Riječ je o mladom čoveku koji je od marta 2013. do marta 2015. godine proveo u Siriji, u područjima pod kontrolom takozvane Islamske države, kao informatički i ekspert programerstva. Po prirodi posla, saznavao je i mnoge „važne detalje, nedostupne široj javnosti".
Mnogi od tih detalja objašnjava on, vezani su za puteve dolazaka više od 900 muslimana iz zemalja nastalih od bivših republika bivše SFRJ. Toliko ih je, otprilike, od druge polovine 2011. do sredine marta 2015. godine bilo ukupno na ratištima u Siriji, Iraku i Libiji. Prema evidencijama koje je dobijao iz ID baza, na teritorijama kalifata, u vojnim i logističkim formacijama „registrovano" je najviše radikalnih islamista sa Kosova oko 350. Zatim po brojnosti slede državljani Bosne i Hercegovine 250, Makedonije 220, Srbije 55, Slovenije 10 i Hrvatske 8. Naravno, ne mogu, kaže on, potvrditi da su podaci stoprocentno tačni, ali to je evidencija koja je obrađivana u lokalnim administracijama, prolazila kroz kontrolu vojno-policijskih komandi, a odatle distribuirana informatičkim i agencijskim centrima u kojima je dobijala formu identifikacionih kartica na osnovu kojih je svaki pojedinac dužio ličnu opremu, naoružanje, dobijao formacijski raspored, hranio se, a na primao i platu.
Što se državljana Crne Gore tiče, ističe da je upravo zahvaljujući identifikacionim karticama procenio da ih je bilo 35. Tokom njegovog boravka (do sredine marta 2015) poginula su šestorica, a vratila se sedmorica. Za sudbinu dvojice nije se u to vreme znalo mesecima unazad, a s obzirom na to da je jedan poginuo početkom ove godine, računa da je na ratištima još 19 crnogorskih državljana, računajući četiri žene i dve devojčice.
Bio je, kako naglašava, u dobroj prilici da „prouči" i puteve dolaska iz zemalja porekla na teritorije terorističkih centara unutar granica takozvanog kalifata i zaključio da nijedan državljanin Crne Gore, Hrvatske i Slovenije nije regrutovan i logistički pripreman unutar granica pomenute tri države. Crnogorski državljani su za svojevrsne misije zla edukovani po tri do šest nedelja, delimično na Kosovu, zatim u delu Raške oblasti u Srbiji, delovima Albanije i Makedonije, a najviše ih je pripremano u Bosni.
Sledbenici dva ključna islamistička radikala, po mišljenju Nermina K. su nusretovci i bilalovci, ljudi koji su razvili najozbiljnije i najdestruktivnije islamističke mreže na ovom delu Balkana, vrbovali su većinu crnogorskih državljana. Radi se o Nusretu Imamoviću i njegovom najradikalnijem sapatniku, mostarskom hafizu DŽevadu Gološu, s jedne i Huseinu Bilalu Bosniću, čija je udarna pesnica bio Bajro Ikanović, s druge strane.
Iako, zbog novca, međusobno posvađana, misije dva zlokobna kriminalnoteroristička klana odvijale su se po istom obrascu. Do podataka o potencijalnim „regrutima" dolazili su posredstvom plaćenih izvidnika, dobrih poznavalaca prilika unutar istoverničkih zajednica, a zatim im obezbeđivali put do Sarajeva ili Hadžića. Većina je stanovala i „edukovala" se u Ikanovićevoj kući, koja je po njegovom odlasku na ratište postala svojevrsni sabirni centar.
Pakao
Značajnu ulogu u „edukaciji" potencijalnih regruta imao je tokom prve polovine 2013. godine i Ines Midžić, iz Bihaća, koji je nekoliko puta odlazio na ratište i vraćao se u Sarajevo. Za njegovo ime vezuju se odlasci najmanje trojice crnogorskih državljana Adisa S. i Samira F. iz Rožaja i Ekana K. iz Bijelog Polja.
U edukativne seanse u Ikanovićevoj kući navodno se polovinom iste godine veoma aktivno uključio i izvjesni Nihad Berković, koji je, prema saznanjima našeg sagovornika, imao dosta bliskih prijatelja među radikalnim vehabijama u Baru i Ulcinju. Da li je zaista i koliko uspevao da ih motiviše za odlazak na neko od ratišta u Siriji, Iraku ili Libiji, teško je pretpostaviti. Polazište za najmanje 20 državljana Crne Gore, koji su bili ili su još na ratištima, bila je Bosna uveren je Nermin K. Iz Sarajeva se uglavnom išlo za Tursku, ali i za Austriju, Italiju, ili Švedsku. A, odatle u pakao...
Imena ratnika na arapskom
Identifikacione kartice, koje su morali imati svi pripadnici terorističkih formacija Islamske države, ispisivane su na arapskom jeziku, bile su numerisane i sadržale su takozvano ratno, džihadističko ime osoba kojima su pripadale. Poslednji treći ili četvrti deo tog (novog) imena najčešće je označavao zemlju koju je sam džihadista doživljavao kao matičnu, pa su se „ratnici sa Balkana“ najčešće odlučivali za Al-Bosni, Al-Albani, Al-Kosova...
Nermin K. naglašava da na evidencionim karticama, u koje je imao uvid tokom dvogodišnjeg rada, nije naišao ni na jedno novo ime koje bi na bilo koji način asociralo na Crnu Goru. Prema njegovim saznanjima, gotovo svi crnogorski državljani na ratištima u Siriji i Iraku, u završnici novog imena, imali su svojevrsnu „odrednicu" Al-Bosni ili Al-Albani. Šta je Nermin K. rekao o platama koje ratnici sa Balkana dobijaju u Islamskoj državi saznajte OVDE. Izvor: Pravda/Cdm.me
