Ovo je izvod iz knjige “Noć nad Kosmetom-Moja istina o Kosovu“ Mile Cvetkovića, vojnog kontraobevštajca, koji je kraj službe dočekao u Leskovcu, knjiga koju je pisao u penzinesrkim danima i knjiga koja između ostalih obuhvata i borbu velikog broja Leskovčana, po nekim statistikama, čak oko 12000.
Knjiga “Noć nad Kosmetom-Moja istina o Kosovu“, jedna je od retkih koja daje poseban osvrt na razloge zbog kojih je NATO alijansa, posredstvom svojih obaveštajnih službi, predvođena SAD, razbila SFRJ, SRJ i u dva navrata vandalskim vazdušno-terorističkim udarima napala samo srpski narod, najpre u Republici Srpskoj a potom i u SRJ, otimajući Srbiji kolevku njenog postojanja i državnosti.
Iako je prošlo 20 godina rane se još leče, a Mile Cvetković je knjigu, po sećanju autora ovog teksta, pisao veoma temeljno. Bolela ga je svaka rana svojih ratnih drugova.
U godini u kojoj je obeleženo 20 godina od Nato bombardovanja SRJ, leskovačkoj kulturnoj javnosti je tada, 2016 – te godine, kada je knjiga izašla, a i sada 2019 – te godine promakla knjiga koja svojom tematikom i te kako zaslužuje posebno mesto među izvorima koji bacaju svetlost na događaje koji su se dogodili pre, u toku i posle NATO bombardovanja.
Na Sajmu knjiga 2016. – te godine u Beogradu pojavila se knjiga pod naslovom „Noć nad Kosmetom/ Moja istina o Kosovu“, čiji je autor dugogodišnji operativac Kontraobaveštajne službe Vojske Jugoslavije Mile Cvetković, pukovnik u penziji, čovek koji je svoj život završio u Leskovcu. U svojoj knjizi pokojni Cvetković daje objašnjenje međunarodnog odnosa snaga, govori sve bitne činjenice koje su dovele do nastanka i delovanja OVK, o našim herojima koji su dali živote za otadžbinu, ali i o pojedinim izdajnicima, „Judama srpskog biološkog porekla koji su za sramni novac prodavali oružje šiptarskim teroristima“. Knjigu je pokojni autor posvetio svojim velikim saborcima.
Mile Cvetković rođen je 30. marta 1951. godine u Novom Selu, opština Trgovište u Pčinjskom okrugu od oca Dušana i majke Mileve. Osnovnu i srednju školu završio je u Vladičinom Hanu, dok je Vojnu akademiju Kopnene Vojske i Komandno – štabnu školu taktike završio u Beogradu. Vojnu profesionalnu karijeru započinje 1975. godine u Nišu u 63. padobranskoj brigadi u činu potporučnika.
U 63. padobranskoj brigadi služi sve do 1981. godine kada nastavlja službovanje u Vojnoj službi bezbednosti JNA (Ogranima bezbednosti i Kontraobaveštajnoj službi) i Vojske Jugoslavije do septembra meseca 1997. godine u Prištini. Za vreme obavljanja dužnosti u Vojnoj službi bezbednosti obavljao je sledeće funkcije: referent i načelnik bezbednosti u 492. Vazduhoplovnoj bazi na vojnom aerodromu Priština, načelnik organa bezbednosti 119. Avio brigade, prvi referent za kontraobaveštajne poslove u Odeljenju bezbednosti komande Trećeg korpusa RV i PVO, zamenik načelnika Kontraobaveštajne grupe komande Treće armije, načelnik detašmana Kontraobaveštajne grupe komande Treće armije sa sedištem u Prištini, načelnik 14. Kontraobaveštajne grupe uprave bezbednosti Generalštaba vojske Jugoslavije u Prištini. Decembra meseca 1995. godine biva unapređen u čin pukovnika.
U dva navrata bio je u sastavu posebnog tima koje je formirala Uprava bezbednosti Generalštaba oružanih snaga SFRJ za izvršavanje namenskih zadataka na teritoriji Kosova i Metohije. Na dužnost pomoćnika komandanta za obezbeđenje teritorije u komandi Vojnog okruga Priština stupa septembra 1997. godine i na toj funkciji dočekuje agresiju NATO alijanse na SRJ. Po povlačenju srpskih oružanih snaga sa Kosova i Metohije u Trećem odredu specijalne namene obavljao je dužnost komandira 1. mehanizovane čete i dužnost pomoćnika komandanta Trećeg odreda specijalne namene za operativno nastavne planove.
Od 2002. do 2005. godine obavljao je dužnost komandanta Vojnog odseka Leskovac, sa čije dužnosti biva i penzionisan u činu pukovnika. Za sobom je ostavio suprugu Marinu i dvoje dece, sina Dejana i ćerku Dijanu.
Razlog pisanja ove knjige koja je svima nama ostala kao svedočanstvo jednog događaja Mile Cvetković objašnjava sledećim rečima: „ …onog trenutka kada je naređeno da se Vojska Jugoslavije povuče sa Kosmeta oni koji su to naredili i organizovali plansko izvlačenje Oružanih snaga sa prostora Kosova i Metohije očito da nisu znali da se 12 500 vojnika Vojnog okruga Priština nema gde povući jer su sa svojim porodicama živeli širom teritorije Kosmeta. Za razliku od svih ostalih jedinica, koje su se organizovano povlačile van teritorije Kosova i Metohije, mi u komandi Vojnog okruga Priština smo dobili poslednji „ratni zadatak“. On se sastojao u tome da se razoružaju svi pripadnici – rezervisti, njih 12 500, i da ih tako razoružane i nezaštićene uputimo njihovim selima i gradovima širom Kosmeta gde ih je odmah ili sutradan čekao šiptarski koljač kome je kamu u ruke dala međunarodna zajednica. Mnogi su veoma brzo stradali, gubeći živote, ali ne od vojničkog metka, kako dolikuje vojniku, već od šiptarskog noža. Tog trenutka sam sebi dao u zadatak da srpsku javnost upoznam sa svojom istinom i da se na taj način na neku ruku odužim svima onima koji su stradali kako u toku zločinačko – terorističke agresije NATO alijanse na SRJ, tako i posle, za vreme okupacije koja traje do današnjih dana… “
Pronađena je knjiga streljanih! Koliko Srba je ubila Ozna pročitajte OVDE.
Izvor: jugmedia. rs
