Buja je, zapravo, prvi veteran pomenute terorističke organizacije koji je sam priznao da je u Hag pozvan u svojstvu osumnjičenog. Raniji pozivi suda - njih najmanje deset, koliko je do sada upućeno - uglavnom nisu komentarisani. Juče, međutim, u albanskim medijima nije bilo vesti o tome da li je saslušan i šta je na saslušanju rekao. Za te iste medije ranije je najavio da će se, možda, braniti ćutanjem.
OTMICE I UBISTVA
Pukovnik Bogoljub Janićijević, nekadašnji načelnik SUP Uroševac, osvrćući se na pomenuti period, kaže da mu je Bujino ime i te kako poznato.
“U toku rata, od 1998. pa do kraja rata, štab im je bio smešten u selu Malopoljci, opština Štimlje. Buja je bio rukovodilac tri njihove brigade - 161, 162. i 163. koja je bila u formiranju. 161. delovala je na području Štimlja, Nerodimlja, Uroševca i Jezerca; 162. je delovala na području opštine Kačanik, a 163. je bila u formiranju za područje Štrpca, ali nije profunkcionisala do kraja rata. Dok je Buja bio komandant, na njegovom području događali su se napadi na policiju, kidnapovanje Srba, Albanaca i Roma”, kaže pukovnik Janićijević.
Prema rečima našeg sagovornika, u preko sto terorističkih napada izvedenih u tom periodu poginulo je više desetina ljudi, kako policajaca, tako vojnika i civila. Kako kaže, za OVK nije bilo bitno ko će da strada - cilj im je bio samo da izazovu nesigurnost, strah, da ljudi ne mogu da se kreću.
“A kidnapovana lica su, uglavnom, 1998. godine završavala u zatvoru u Likošanu, a posle toga u Jezercu, Bukovu i dalje su ih transportovali prema Albaniji, zbog onoga što je već poznato - zbog trgovine organima” dodaje Janićijević.
ZASEDE NA PUTU
Janićijević objašnjava i kako su vršeni ovi teroristički napadi. Naime, pripadnici OVK su, po Bujinom naređenju, postavljali zasede na putu i zaustavljali vozila. Ukoliko njihova naređenja ne bi bila uslišena, otvarali bi vatru na vozilo. U tim napadima, kaže on, bilo je i albanskih žrtava.
“To se dešavalo u reonu Crnoljevske klisure, u reonu sela Crnoljeva i na raskrsnici puta Crnoljevo - Karačica (opština Štimlje). Dešavalo se i na putu Uroševac - Štimlje. Uglavnom kod sela Slivova (opština Uroševac). Tu smo imali dva napada na policiju, dva srpska policajca su poginula, na isti pomenuti način iz zasede. Dalje, na području Kačanika isto smo imali napade, na policijske patrole, na policijski punkt”, dodaje Janićijević.
Saznanja o Bujinim kriminalnim i terorističkim angažovanjima imala je i BIA. U "beloj knjizi" terorizma i organizovanog kriminala, koju je Vlada Srbije objavila 2003. godine, o komandantu Nerodimlja postoji opširan zapis kojim se opisuju sve njegove operacije i poslovi.
"BELA KNJIGA"
Kako se navodi u tom dokumentu, Buja - koji je poznat i po nadimcima Sokolj i Gazetar - rođen je 27. avgusta 1966. godine u selu Bujance, opština Lipljan. Bio je upravnik logora u selu Lanište kod Uroševca, a funkciju komandanta štaba OVK u selu Jezerce, opština Uroševac, obavljao je do septembra meseca 1999. godine. Tokom 2000. godine uključio se u kriminalno-terorističke aktivnosti na području opština Uroševac, Kačanik i Vitina.
“Deluje u sprezi sa Gencom Sefajem iz Albanije, bivšim oficirom albanske armije, koji je učestvovao u sukobima na KiM i Džabirom Žarkuom iz Kačanika, šefom kačaničkog klana koji se bavi švercom oružja i droge. Zajedno sa Sefajem uzurpirao je mnoge lokale čiji su vlasnici Srbi i koristi ih za ugostiteljstvo i trgovinu robom široke potrošnje”, navodi se u dokumentu.
Pročitajte OVDE kako Šiptari lobiraju na sve strane.
Izvor: Blic
