U ovom “priručniku za podrivanje suverenih država” nema područja koje nije obuhvaćeno, od finansija i ekonomije, do nacionalnih težnji, tradicije, kulture, religije i svih pora društvenog života. Za područja za koja se obično misli da se njima bavi CIA, utvrđeno je da su na udaru međunarodnog monetarnog fonda i Svetske banke, za koje Vikiliks navodi da je dovedena u sumnju njihova nezavisnost kao glavnih međunarodnih finansijskih institucija.

Opširan dokument otkriva kako je 2008. postojala “vizija” političke krize u Venecueli, dok u završnom delu pojašnjava kako se ovim “nekonvencionalnim načinom ratovanja”, kako ga zovu državni podsekretar Morov i general Kejsi, uticalo na političke procese od Vijetnama do Avganistana ’80-ih i dalje, kao i u ostalim američkim intervencijama u svetu.

Dokument, naravno, baca senku i na tvrdnje koje svakodnevno slušamo o hiperinflaciji i ekonomskoj krizi u Venecueli kao posledici loše uprave, jer potvrđuje tezu da, sve da je vlada u Karakasu i htela, nije mogla učiniti ništa po tom pitanju.

Utom smislu su tačne tvrdnje onih koji podsećaju da je još za vreme vladavine Uga Čaveza vlada Venecuele trebalo da krene putem dedolarizacije, raskida ekonomskih veza sa Sjedinjenim Državama, da se oslobodi američkog dolara i sebi osigura nova tržišta. Ništa od toga nije učinjeno i operacija Vašingtona, uz pomoć Međunarodnog monetarnog fonda i Svetske banke, bila je rutinski posao za američku upravu.

Američka vojska koristi glavne globalne finansijske institucije, Svetsku banku, Međunarodni monetarni fond (MMF) i Organizaciju za ekonomsku saradnju i razvoj (OECD), među ostalima, kao nekonvencionalno “oružje” za promovisanje svojih interesa u inostranstvu, otkriva tajni vojni priručnik iz 2008. godine.

Deo priručnika “Finansijski instrument nacionalne moći i nekonvencionalni američki rat” napisan je u septembru 2008. godine, a Vikiliks je dokument objavio još u decembru iste godine.

Sada Vikiliks ponovno skreće pažnju na dokument, koji opisuje kao “američki priručnik za  sprovođenje državnih udara”, budući da pojašnjava trenutnu političku krizu u Venecueli, kao i godine kampanje ekonomskog pritiska koji je Vašington vodio protiv latinoameričke zemlje.

Deo dokumenta koji je Vikiliks naveo pod naslovom “Finansijski instrument nacionalne moći i nekonvencionalni američki rat” navodi kako i na koji način globalne institucije mogu da služe kao sredstvo ekonomskog ratovanja za vreme sukoba, uključujući i opšti rat širokih razmera, i kako uticati na politike i prisiliti na saradnju vlade suverenih država.

Takođe se ističe da Kancelarija za kontrolu stranih sredstava američkog trezora, koja nadzire američke sankcije nametnute drugim zemljama, kao što je u ovom slučaju Venecuela, “ima dugu istoriju sprovođenja vrednog ekonomskog rata.”

U priručniku stoji kako američka vojska “shvata da pravilno integrisana manipulacija ekonomskom silom može i mora biti sastavni deo nekonvencionalnog ratovanja”. Osim toga, ističe da Savet za nacionalnu bezednost, kojeg trenutno vodi DŽon Bolton, “snosi glavnu odgovornost za integraciju ekonomskih i vojnih instrumenata nacionalne moći Sjedinjenih Država u inostranstvu.”

Iluzija “nezavisnosti”

Priručnik otvoreno priznaje ono što su mnogi analitičari tvrdili decenijama,  a to je da su “nezavisne” finansijske institucije, kao što su Svetska banka i MMF, zapravo produžena ruka u sprovođenju sile od strane američke vlade, kao i da ove dve institucije služe ostvarenju američkih geopolitičkih ciljeva u inostranstvu, kao što tvrdi Vitni Veb, novinarka i analitičarka portala Mint pres njuz.

Primer je, prema njenom mišljenju, Svetska banka koja ima sedište u Vašingtonu i čiji je predsednik uvek bio američki državljanin, a direktno ga je birao predsednik te zemlje. Vašington je ujedno i najveći deoničar banke, stoga su SAD jedini član s pravom veta, dok je američki ministar finansija Stiven Mnučin ujedno i neslužbeni guverner Svetske banke.

Međunarodni monetarni fond je takođe u velikoj meri pod uticajem Vašingtona, koji je njegov najveći deoničar i plaća najveću naknadu za održavanje institucije, podseća Vitni Veb i upozorava kako te organizacije svoje zajmove i potpore mogu koristiti za “okupaciju” zaduženih naroda.

Venecuela i druge “mete” u Latinskoj Americi

U tom smislu, analitičarka naglašava da se s obzirom na blisku vezu između američke vlade i tih institucija “ne bi trebali iznenaditi” da venecuelanska opozicija i Huan Gvaido, koji se proglasio “privremenim predsednikom” što je podržao i Vašington, zatraže sredstva od Međunarodnog monetarnog fonda, a nakon toga i dugom telu koje kontroliše MMF, za finansiranje njegove paralelna vlade.

Prema mišljenju novinarke Veb, to je “vrlo značajno”, jer pokazuje da je glavni cilj Gvaida, osim privatizacije ogromnih rezervi nafte u Venecueli, ponovno povezivanje zemlje s dužničkom mašinerijom koju kontrolišu SAD.

Još jedna meta ovog “finansijskog oružja” bio je Ekvador, čiji je sadašnji predsednik Lenin Moreno zemlju pokušao da vrata na milost i nemilost Vašingtona i sproveo je “reviziju dodele azila” osnivaču Vikiliksa, DŽulijanu Asanž. Za ovaj “ustupak” je MMF Morenu obećao pregovore o 10 milijardi dolara zajma.

U popis je uključena i Argentina, koja je prošle godine dobila najveći kredit za spašavanje u istoriji Međunarodnog monetarnog fonda, uveliko na nagovor Sjedinjenih Država.

Ukratko, iako je Pentagonov priručnik za korišćenje finansijskih institucija kao alata u nekonvencionalnom ratu objavljen pre više od deset godina, on je važan podsetnik da je takozvana  “nezavisnost” tih finansijskih institucija obična iluzija i da su one jedno od mnogih “finansijskih oružja” koje američka vlada redovno koristi kako bi slomile volju za nezavisnošću ili čak srušila suverene i osiromašene vlade, zaključuje Vitni Veb.

Putinova velika politička mašina tek hvata zalet i određivaće sudbinu Rusije u celom 21. veku. Više o tome čitajte OVDE.

Izvor: Saša F/ logicno.com