LJubiša LJuba Paunović je Srbin koji je rođen u Plavu 1969. godine, na sjeveroistoku Crne Gore. NJegovi preci su živjeli na planini Čakor u selu Velika, na putu između Andrijevice i Plava. Ovo selo se nalazi na tromeđi Republike Srbije, Crne Gore i Albanije. Vijekovima naseljeno pravoslavnim Srbima koji su opstajali uprkos naletima stranih zavojevača. Borba sa prirodom je svakodnevna. Danas selo Velika broji nešto više od 400 mještana, iako se procenjuje da Veličana i njihovih potomaka ima skoro 10.000 od Aljaske do Australije.
Prvi pomeni sela Velika su još početkom 14. stoljeća kada su Srbijom upravljali Nemanjići. Od davnina je poznato da je Velika bila deo meteha (crkvenog dobra) manastira Visoki Dečani. Turci su u 15. stoljeću došli u Veliku i osvojili je. Migracije stanovništva su od tada bile česte. Dva puta u velikim seobama. Beleži se i to da je 1850. godine u selu Velika osnovana škola na srpskom jeziku, druga na teritoriji Crne Gore.
Velika je opstajala i doživjela oslobođenje početkom 20. stoljeća, tačnije Veličani su, kako LJuba Paunović tvrdi prvi započeli Prvi balkanski rat borbom sa Turcima 27. septembra 1912. godine... Veličani su takođe pripadali Donjovasojevićkom bataljonu i učestovali u borbama kod Skadra, kada je taj grad i oslobođen, a kasnije političkim igrama dat Kneževini Albaniji. Pored toga, Veličani su branili Srpstvo u čuvenoj Mojkovačkoj bici na Božić 1916. godine. Poslije Prvog svjetskog rata Velika je doživjela procvat u doba Kraljevine SHS. Bilo je to bogato selo sa ljudima koji su bili vredni i čestiti domaćini.
Knjigu “Mrežni rat protiv Srba”, o američkom specijalnom ratu protiv našeg naroda, možete naručiti OVDE.
Sreća nije dugo trajala Veličanima jer je u aprilu 1941. godine nakon agresije Sila Osovine na jugoslavensku kraljevinu selo Velika je potpalo pod italijansku zonu uticaja, odnosno pripojeno je tzv. Velikoj Albaniji. U samoj okolini bilo je pojedinačnih ubistava i zločina tokom Drugog svjetskog rata, ali je Veliku zadesio strašan pokolj 28. jula 1944. godine. Tog dana više hiljada nacističkih vojnika iz SS jedinica "Princ Eugen" i "Skenderbeg" je okupiralo selo Velika i ubili su više stotina mještana. Procenjuje se od 428 pa do 680 imena srpskih žrtava.
Nakon Drugog svjetskog rata o ovom zločinu mještani Velike su morali da ćute u ime bratstva i jednistva, kao i u drugim srpskim zemljama. Komunističke vlasti su podigle skoroman spomenik mramor gde teško da putnik namernik može da shvati kakav užas se dogodio tog nesrećnog 28. jula 1944. kada su čitave porodice Živaljevića, Paunovića, Jokića, Gojkovića i dr. nestajale u plamenu svojih zapaljenih kuća. Djeca su ubijana hladnim oružjem... tako da ovaj pokolj u Velici ima sve elemente genocida, prema Ženevskoj konvenciji iz 1948. godine.
SPC je tek 1994. godine, na pedesetu godišnjicu počela da gradi crkvu u selu, koja je osveštana 2001. godine, a Velički mučenici su kanonizovani 2014. godine, na sedamesetu godišnjicu zločina.
Udruženje "Klub Velika" je 2012. godine osnovan sa dva cilja, da promoviše razvoj i opstanak sela Velika, ali i da rasvetli mnoga pitanja o Veličkom pokolju iz 1944. godine, za šta je formiran poseban tim ljudi.
U ovom planinskom selu gde vladaju oštri klimatski uslovi pre par godina obnovljene su nekadašnje Čakorske igre, seoska nadmetanja u tradicionalnim sportskim igrama koja zaokuplja pažnju, ne samo mještana već i čitavog regiona. Krajem jula svake godine se ova manifestacija održava u selu Velika, kod Plava.
Pogledajte OVDE najmoćniji ruski lovački avion.
Izvor: Pravda
