Pravda

Meci su mu prolazili pored glave, borio se prsa u prsa sa najozloglašenijim teroristima u najtežim uslovima. Bio je šećeraš, ali ga ni bolest nije sprečavala da posustane u borbi, već se često događalo, po predanjima njegovih saboraca, da u jednoj ruci nosi špric sa insulinom, a u drugoj pušku. U njegovu čast, spevana je jedna od danas najpopularnijih rodoljubivih pesama među Srbima, koju su među prvima popularizovali navijači Crvene zvezde. U pitanju je pesma Đenerale, u izvedbi Kosovskih božura, koju je komponovao Gavrilo Kujundžić iz Orahovca. Inspiracija za pesmu došla mu je upravo u ovom mestu u srcu Metohije, čuvenom po neverovatnom vinu i neverovatno plodnoj zemlji, na kojoj su zasađeni prelepi vinogradi, zbog kojih Orahovac nosi epitet rajske bašte. Ipak, tokom ratnih dejstava na području Kosova i Metohije, ”rajska bašta” je tokom jula 1998. godine pretvorena u pakao. UČK teroristi su zauzeli grad, kidnapovali Srbe na koje su naišli i okupirali ga sa svih strana. Iz pakla ih je spasila srpska vojska i policija, a prva jedinica koja je ušla u grad i oslobodila ga, bila je ona koju je predvodio Veljko Radenović – Posebna Jedinica Policije iz Prizrena. Gavrilo je prisećajući se teških vremena, opisao trenutak koji ga je inspirisao da napiše, sada već čuvenu pesmu – Đenerale. – Ja sam napisao tu pesmu onog momenta kad sam ispred crkve video mog prijatelja i druga Veljka, koga sam dugo poznavao. Tad sam shvatio da smo oslobođeni, bila su to strašna četiri dana opsade – prisetio se Gavrilo, i priznao da je zaplakao, sećajući se tih teških dana pre 17 godina, jer je prva žrtva opsade bio njegov sestrić, koga je pogodio teroristički snajper. Gavrilo je mislio da za Srbe u Orahovcu nema spasa, a onda se kao spasilac pojavio Veljko Radenović, sa svojom Posebnom Jedinicom Policije iz Prizrena, koja se prva probila u Orahovac, razbivši teroristička uporišta. – Velike bitke je vodio prsa u prsa sa UČK bandama po zabitima i mestima gde je tadašnja država izgubila svaku kontrolu. Posvetio sam mu pesmu u znak zahvalnosti za spas srpskog življa u Orahovcu 1998. godine. - Posle nekoliko dana opsade, kada sam mislio da za nas više nema spasa, video sam Veljka ispred crkve u gornjem delu Orahovca sa još dva svoja saborca – ispriričao je Gavrilo Kujundžić, a zatim i opisao izgled Đenerala Veljka posle višednevnih borbi sa teroristima. – Bio je sav garav od baruta jer se tri dana probijao kroz najteže UČK prepreke kroz sela Zrze i Bela Crkva. Kakav je vojvoda bio svedoči i podatak da je prilikom oslobađanja Orahovca pogođen u kapu snajperskim metkom. Ne samo da nije odustao, već nije ni zalegao – istakao je pesnik i kompozitor pesme Đenerale, jedne od najpopularnijih rodoljubivih pesama koje se pevaju na Zvezdinom Severu, a popularna je i među ostalim navijačima u Srbiji, jer svi oni cene lik i delo Veljka Radenovića.

Okupacija Orahovca

UČK teroristi su tokom 1998. godine držali pod kontrolom velika područja na Kosovu i Metohiji, i vodili su borbe sa srpskom policijom, terorišući i ubijajući srpski narod. Tako je 17. jula 1998. godine oko 1.000 do zuba naoružanih terorista upalo u Orahovac, gde su preuzeli sve vitalne institucije – opštinu, poštu, dom zdravlja, a pod opsadom su držali i dve zgrade u kojima su se nalazili srpski policajci. Po ulasku u grad teroristi su kidnapovali građane srpske nacionalnosti, uključujući žene i decu i odveli ih su ih u pravcu Klečke, gde je većina civila zverski mučena, masakrirana i spaljena. Kasnijom istragom pronađena su tela 40 srpskih žrtava. Čim su zauzeli Orahovac, pripadnici OVK su prekopali saobraćajnice, postavili mine na mostovima i ulicama, postavili barikade u vidu kamiona sa peskom i minirali ih. Utvrdili su se po kućama i dvorištima, a na uzvišenjima i dominantnim tačkama su se rasporedili snajperisti, što je otežavalo kretanje, pristizanje i organizovanje deblokade grada. Orahovac je praktično pretvoren u neosvojivo uporište.

Oslobađanje grada

Narednog dana započelo se sa operacijom oslobođenja grada. Ona je počela 18. jula, kada je razbijeno nekoliko zaseda oko Orahovca i u selu Bela Crkva. Narednog dana su srpske snage, pojačane dodatnim ljudstvom iz vojske i uz pratnju nekoliko tenkova i oklopnih vozila, krenule u oslobađanje Orahovca. Vođene su žestoke borbe na ulicama Orahovca. Sam grad oslobođen je 19. jula, UČK teroristi su bili totalno razbijeni, a dobar deo njih i zarobljen. Borbe sa preostalim pripadnicima takozvane OVK trajale su i narednih nekoliko dana u selima oko Orahovca, da bi 22. jula bile i konačno završene pobedom srpskih snaga, dok su se teroristi dali na beg u pravcu Drenice i Mališeva, gde su imali uporišta. Samu bitku za Orahovac u kojoj su udruženim snagama srpska vojska i policija do nogu potukli UČK teroriste, detaljno je u video intervjuu opisao general, a u vreme oslobađanja grada pukovnik, Božidar Delić, koji je i sam sa vojskom učestvovao u borbi protiv terorista.

Đeneral Veljko Radenović

Veljko Radenović je rođen 17. maja 1955. godine u Peći. Radenovići su poreklom iz Crne Gore, iz sela Meteha kod Plava, a na Kosovo i Metohiju su se preselili posle Drugog svetskog rata. Od trenutka kada se zaposlio u policiju, Veljka Radenovića je pratio glas odlčnog policajca i dobrog čoveka. Do 1992. godine bio je komandir isturenog odeljenja u selu Sredska, koje je 12 kilometara udaljeno od Prizrena. Te godine je osnovana Posebna Jedinica Policije, čiji je on bio komandant. Jedinicu je činila mala, ali odabrana grupa policajaca, koji su prošli kroz sistem specijalnih treninga i priprema. Učestvovao je i u ratu u Bosni, na relaciji Višegrad – Foča – Goražde, a potom i Slavoniji i Baranji, sve do potpisivanja Dejtonskog sporazuma. Proslavio se u borbama protiv terorista na Kosovu i Metohiji, a naročito oslobađanjem Orahovca jula 1998. godine. Zbog šećerne bolesti bilo mu je zabranjeno da se izlaže stresnim situacijama, ali on nije mario za to, već je često znao da u jednoj ruci drži insulin, a u drugoj pušku, a zatim izgovori njegovo čuveno ”Za mnom, braćo” i krene u juriš. Iako niži po činu, njegovo junaštvo, koje je iskazivao u borbama, ga je u narodu podiglo na pijedestal najvećih legendi modernog doba Srbije. Nije imao čin generala, ali su ga i saborci, kao i narod koji je oslobađao, smatrali đeneralom, i tako su ga zvali. To je i ovekovečeno u pesmi Gavrila Kujundžića, da predanje o Đeneralu Veljku ostane zapisano za sva vremena, i da se prenosi na buduća pokoljenja. Veljko Radenović je bio rado viđen gost humanitarnih koncerata koje su Delije organizovale u cilju pomoći narodu na Kosovu i Metohiji, a pesma Đenerale često se peva na Severu. Đeneral Veljko Radenović je preminuo 29. septembra 2012. godine u Kruševcu. Sahranjen je na novom groblju u tom gradu, bez ikakvih državnih počasti.

Pročitajte još:Ratko Mladić pregovara sa Hrvatima: Vi morate mene moliti a ne ja vas (VIDEO)Vesna Veizović: Tiha islamska okupacija Srbije

Izvor: Telegraf