Pravda

Piše: Edvard Popov Brojne važne okolnosti su oblikovale Putinovo obraćanje Saveznoj skupštini 2018. godine. Pre svega, šef države se obično obraća Saveznoj skupštini u decembru, ali je krajem prošle godine objavljeno da će taj događaj biti odložen. Šta je izazvalo ovu promenu? Najjednostavnije objašnjenje bi bilo predsednički izbori u Rusiji 18. marta. Bez sumnje, Putinov govor 1. marta je iznet u predizbornom kontekstu. Naspram Putinovog govora, koji možemo smatrati istorijskim, debate između ostalih predsedničkih kandidata izgledaju beznačajno pa čak i apsurdno. Ipak, verujemo da bi ovo bilo previše snažno za pojednostavljenje. Vladimir Putin samouvereno prihvata ulogu lidera Rusije, i da je želeo samo da se angažuje u nekoj političkoj reklami, onda bi za njegov govor mogao biti odabran čitav niz drugih tema. Pa ipak, glavna spoljnopolitička poruka Putinovog govora se ne može razmatrati bez globalnog konteksta i od globalnog je značaja. Ova poruka je obuhvaćena u kratkoj rečenici- nastavak pogoršanja odnosa između Rusije i Zapada će dovesti do pretnje od vojnog sukoba. Ova “militarizacija“ Putinovog govora se ne može objasniti u smislu izbornih ciljeva, koji su zaista važni, ali prilično mali u poređenju sa temama o kojima je Putin govorio. To nije bio poziv biračkom telu, već poziv ruskoj naciji uoči ozbiljnih izazova i, možda, velikog rata. Drugim rečima, 1. marta 2018. godine, Rusi nisu svedočili govoru ruskog političara br. 1, već pozivu vrhovnog komandanta Rusije u očekivanju onoga što je, po našem mišljenju, neizbežan rat sa Ukrajinom i Zapadom (SAD i NATO) koji stoji iza nje. Zbog toga bismo Putinovo obraćanje Saveznoj skupštini mogli nazvati “Minhenskim govorom 2“. Da podsetimo, 2007. godine, u glavnom gradu Bavarske, Putin je predstavio živopisnu i jasnu sliku o nepravdi unipolarnog svetskog poretka. NJegov govor su američki miljenici prozvali povratkom u Hladni rat, baš kao što je njegov govor 1. marta nazvan povratkom na trku u naoružanju. Obraćanje 2018. godine je razvilo iste teze Minhenskog govora, ali 11 godina kanije i u drastično promenjenoj međunarodnoj situaciji. Možemo sumirati ove promene u dve tačke: (1) kolaps Paks amerikana je postao očigledan. i (2) upravo zbog ove krize američke hegemonije, pretnja od velikog rata se drastično povećala. Današnja situacija je istovremeno uzrok i za optimizam i za anksioznost. Naravno, ko poželi, može ovaj “militaristički“ deo Putinovog govora tumačiti kao apoteozu ruskog militarizma, iako je ovo tumačenje već rasprostranjeno i nisu svi koji to kažu neiskreni. Ali, isto tako se mora shvatiti da ovo oružje nije za osvajanje, već za odbranu sopstvene teritorije. Vladimir Putin je, kao što je poznato, kao oficir KGB-a koji je služio u Istočnoj Nemačkoj u vreme njihovog anšlusa od strane Zapadne Nemačke, video svojim očima Zapadnjačku prevaru i izdajničku glupost lakovernih sovjetskih elita, poput Gorbačova, Ševardnadzea, itd. Prekršeno obećanje da se NATO ne proširi na istok, koje je dato Gorbačovu u zamenu za saglasnost da “pusti“ Nemačku demorkatsku republiku, stvaranje i raspoređivanje novih jedinica NATO-a nekoliko kilometera od ruske severne prestonice Sankt Peterburga, i raspoređivanje američkih baza raketne “odbrane“ u Rumuniji i Poljskoj – sve ove akcije su provokacije trke u naoružanju i korak ka zaista vrućem ratu, a ne hladnom. Rusija ima brojne, akutne unutrašnje probleme, a rusko rukovodstvo, na čelu sa predsednikom Putinom, je, blago rečeno, daleko od uspešnog suočavanja sa svima njima. Ali, u trenutnoj situaciji, u pitanju je sam opstanak Rusije kao države. Stoga, kao i mnogo puta u ruskoj istoriji, ruski narod se okupio oko svog lidera, a sve snage i resursi će biti posvećeni jačanju oružanih snaga zemlje. Putin je demonstracijom raketa upalio alarme širom sveta, iz Pentagona stiže nuklearni odgovor. Više o tome čitajte OVDE. Izvor: fort-russ.com