U knjizi „Tesla evolucija svesti čovečanstva“ Velimir Abramović („Draslar“ 2015) se na poseban, zanimljiv način bavi čuvenim naučnikom, odnosno njegovim otkrićima, stavovima... Primerice, u poglavlju „Teslino shvatanje rata i budućnost ratnih procesa“ Abramović veli da je u fenomenu rata onako kako ga sagledavamo „glavna briga stručnjaka kontrola masovnih emocija“, tj. filozofija rata je „reprogramiranje kolektivnog nesvesnog“.
Tesla pak, veli Abramović, promatra fenomen rata kao obrazac energetskog dejstva („kao uređivanje energetskih i materijalnih entiteta direktno preslikano sa hijerarhijskog plana ideja“). Teslino shvatanje rata je, kaže, duboko revolucionarno, toliko da zadire u smenu paradigme same hrišćanske civilizacije.
Pišući o Teslinoj teoriji, Abramović napominje da magnetskom indukcijom Sunca nastaju promene u Zemljinoj jonosferi, koja je zbog karaktera struja koje njome protiču direktno u rezonantnom odnosu sa ljudskim mozgom. „Tesla je uspostavio matematičku korelaciju ratova i ciklične Sunčeve aktivnosti. (...) Vezu ljudskog mozga i elektromagnetskih polja on je uočio još 1899. g. u Kolorado Springsu. (...) Kroz nervna vlakna i neuralne mreže ljudskog centralnog nervnog sistema protiču jednosmerne jonske struje u obliku nervnih elektroimpulsa brzinom oko 30 km/s, koja upravo odgovara brzini rotacije Zemlje. (...) U elektrocefalografiji poznato je da su tzv. Šumanove rezonance Zemljine atmosfere, posebno jonosfere, podudarne frekvencijama moždanih talasa u opsegu 1,5–20 Hz (ekstraniske frekvencije).“
Rat po Tesli, piše Abramović, nastupa kad razlika potencijala, a prestaje sa energetskim balansom, ali upravo tu ključnu ulogu igra ili bi mogao da igra faktor svesti, odnosno ljudskog duha. Citira potom i analizira Teslin članak objavljen 1914. „Nauka i otkrića su velike sile koje će dovesti do prestanka rata.“ Slavni naučnik je, piše Abramović, pošao od pretpostavke da rat predstavlja ispoljavanje energije, što podrazumeva ubrzanje i usporenje mase pod dejstvom sile. Dao je komparativne procene Američkog građanskog rata, Francusko-nemačkog, Rusko-japanskog, Prvog balkanskog sa, kako ga je nazivao, sadašnjim, tj. Prvim svetskim. Istakao je da je odsustvo razumske komponente u ratovanju najvažniji faktor njegovog trajanja, tj. ako je rat prirodni događaj, a čovek deo beskonačnog sveta, onda jedino nematerijalni i neprostorni entitet duh, uz svest i razum, u stanju je da utiče... „Predviđanje je nezahvalan posao, ali naučne prognoze mogu biti korisne, a bile bi to još više da ljudska priroda nije sklona da zanemaruje savete i lekcije. (...) Svi koji su u ovo umešani čvrsto su rešeni da se bore do kraja, ma kako on bio gorak, braneći svoj stav time da bi preuranjeni mir ostavio goruća pitanja nerešenim. (...) Neki novi neoborivi argument mora se izneti u prilog prestanka rata. Slučaj je užasan, ali nade ima“, pisao je Tesla u pomenutom članku. Nakon citiranja i analiza, Abramović napominje: “Razmatrajući materijalne dokaze o ratu kao razmeni energetskih potencijala, iznoseći činjenice političke i emocionalne prirode, kao što je ona o razlozima dugotrajnosti Habzburške monarhije, Tesla je na odista vidovit način povezao socijalnu psihologiju, industrijsku proizvodnju i etnopsihološke karakteristike evropskih naroda, izvodeći naoko neobične logističke zaključke koji su u tom momentu kada je članak objavljen prkosili ne samo podacima obaveštajnih službi već i opšte poznatoj statistici ekonomskog rasta i moći strana u sukobu.“ Dodaje, između ostalog, da je Tesla u naučno-tehnološkoj eri tražio metafizičko ishodište („u pitanju je smena civilizacija koju je on osetio još 1900. i za koju je tražio filozofsko pokriće kako za čovečanstvo tako i za sebe lično“), te da je nastojao da temeljnu ideju antropološko-hrišćanske civilizacije zameni apstraktnom kosmološkom metafizikom i egzaktnom etikom. Tesla je, veli Abramović, nauku video kao izlaz, ali ju je posmatrao univerzalno i borio se za uvođenje etike u naučna istraživanja, kao vrhunske komponente naučnih otkrića. „Savremena mašinerija koju je nauka stvorila kriva je za ovu nesreću, ali nauka će uništiti to frankenštajnsko čudoviše koje je sama proizvela...“, citira Abramović Teslu. Citirajući dalje Tesline članke, recimo pisanje o odnosima snaga, čitamo: “Nemačka će da prednjači ne samo zbog povoljnih okolnosti i odlične obučenosti njenih stručnjaka nego i stoga što je to za nju postala preka potreba, pitanje života i smrti (...) NJihovi ciljevi idu i dalje. Nemačka je htela ništa manje nego da zavlada svetom.“ Abramović skreće pažnju na Teslin aksiom „Sva energija jednog sistema potiče iz spoljne sredine“ i pravi paralelu sa vizantijskom političkom doktrinom po kojoj se načelo ekonomije i savršenog društvenog poretka bazira/stvara, preslikavajući kosmološke zakone na socijalni i politički plan svake države. „Jedina pozitivna posledica užasnih ratnih posledica je što posle njih mora uslediti period mira“, piše Tesla i dodaje: “Ovo je posledica prirodnog zakona po kom su akcija i reakcija jednake. A na sadašnjem stupnju čovečanstva, na kom nema svesti o istorijskim zbivanjima i njihovim kosmološkim uzrocima, povremeni potresi su još uvek prirodni. Još žešća bitka će se tek voditi u budućnosti između Istoka i Zapada.“ Abramović posebno ističe Teslinu duhovnost, a kada je reč o njegovim „proročkim“ naučnim sagledavanjima, između ostalog, citira: „Živimo u jednom dobu bez presedana po tehničkim dostignućima koja nas vode do sve potpunijeg gospodarenja silama prirode i poništavanja prostora vremena. Ali ovaj razvitak, iako doprinosi našoj udobnosti ne ide u pravcu prave kulture i prosvetljenja. Naprotiv, on uništava ideale... Pravi razlog nacionalne propasti je nesposobnost čovečanstva da razrešava socijalne, moralne i duhovne probleme.“ Izvor: Blic
