Piše: Dina Strajker
Glavni centri Zapada po ovom pitanju su, baltičke države i Poljska, koje su, zajedno sa Ukrajinom i Belorusijom, vekovima ili unutar ili van ruske orbite. Iako ne postoji ni trunka dokaza koji ukazuju na trenutne ruske projekte izvan njenih zapadnih granica, optužbe Zapada obezbeđuju divan izgovor NATO paktu da svoje trupe i tenkove pripremi za udar na džinovskog suseda. Ali ove zemlje se ne mogu nazivati delom ruskog "carstva", jer su 'okupacije' u prošlosti bile izazvane činjenicom da su u više navrata služile kao put Zapadu u invaziji Rusije.
Ono na šta Zapadnjaci zaista misle kada govore o ruskoj imperiji, jesu zemlje duž ogromne južne granice Rusije. Iza zida Urala, evroazijski kontinent se prostire hiljadama kilometara ka Pacifiku.
'Carstvo' koje Predsednik Putin navodno pokušava da oživi, nije nastalo od samostalnih država: njene beskrajne ravnice su razdeljene između nekoliko reka i u velikoj meri su "nenaseljene" ili, kako se u modernoj eri to zove, terra nullius.
Prema Vikipediji:
Terra nullius ... je latinski izraz koji dolazi iz Rimskog prava i znači "ničija zemlja". [1] Koristi se u međunarodnom pravu da opiše teritoriju koja nikada nije bila predmet suvereniteta bilo koje države, ili od čijeg suvereniteta se bilo koja ranija suverena država, implicitno ili eksplicitino, odrekla. Suverenitet nad teritorijom koja je proglašena za Terra nullius se može steći okupacijom, [2] iako u nekim slučajevima to znači kršenje međunarodnog zakona ili sporazuma.
Južna i Srednja Azija su bile naseljene pretežno persijskim plemenima sve do 5. veka, kada su Turci počeli da se širi po ovim područjima. Mongoli, DŽingis Kanovi konjanici su u 12. veku pohrlili preko evroazijske ravnice sve do Kijeva i Moskovije. Taj je veliki prostor na zapadnoj strani Urala bio napredna civilizacija poznata kao Kijevska Rusija. Mongoli su bili ukopani četiri veka, sa sistemom državnog vlasništva nad zemljištem i ljudima. Propisujući poziciju svakog Rusa, ovaj sistem se nastavio pod svemoćnom ruskom carskom državom, a i posle boljševičke revolucije. (videti moje predstavljanje vanserijskog rada Tibora Zamuelija "Ruska tradicija" na Opednews.
Otomanska imperija, dom muslimanskog kalifata, od kraja 13. veka do Prvog svetskog rata, vladao je većim delom Srednje Azije. Rusija je preko ratova sa Turskom stekla mnogo od onog što je danas poznato kao “stan” (Turkmenistan, Uzbekistan, Tadžikistan, Kazahstan). Nakon Ruske revolucije, te novonastale države su uključene u Sovjetski Savez. Istočne oblasti, poznate kao Istočni Turkistan ili Ksinđijang, priključene su Narodnoj Republici Kini.
Od pre hrišćanske ere, pa do Srednjeg veka, Put svile je postao poznat zahvaljujći pričama Marka Pola, koji je putovao kroz Srednju Aziju, nestajao i pojavljivao se u skladu sa dobrim ili lošim trgovinskim mogućnostima. U 12. veku, zemlje duž rute Puta svile, razni 'stanovi' – značajno su modernizovani, i sa raspadom Sovjetskog Saveza su postali nezavisni članovi Ruske Federacije nezavisnih država.
Toliko o ruskom carstvu Vladimira Putina. Nego, šta je sa Amerikom?
Hiljadama godina, Severnu Ameriku su naseljavala indijanska plemena, a u skladu sa savremenim međunarodnim pravom, ona bi se, u vreme evropskih osvajanja, mogla zvati i terra nullius. Kao su se beli doseljenici premeštali na zapad, starosedeoci su proganjani, a preživeli su smeštani u rezervate, gde je većina njih ostala do danas.
Sjedinjene države nisu priključile nijednu indijansku državu - štaviše, one stalno intervenišu u Srednjoj Americi i Meksiku, gde je 'razvoj', možda, upola manji nego u Sjedinjenim državama.
Našim južnim susedima, koje smo dugo nazivali "našim zadnjnim dvorištem", upravljaju veletrgovci narkoticima, a omladina je primorana da se pridružuje bandama ili da se vozi na krovovima vozova ka američkoj granici, gde se deca bez pratnje suočavaju sa deportacijom, umesto da o njima brine država, koja sebe reklamira kao najbogatiju na svetu.
Sjedinjene države nisu stekle svoju sadašnju teritoriju sve do posle dvogodišnjeg rata, koji je izbio nakon aneksije meksičke teritorije Teksasa 1845. godine. A, od 1945., Sjedinjene države su napale 44 nacije, prema podacima iz Istorije američkih vojnih intervencija od 1890. godine. Grafikon ne uključuje vojne vežbe u stranim zemljama, raspoređivanje trupa u inostranstvu, tajne akcije, obuku stranih trupa, kao i mnoge druge oblike agresije.
Teško da bi trebalo iznova ovo isticati: Dok Sjedinjene države nisu uspevale da priključe veći deo zemalja koje su napale i osvajale, krojeći svoju 'pomoć' tim državama u skladu sa dobrobiti američkih kompanija, sovjetska Rusija sprovodila je proces modernizacije koji traje do danas. Vređajući svoju javnost na neverovatan način, američka štampa vešto izbegava da izveštava o najvećem razvojnom projektu koga je svet ikada video: zajedničkom rusko-kineskom 'Novom Putu svile', takođe poznatom kao 'Jedan pojas, jedan put', koji će povezati Kinu i Evropu ultramodernim železnicama, putevima i lukama.
U međuvremenu, američki Indijanci su na naslovnicama samo kada se poređaju po tlu, kako bi svojim telima sprečili kopače zemlje da njihove drevne grobnice pretvore u naftovode.
Izvor: Katehon
