Piše: Gojko Raičević, urednik portala IN4S
Pojas Jadranskog mora od Ulcinja do Herceg Novog mnogi svojataju, ali jedina je istina da je naše i okupirano.
Bar i Ulcinj su pripali Crnoj Gori u 19. vijeku i oni koji kažu da je to more crnogorsko – u pravu su. To, najnormalnije, ne znači da nije srpsko. Ko ne vjeruje meni neka posluša kralja crnogorskog. „Vjenčavam te srpsko more, sa slobodom Crne Gore“. To su riječi knjaza Nikole Petrovića NJegoša nakon oslobođenja Bara u januaru 1878. godine. Toliko o tom dijelu Našeg mora.
Drugi dio Našeg mora je bio pod okupacijom nešto duže. Zapravo taj dio je bio slobodan vrlo kratko, od dolaska srpske oslobodilačke vojske 1918. do italijanske okupacije, kasnije njemačke. Komunisti su nakon rata dekretom izdvojili taj prostor i dodjelili ga Crnoj Gori. Iako nisam Bokelj, nego iz Stare Crne Gore, uvjeren sam da bi za većinu Bokelja to bio najprihvatljiviji status da se Crna Gora nije transformisala u Montenegro. Ovako, dvostruko okupirana Boka od montenegrinskih kriminalaca, falsifikatora, nemrčipuškovića i nikogovića i NATO zlikovaca, jednostavno željna slobode proslavila je onu iz 1918.
Vjerovatno najveći živi sveštenik u Srpskoj pravoslavnoj crkvi, prvi među sveštenicima na srpskom primorju otac Momo Krivokapić,koji je, takođe, iz Stare Crne Gore obratio se svom narodu na centralnoj proslavi u Budvi, ohrabrujući Srbe da izdrže.
“Gore glavu Srpski narode Boke Kotorske. Prošli su svi okupatori. Ničija nije gorela do zore..”. Sa ovom porukom završio je jedinstveni očinski blagoslov okupljenim Srbima i ovi ga nagradili dugim aplauzom.
Univerzitetski ombudsman Univerziteta u Beogradu profesor dr Branko Rakić je nakon svojevrsne hajke protiv Aleksandra Rakovića opisao fotografiju sa Sašom objavljenu na Fejsbuku riječima:
“Sa intelektualnim gorostasom Aleksandrom Rakovićem, od čije britke i ubojite reči drhti inače neustrašiva Crna Gora.”
Ko je još bio na meti snajpera osim Đinđića, saznajte OVDE.
Izvor: IN4S
