarskim carem Ivanom Aleksandrom su uspostavljeni saveznički odnosi, pa se tada i dalje kralj Dušan u proleće 1332. godine oženio Jelenom, sestrom bugarskog cara. Bosanski ban Stefan II Kotromanić je želeo da osvoji celo Zahumlje, jer je samo deo Zahumlja osvojio 1326. godine posle sukoba sa Branivojevićima. U tom sukobu su učestvovali i Dubrovčani, zajedno sa banom Stefanom II, i pošto je zatrta porodica Branivojević, i pošto su Stefan i Dubrovčani podelili međusobno njihove teritorije, Dubrovčani su dobili Pelješac sa Stonom. Dubrovčani za vreme kralja Stefana Dečanskog nisu uspeli da legalizuju upravu nad Pelješcem i Stonom, pa su to pokušali za vreme kralja Dušana. 1333 godine, Stefan Dušan je izdao povelju u Pologu, kojom je Dubrovčanima ustupio primorje od Stona do Dubrovnika, sa ostrvom Posrednjicom kod ušća Neretve. Uslov je bio da ne pokrštavaju Srbe Obaveza je bila da oni na račun “stonskog dohotka” isplaćuju 500 perpera, plus 8.000 perpera koje je trebalo platiti odmah, a Dubrovčani su se obavezali da će dozvoliti versku slobodu pravoslavnom stanovništvu dobijenih teritorija. Dubrovčani su sumu od 500 perpera plaćali i bosanskom banu, koji je iste godine izdao povelju kojom je potvrdio pravo Dubrovnika na Ston, te su na miru mogli koristiti svoje nove posede koje su iste godine počeli da utvrđuju.

Pročitajte još:Očajni: Ukrajina regrutuje obolele od epilepsije i tuberkulozeŠamar za Hrvate iz Azova: Gorela šahovnica u Širokinu, palili je Francuzi, Rusi, Srbi i Brazilci!

Uslov je bio i da u Stonu ostane “Srpski pop da poje”, jer je to episkopiju osnovao još Sveti Sava, ali su Dubrovčani to poštovali samo do 1349. godine kada su doveli katoličkog sveštenika. Odmah je počelo pokrštavanje, te su mnogi pravoslavci nasilno prešli u katolike, a to nikada nije sankcionisano. Inače, Car Dušan je bio u Dubrovniku u dva navrata, 1331. i 1350. godine. Svoju veličinu je pokazao i time što je kao pravoslavac donirao novac za izgradnju katoličkih crkava. Izvor: Telegraf