Piše: Dragan Jovanović Ograničimo se na sadašnji trenutak i pitanje svete srpske zemlje Kosova i Metohije.

NATO proksi vojska

Godine 1998. počela je oružana pobuna na Kosmetu. Plan mudžahedina i šiptarskih terorističkih vojnih jedinica (preteče Islamske države), koje su obučavale i naoružavale NATO službe, bio je da izazovu nerede i započnu opšti rat. U tome su ih tada, veoma uspešno, sprečile jugoslovenska/srpska Vojska i Policija.

Casus belli - obmana javnosti

Kako im taj plan nije uspeo, NATO je morao da se direktno umeša. Casus belli, tj. razlog za otpočinjanje rata je bio navodni masakr civila u Račku. Sada, posle skoro dve decenije od tog događaja, postoje jasni dokazi da je ceo slučaj iscenirao američki general Voker, tadašnji šef posmatračke misije OEBS na Kosmetu. Sama misija OEBS-a je zloupotrebljena za pripremu terorističke OVK. Svedočenje finske forenzičarke Helene Rante, koja je sastavila izveštaj, u dokumentarnom filmu "Kraj – osuđeni na progonstvo", govori o tome da je pravi izveštaj zamenjen. Svedočenje nemačkog posmatrača Heninga Heša, čije je fotografije iskoristio, kao lažni dokaz, nemački ministar odbrane Rudolf Šarping. Posle toga, počeo je direktni napad, do tada "odbrambene" vojne alijanse, zaostavštine iz Hladnog rata. Po međunarodnom pravu, nijedna rezolucija UN nije mogla da opravda ovaj napad NATO vojske. NATO vojska je sâmim činom agresije na suverenu zemlju izvršila zločin!

Power politics - Politika sa pozicija sile

Ubeđeni u svoju superiornost i satanizovanjem neprijatelja (Srba), nadmoćnija NATO vojska u odnosu 600:1, nije prezala od vršenja ratnih zločina. Herojskom odbranom srpska Vojska nije dozvolila da kopnene snage uđu na našu teritoriju. U ovome su se posebno istakli pripadnici Treće armije VJ pod komandom Generala Nebojše Pavkovića i komandanta Prištinskog korpusa Generala Vladimira Lazarevića koji su branili Jugoistočno vojište bivšeg Jugoslovenskog ratišta od napada iz Albanije i Makedonije. Iznervirani svojim vojnim neuspehom koji je pretio da postane i politički problem, NATO je krenuo sa odmazdama nad  civilima za svoje gubitke na ratištu, cinično to opravdavajući u svojoj propagandi kao kolateralnu štetu!? U težnji da slomi moral naroda počeo je i sa uništavanjem infrastrukture (puteva, mostova, fabrika...) kao i sa korišćenjem, po Ženevskoj konvenciji, zabranjenih kasetnih bombi i zagađivanjem vode i zemljišta radioaktivnim materijalom.

Primirje u Kumanovu i ratni zločini

Posle 79 dana potpisano je primirje u Kumanovu. Deo sporazuma o primirju je da će se smatrati nevažećim ukoliko jedna od strana subverzivnim delovanjem učini neprijateljske akcije prema drugoj strani. U međuvremenu, 21. septembra 2000. godine, Okružni Sud u Beogradu, zbog krivičnih dela:

• podsticanje na agresivni rat iz čl. 1 52 u vezi čl. 22 KZ SRJ
• povrede teritorijalnog suvereniteta iz čl. 135 u vezi čl. 22 KZ SRJ
• ubistva predstavnika najviših državnih organa, u pokušaju, iz čl. 122 u vezi čl. 19 i 22 KZ SRJ
• ratnih zločina protiv civilnog stanovništva iz čl. 1 42 st. 1 i 2 u vezi čl. 22 KZ SRJ
• upotrebe nedozvoljenih sredstava borbe iz čl. 1 48 st. 2 u vezi st. 1 a u vezi čl. 22 KZ SRJ

osudio je na jedinstvene  kazne zatvora u trajanju od po 20 (dvadeset) godina odgovorne predstavnike SAD, Velike Britanije, Nemačke, Francuske i NATO pakta i to:

1. Vilijema Klintona, rođenog 19. avgusta 1946. godine u mestu Houp, država Arkanzas, SAD - kao predsednika SAD
2. Medlin Olbrajt, rođenu 15. maja 1937. godine u Pragu, Čehoslovačka - kao državnog sekretara SAD
3. Vilijema Koena, rođenog avgusta 1940. godine u mestu Bangor, država Mein, SAD - kao sekretara za odbranu SAD
4. Entoni Blera, rođenog 6. maja 1953. godine u Edinburgu, Velika Britanija - kao premijera Velike Britanije
5. Robina Kuka, rođenog 28. februara 1946. godine - kao ministra inostranih poslova Velike Britanije
6. DŽordža Robertsona, rođenog 1946. godine u mestu Port Elen, Škotska - kao ministra odbrane Velike Britanije
7. Žaka Širaka, rođenog 29. novembra 1932. godine u Parizu, Francuska - kao predsednika Republike Francuske
8. Ibera Vedrina, rođenog 31. jula 1947. godine u mestu Sen-Silvan Belegarde, Francuska - kao ministra inostranih poslova Republike Francuske
9. Alena Rišara, rođenog 29. avgusta 1945. godine u Parizu, Francuska - kao ministra odbrane Republike Francuske
10. Gerharda Šredera, rođenog 7. aprila 1944. godine u mestu Mozenberg, Nemačka - kao kancelara Savezne Republike Nemačke
11. Jozefa Fišera, rođenog 12. aprila 1948. godine u Gerabronu, Nemačka - kao ministra inostranih poslova Savezne Republike Nemačke
12. Rudolfa Šarpinga, rođenog 2. decembra 1947. godine u mestu Niderelbert, Nemačka - kao ministra odbrane Savezne Republike Nemačke
13. Havijera Solane, rođenog 14. jula 1 942. godine u Madridu, Španija - kao generalnog sekretara Severnoatlantskog pakta
14. Veslija Klarka, rođenog 23. decembra 1944. godine u mestu Litl Rok, država Arkanzas, SAD - kao komandanta oružanih snaga Severnoatlantskog pakta za Evropu

Regime change - "Milosevic must go!"

Petog oktobra 2000. izvršena je jedna od prvih obojenih revolucija u svetu. Ovo je, između ostalog, za posledicu imalo slabljenje srpske Vojske i odustajanje od povratka na Kosmet. Vojska je imala spremne planove i sredstva da se vrati, pokojni predsednik tadašnje Vlade - Zoran Đinđić, zajedno sa vojnim vrhom spremao je povratak vojske i naroda. Postoje indicije i da se tražeći međunarodne saveznike za ovu akciju, na prvom mestu RF, sa njima sastao u Banja Luci neposredno pre atentata.

Reforma vojske - gašenje srpskih Armija

Rezultat Natovskih reformi (rekreiranja vojski u regionu) je da su danas vojske Srbije i CG zajedno malobrojnije i slabije od nelegalne vojske Kosova koja kao podršku ima Albaniju i nelegalno izgrađenu najveću vojnu bazu SAD u Evropi - Bondstil.

Zaključak - OKUPACIJA

Ako smo do 2004. godine i imali šanse da vojno zaštitimo teritoriju i stanovništvo na Kosmetu, danas to nije slučaj. Srbija nema suverenitet nad Kosmetom i to je ključno pitanje o kome treba da raspravljaju predstavnici naroda u Skupštini! Kroz prizmu ovog pitanja treba posmatrati sve ostale probleme. Pukovnik Goran Jevtović je napisao je odličan tekst o tome šta znači i zašto treba proglasiti okupaciju dela teritorije - Kosova i Metohije. Proglašavanjem okupacije dela svoje teritorije Skupština i Vlada Srbije bi osigurale prava državljanima koji žive na okupiranoj teritoriji, po međunarodnom pravu. Sa druge strane svaki pokušaj otcepljena teritorije bi bio pravno ništavan.

Sličan primer je okupacija dela Kipra od strane Turske. Republika Kipar je odmah nakon invazije proglasila okupaciju dela teritorije. Izvor: geopolitica.ru