Govornici na tribini bili su general u penziji Vladimir Lazarević, koji je 1999. godine komandovao Prištinskim korpusom Treće armije, zatim najmlađi general Republike Srpske dr sociologije Vinko Pandurević, komandant Zvorničke brigade Vojske Republike Srpske 1995. godine i dr Mile Bjelajac iz Instituta za noviju istoriju Srbije. Oni su, svako sa svog stanovišta, okupljenima pokušali da približe iskustva iz ratnih dešavanja 1999. godine i da daju osvrt na uzroke, ciljeve i posledice NATO agresije.

- Poslednje godine 20. veka takozvani Zapad sa svojom vojnom alijansom NATO izvršio je zločinačku agresiju na našu zemlju, bez presedana u istoriji ratovanja, prema angažovanoj sili, ispoljenoj brutalnosti i prema postavljenim strategijskim ciljevima. A ciljevi te agresije bili su monstruozni i genocidni prema srpskom stanovništvu, istakao je general u penziji Lazarević dodavši da je, prema njegovim rečima, plan zacrtan u Briselu „nažalost, skoro u svim tačkama i ostvaren, s krajnjim ciljem uklanjanja Jugoslavije kao države“.

- Odluka Generalštaba Vojske Jugoslavije, odluka komandanta Treće armije generala Pavkovića, kao i odluka Prištinskog korpusa, glasila je - sačuvati živu silu i ratnu tehniku od uništenja, odbraniti integritet državne granice, poraziti terorističku paravojsku, ugušiti terorističku pobunu i sačuvati srpski narod od pogroma. U tome smo, uprkos neprijateljskom nastojanju, uspeli, onemogućivši plan agresora da zemlja kapitulira za svega nekoliko dana, poručio je Lazarević, zaključivši da NATO dve decenije kasnije i dalje ubija u Srbiji, jer je, kako je on to naveo, „Kosovo i Metohija srpska Hirošima“, navodeći rezultate istraživanja svetskih analitičara prema kojima će od 2020. godine svake sledeće biti 70.000 novoobolelih od raznih vrsta karcinoma.
 
Povlačeći paralelu između ratnih iskustava iz Bosne i Hercegovine, tokom rata koji je doveo do raspada SFRJ, i onoga što se događalo 1999. godine, general Vinko Pandurević istakao je da su ta dešavanja bila uvod u NATO agresiju na Srbiju.

- Svi su na zapadu govorili da je angažman NATO pakta u Bosni i Hercegovini bio humanitarnog karaktera, da je trebalo da spreči humanitarnu katastrofu i da zaštiti civile. Međutim, sigurni budite da je taj angažman bio jedna od prethodnih faza koja je sprovođena u cilju prodora na istok i pripreme agresije na SRJ, zaključio je Pandurović.
 
Posmatrajući temu sa istorijskog i sociološkog stanovišta dr Mile Bjelajac poručio je da je ono za šta se zalaže, od agresije NATO na Jugoslaviju, to da se bez prestanka radi na prikupljanju materijala koji će narednim generacijama omogućiti da pravilnije sagledaju dešavanja sa kraja 20. veka i izađu iz koprene stvorene propagandom.
 
- Mi sa ovog prostora sistematizovanim znanjima o onome što je stvarno bilo i svime onim što se proteklih decenija prikrivalo, moramo da pomognemo prijateljima mira i istine, analitičarima savesti, na zapadu, u Evropi i svuda u svetu, da predstavimo istinu i demonstriramo kako je doktrina humanitarnog intervencionizma formirana i sprovođena na Balkanu, rekao je Bjelajac. 

Nova izdanja Medija centra „Odbrana“ iz edicije „Ratnik“

Pretposlednji dan na Sajmu knjiga u Beogradu nastavljen je promocijama novih izdanja Medija centra „Odbrana“ na štandu Ministarstva odbrane i Vojske Srbije. Reč je o delima iz edicije „Ratnik“ - „Srbi - čuvari granice Habzburške monarhije“ autora Dušana Babca i „Diplome i povelje 19. i 20. veka“ čiji je autor Dušanka Maričić. O delima su uz njihove autore kao recenzenti govorili dr Mile Bjelajac i mr Olivera Stojadinović.
 
Bogato ilustrovana knjiga  „Srbi - čuvari granice Habzburške monarhije“ predstavlja više od 200 biografija istaknutih vojnih zapovednika srpskog etničkog porekla. Knjiga obrađuje period od početka 19. veka do 1918. godine i raspada Habzburške monarhije. Opisuje tokove i talase migracija Srba, dobijanje posebnih povlastica za obavljanje vojničke službe i osnivanje Vojne krajine i njenu evoluciju tokom vremena.

Govoreći o delu Dušana Babca, profesor Bjelajac istakao je da ovaj rukopis zadire u nekoliko svetlih istorijskih tema, ali i onih, kako je on to rekao, „tugaljivih“, koje se odnose na tragičnu sudbinu srpskog identiteta u rubnim krajevima različitih carevina.
 
- Prestonice Balkana, kroz istoriju, najčešće nisu bile na Balkanu i sve je to određivalo njegovu sudbinu. Autor je sa mnogo skrupula pokušavao da ukaže na sudbinu srpskog naroda, ali i oficira srpskog porekla, koji su tokom vremena zaboravljali na njega, pa često imamo primere unijaćenja i prihvatanja drugih vera i nacionalnosti – istakao je profesor Bjelajac, podsetivši na neke od sudbina dve stotine Srba koje je u svom delu zabeležio Dušan Babac.
 
Autor dela, prema njegovim rečima, interesovanje za vojnu tematiku i istoriju razvio je jer je ono deo porodičnog nasleđa, budući da je njegov deda bio oficir u Kraljevini Jugoslavije, koji je svoje unuke uvek učio istoriji svog naroda i vojske.
 
- Kada je reč o ovom delu ono je rezultat dugogodišnje saradnje sa Medija centrom „Odbrana“, a jedan od glavnih razloga zbog kojih sam otpočeo rad na njemu bio je neprestano političko delovanje iz našeg najbližeg komšiluka, gde se prilično intenzivno radi na prisvajanju naših istaknutih naučnih ličnosti i umetnika koji su živeli u oblasti nekadašnje Vojne krajine. Među njima je svakako najzvučniji primer Nikole Tesle – istakao je Babac napominjući da je ovih dve stotine ljudi koji su katalogizirani u njegovom delu, iako mahom nepoznati široj javnosti, svedoci istorije i života Srba van granica otadžbine te da je zbog toga bilo značajno napraviti popis svih tih imena da bi se ona, a sa njima i važan deo srpske vojne istorije sačuvao od zaborava.
 
U nastavku promocije predstavljena je zbirka Vojnog muzeja „Diplome i povelje 19. i 20. veka“ za koju je recenziju uradila mr Olivera Stojadinović.
 
Govoreći o zbirci koju čini 367 kataloških jedinica prepoznatljivih prema periodu nastajanja, karakterističnom izgledu i njihovoj praktičnoj primeni, autorka Dušanka Maričić je istakla da ona sadrži tri celine. Prvu predstavljaju oficirske diplome, najveći deo čine diplome i povelje odlikovanja i na kraju društvene povelje i diplome.
 
- Za mene kao primenjenog umetnika koji se bavi pismom zanimljivo je bilo da istražim kako su te diplome oblikovane, odnosno kako izgleda pismo koje ih krasi, s obzirom na to da je reč o diplomama i poveljama koje su stare više od veka, i koje su pisane takozvanim kancelarijskim rukopisom koji se više ne koristi – istakla je recezentkinja ovog dela.

Dačić razgovarao sa predsednikom DR Kongo! Više o tome OVDE.

Izvor: Medija Centar Odbrana