Piše: Oleg Valecki
Međutim, pojavio se novi, neviđeni fenomen u srpsko-ruskim odnosima, kada je neka vrsta „informativnog lobiranja“ domaćih političkih interesa srpske vlade predvođena premijerom Annom Birnabić i stvarnim vlasnikom vladajuće Srpske napredne stranke (SNS), predsednikom Aleksandrom Vučićem i njegovim savetnikom Tonijem Blerom.
Posljednji put je takav lobi postojao kod Slobodana Miloševića i, očigledno, državni aparat Srbije, u koji su bili uključeni i njegovo ministarstvo spoljnih poslova, kao i glavna obavještana služba Srbije BIA (Bezbednosno-informativna agencija).
U principu, ovakve informativne lobije stvaraju sve države koje su suočene sa teškoćama u spoljnoj politici, a Srbija nije izuzetak.
Međutim, ovde se javlja jedna okolnost koja bi mogla dovesti do ozbiljne unutrašnje destabilizacije Srbije.
Mnogi ruski lobisti odlučili su, bez oklevanja, da prenesu pečat moderne ruske propagande na srpsko tlo.
Srpska opozicija, koja je protiv Vučićeve vlade i njegove SNS proglašena je od strane takvih ruskih propagandista za plaćenike Stejt departmenta, a nijedan dokaz, osim fotografija i video snimaka sa prodiranjem nekih od demonstranata u zgradu televizije u Beogradu, nije dat.
Izvorna logika građana zemlje u kojoj je pucanj sa krstarice Aurora, sa kojom je počela oružana pobuna u Petrogradu, smatra jednim od elemenata “patriotskog obrazovanja”.
Istovremeno, ruski '’specijalisti'’ daju srpskoj vladi savete da rasture antivladine demonstracije silom.
U međuvremenu, među demonstrantima ima ljudi sa veoma različitim političkim stavovima, a nisu svi pristalice ove ili one opozicione stranke.
Među opozicijom značajan deo čine ljudi nacionalističkih stavova, pre svega pristalice stranke Dveri, koja Rusiju smatra svojim saveznikom.
Koliko je poznato, Vlada Srbije je za svoj strateški cilj odredila ulazak svoje zemlje u EU. To je, naravno, pravo srpske vlade da donosi takve odluke, koje takođe odgovaraju geopolitičkoj situaciji u kojoj se Srbija nalazi, ali je nekako nelogično da se demonstranti u Beogradu nazivaju plaćenicima Stejt departmenta i EU, kada srpska vlada tek od 2011. godine ispunjava preporuke Stejt departmenta i EU, kao i MMF-a i Međunarodnog suda u Hagu.
Zahvaljujući takvim preporukama, nekoliko desetina građana Srbije osuđeno je u Srbiji zbog učešća u sukobina na strani DNR i LNR u Ukrajini.
Naravno, to je i pravo Skupštine Srbije da donese takve zakone, po kojima bi Srbi koji su se borili u LNR i DNR trebali da dobiju zatvorske kazne, dok Srbi koji se dobrovoljno priključe vojsci Kosova, za koje je glavni neprijatelj srpska vojska, imaju podršku u kosovskom parlamentu od "Srpske liste" - lokalnog ogranka vladajuće SNS predsednika Aleksandra Vučića. "Srpska lista" obezbeđuje sprovođenje sporazuma A. Vučića sa rukovodstvom Kosova, na čelu sa Hašimom Tačijem i Ramušom Haradinajem.
Pozivi na nasilno rasturanje demonstracija mogu dovesti do zaista bratoubilačkih sukoba u Srbiji, jer, za razliku od Rusa, Srbi se i dalje pridržavaju pravoslavnih obreda - i prema tome, prema logici crkve, oni su braća i sestre u tom smislu.
Sada su Srbija, kao i čitava prostranstva bivše Jugoslavije, izvan zone efektivnog uticaja Ruske Federacije, što se pokazalo tokom vazdušnih napada NATO-a na tadašnju Jugoslaviju od marta do juna 1999. godine.
Zašto su oni onda aktivno uključeni u unutrašnju političku borbu u Srbiji, nije jasno, a još manje je jasno, zašto tako aktivno podržavaju jednu stranu u sukobu.
Uostalom, sami protesti su izazvani ne samo spoljnim, već unutrašnjim faktorima, i, stojeći na jednoj strani, gde, između ostalog, Ruska Federacija nema apsolutno nikakvu kontrolu, od druge strane pravi sebi neprijatelje, koji od samog početka nemaju anti-ruska osećanja.
Kako je hrvatski istoričar šokirao Evropu, pogledajte OVDE.
Izvor: Pravda/Regnum
