Nemački političari su nakon raspada Ugovora o projektilima srednjeg i kratkog dometa (INF) počeli da razmišljaju o američkom nuklearnom oružju u Evropi. Socijaldemokrati iz vladajuće nemačke “Velike koalicije” su stvorili poseban odbor za ocenu stava stranke o spoljnoj politici i bezbednosti u novom okruženju.

Gde je “specijalno oružje”

Sjedinjene Države direktno ne potvrđuju niti negiraju postojanje svog taktičkog nuklearnog oružja u inostranstvu. Ipak, priznaju da “specijalno naoružanje”, što je zvanično ime za nuklearne projektile i bombe, drže u Nemačkoj, Italiji, Belgiji, Holandiji i Turskoj. Na ovaj ili onaj način se američko taktičko nuklearno oružje nalazi u Evropi od sredine ’50-ih. Pentagon i američki sateliti u NATO paktu su smatrali da je korišćenjem avionskih bombi, municija za artiljerijske sisteme i raketa kratkog dometa moguće pružiti asimetrični odgovor u slučaju lokalnog sukoba protiv zemalja tadašnjeg Varšavskog pakta, koje su imale prednost u konvencionalnom oružju.

Tako je 1954. usvojen strateški koncept NATO pakta “Štit i mač”. Amerikanci su svoja taktička nuklearna oružja najverovatnije postavili na, s njihove tačke gledišta, područja glavnog napada sovjetskih trupa, u Nemačkoj, Holandiji i Belgiji. Južni bok NATO-a u Turskoj bio je pokriven projektilima srednjeg dometa, što je, usput rečeno, bio razlog za početak Karipske krize 1962. godine.

Stručnjaci veruju da je najveći broj američkih taktičkih nuklearnih oružja u Evropi bio raspoređen početkom ’70-ih. Maksimalan zvaničan broj ovih oružja je na kontinentu bio oko 7300.

1983.godine, kao odgovor na raspoređivanje raketnog sistema srednjeg dometa “Pioneer” RSD-10, Sjedinjene Države su počele da koriste rakete srednjeg dometa “Pershing-2” i projektile “Tomahavk” s nuklearnim bojevim glavama, koje su rasporedili u Britaniji, Italiji, Belgiji, Holandiji i Nemačkoj.

Smanjenje raketa u Evropi za postavljanje novih

Krajem ’80-ih. je broj američkih taktičkih nuklearnih oružja u Evropi počeo da opada, čemu je mnogo pridoneo i Ugovor o uklanjanju projektila srednjeg i kratkog dometa, koji je nedavno postao seme još jednog razdora između Moskve i Vašingtona.

Prema direktivi predsednika Klintona je početkom 2000-ih u Evropi i Turskoj ostalo 480 američkih nuklearnih bombi, od kojih je 300 namenjeno američkim avionskim snagama, a 180 avionskim snagama zemalja domaćina. Administracija DŽordža V. Buša počela je da povlači nuklearna oružja iz Velike Britanije i Grčke. Godine 2004. je smanjen arsenal u Nemačkoj.

Danas u Evropi i Turskoj ima oko 200 nuklearnih bombi tipa B-61 s ukupnim kapacitetom od 18 megatona. Nalaze se u podzemnim skladištima šest vazdušnih baza: Bučel (Nemačka) – više od 20 komada, Aviano i Gedi (Italija) – 70 do 110 komada, Klejne Brogel (Belgija) – 10 do 20 komada, Volkel (Holandija) – 10 do 20 komada i Inkirlik (Turska) – 50 do 90 komada. Za lansiranje ovih bombi na mete bi trebalo da se koriste avioni F-15E, višenamenski borbeni avioni F-16 i lovci-bombarderi Tornado GR4.

Pre nekoliko godina se saznalo da Sjedinjene Države nameravaju da rasporede nove bombe B61-12 u Nemačkoj, koje imaju sisteme za navođenje s povećanom preciznošću napada. Izgleda da će serijska proizvodnja početi 2020. godine. Prema mišljenju stručnjaka, povećana tačnost i promenjiva snaga nadograđenih bombi može povećati verovatnost da će se rukovodstvo NATO pakta odlučiti na ograničeni nuklearni rat.

Takođe je poznato da su Amerikanci počeli da proizvode nuklearne bojeve glave W76-2. Prva serija bi trebalo da bude prebačena vojnicima do kraja fiskalne 2019. godine, koja se u Sjedinjenim Državama završava 30. septembra.

Igor Korotčenko, glavni urednik ruskog časopisa Nacionalna odbrana, veruje da su bojeve glave ovog tipa namenjene sprovođenju ograničenog nuklearnog rata u Evropi.

“Sjedinjene Države ih razvijaju za tu svrhu. To znači da zapravo razmatraju mogućnost borbenih delovanja NATO pakta protiv Rusije, uključujući podršku savezničkih strateških nuklearnih američkih snaga, posebno njihove mornaričke komponente, kada se iz podmornica mogu gađati manji ciljevi ili grupe ruskih vojnika”, rekao je vojni stručnjak.

Prema njegovom mišljenju, upotreba takvih bojevih glava dokaz je smanjenja praga upotrebe nuklearnog oružja.

“Vašington ograničeni nuklearni rat u Evropi smatra realnom opcijom. Oni će se boriti na stranoj teritoriji koristeći američko nuklearno oružje, što je izuzetno opasno”, siguran je Korotčenko.

Prema njegovim rečima, za to su vezani planovi Sjedinjenih Država koje su nakon napuštanja Ugovora INF postavile napadačka oružja na područje Estonije, Letonije, Litvanije i Poljske, ciljajući Rusiju  kao metu prvog napada.

Ravnoteža snaga više nije ono što je bila

Uopšteno, gotovo glavni argument alarmantnih stručnjaka je rastuće neprijateljstvo između Rusije i NATO pakta. Sat “Sudnjeg dana” pokazuje 23:58. Običan Nemac na ulici verovatno u ponoć ne sme biti u blizini vojnih baza, gde bi ratni avioni s nuklearnim bombama u slučaju pokreta bili zaustavljeni ruskim Iskanderima. Sličan osećaj teskobe obuhvata i ljude u drugim evropskim zemljama koje su postali taoci i potencijalne žrtve američke doktrine ograničenog nuklearnog rata na stranoj teritoriji.

Doktrina se temelji na lokalnom nuklearnom napadu bez takozvane “neprihvatljive štete” po same SAD, koja bi usledila u slučaju punog rata s upotrebom strateškog nuklearnog oružja.

Amerikanci su odlučili da se globalna katastrofa može izbeći upotrebom “nuklearnog oružja male snage”. I to ne protiv civilnih ciljeva, nego protiv komandujućih mesta, raketnih sistema, vazdušnih i pomorskih baza, vojnih skladišta i grupa vojnika. Prema Pentagonu bi to neprijatelja najviše podstaklo da se suzdrži od napada na američke civilne centre.

Pripreme za takav ograničeni rat traju već dugo. Od raspoređivanja elemenata američkog protivraketnog odbrambenog sistema u Evropi i formiranje pojasa zemalja koje se graniče s Rusijom s neprijateljski nastrojenim režimima.

Međutim, američka doktrina ograničenog nuklearnog rata bi manje ili više bila obećavajuća sve dok je domet taktičkog nuklearnog oružja takav da može napasti rusku vojsku, a isključuje se mogućnost gađanja Sjedinjenih Država.

Do sada se ravnoteža snaga ozbiljno promenila. Sada je gotovo čitava teritorija Severne Amerike unutar opsega ne samo strateških, čija se upotreba ne sme ni dogoditi, nego i taktičkih nuklearnih oružja Rusije. To je uverljivo demonstrirao predsednik Vladimir Putin tokom prošlogodišnjeg i delimično u nedavnom obraćanju Saveznoj skupštini.

Prazno mesto nije sveto

Očito je da SAD neće moći da sprovedu mali “pobednički” nuklearni rat samo u Evropi. NJihovi gradovi, industrijska središta, logistička čvorišta i infrastruktura su gotovo bespomoćni protiv ruskog “nuklearnog oružja niskog napona”.

Rusija je dokazala da se načelo garantovanog međusobnog uništavanja proteže i na taktičko nuklearno oružje. Jer, čak i u slučaju lokalnog rata u Evropi, ruske bojeve glave će uzvratiti udarac ne samo koncentracijama neprijateljskih trupa na liniji fronta, nego i centrima za donošenje odluka na američkom kontinentu.

Ali to nije ono što brine nemačke političare. Oni se brinu da će Nemačka u svakom slučaju biti zbrisana s lica zemlje, jednostavno zato što će Amerikanci s teritorije njihove zemlje početi napade na “stubove ruske odbrane”.

Tačno je da će Evropa u tom slučaju postati bojno polje s očitim i vrlo tužnim posledicama, a bojište nakon pobede, kao što je poznato, pripada pljačkašima.

Donedavno Amerikanci nisu marili za strahove Evropljana. Ali nakon što su shvatili da ne mogu sedeti po strani, probudila se nada da će se stvari promeniti na bolje.

“Naši geopolitički protivnici pokrenuli su novi krstaški rat protiv Rusije, uvlačeći svoje evropske satelite u vrtlog rata. Ali očito neće biti moguće potpuno zbuniti Evropljane. Bez obzira na to koliko ruskog predsednika optuživali za militarizam, on zapravo ima vrlo važnu humanitarnu funkciju na globalnom nivou. Naime, oštra retorika Vladimira Putina je usmerena na očuvanje krhkog mira utemeljenog na zdravom razumu i trivijalnom osećaju samoodržanja”, zaključuje vojni stručnjak DŽejkob Sabotin.

Šešelj se obratio Bošku, u studiju svi popadali od smeha: "Ako treba mlatićemo se!" Spomenuo i burek! Više o tome čitajte OVDE.

Izvor: logicno.com