Dr Nikola Dobrečić je bio srpski rimokatolički sveštenik, jedan od najpoznatijih nadbiskupa barskih i primasa Srbije, patriotski Srbokatolik, obnovitelj rimokatoličke crkve u Crnoj Gori, reformator, pesnik, dobrotvor, teolog i filozof, zadužbinar, osnivač nadbiskupske rezidencije u Baru.
Dobrečić je rođen u mestu Bartula kod Starog Bara, 28. januara 1872, u katoličkoj porodici Staničić, a umro u Zagrebu, 14. novembra 1955.
Kako vodi poreklo iz zaseoka Dobreci, po tome će i nositi prezime što je bila praksa u tom vremenu.
Smrću Milinovića, 1912. godine ga je rimska kurija odabrala za novog barskog nadbiskupa i srpskog primasa. Kao poglavar Rimokatoličke crkve u Crnoj Gori, redovno ju je predstavljao u Skupštini Kraljevine Crne Gore i tesno sarađivao sa crnogorskim vlastima i dvorom Petrovića, sve do bekstva kralja Nikole 1916. godine u jeku pada pod okupaciju Centralnih sila tokom Prvog svetskog rata, što ga je posebno ozlojedilo i razočaralo u politiku kralja Nikole. Prvi svetski rat je prva instanca kada je pokazao svoje srpsko-crnogorsko rodoljublje i patriotizam kroz pisanu delatnost moralne podrške komitama iz pokreta otpora.
Bio je 1918. godine pobornik ideje ujedinjenja Crne Gore i Srbije i priznao, podržao i pozdravio u ime rimokatoličke zajednice odluku Velike narodne skupštine srpskog naroda u Crnoj Gori koja je zbacila vladajući dinastiju Petrovića i proglasila bezuslovno ujedinjenje sa Srbijom sa dinastijom Karađorđevića.
Tokom odlučivanja o novom beogradskom nadbiskupu 1923. godine, bio je kandidat srpsko-hrvatsko-slovenačke vlade Nikole Pašića, ali to mesto nije dobio. U Baru je 23. oktobra 1923. godine ugostio na ručku kralja Aleksandra Karađorđevića (sa vladajućom dinastijom je bio u dobrim odnosima), koji mu je nazdravio:
„U Baru na ovom prvom koraku slobodnog srpskog mora dižem čašu za vaše blagostanje.”
.. na što je dr Nikola pozdravio kralja u ime celog „srpskog primorja“:
„Naročito ovo divno srpsko Primorje, ovaj staroslavni grad Bar, [..] od Vašeg Veličanstva [..] očekuje da bude glavna luka pri izlazu transbalkanske železnice. Ova železnica koja bi prolazila kroz Crnu Goru i sišla na Bar, usrećila bi Crnu Goru a Vaše veličanstvo i Vaša kraljevska vlada zadužili bi Crnu Goru za večna vremena.”
Nikola Dobrečić je doneo preporod barskoj arhiepiskopiji, 1927. godine je pod njim izgrađena arhibiskupska palata koja ostaje rezidencija barskih arhibiskupa i primasa Srbije do današnjega dana, a bila je sedište kulturnog života grada Bara u njegovo vreme, kada je u njoj nastupalo i izvodilo opere poznato iz tih krajeva muzičko-pevačko i pozorišno društvo „Bratimstvo“, sastavljeno iz mešovitog hora i skromnog orkestra.
Nikola Dobrečić je, pored svog maternjeg srpskog, poznavao još osam drugih jezika. On je autor velikog broja pesama posvećenim crnogorskim i srpskim državnicima i crkvenim velikodostojnicima, na srpskom, latinskom, francuskom i italijanskom jeziku.
Na svojoj ličnoj zadužbinskoj katoličkoj crkvi koju je podigao uz arhiepiskopsko sedište, crkvi Svetog Nikole, je srpski i ćirilicom utisnuo svoje arhibiskupsko geslo: „Za Boga i za svoj narod.”
Kakvu poruku je poslao knez Lazar iz Kosovske Mitrovice, pogledajte OVDE.
Izvor: IN4S
