U emisiji je, pored prikaza proslave Božića i protesta protiv diskriminatorskog zakona, novinarka Darja Grigorovna razgovarala i sa samozvanim mitropolitom „Crnogorske crkve“, raščinjenim monahom Srpske pravoslavne crkve Mirašom Dedeićem, koji je pored ostalog izjavio da bi prema potrebi prešao u rimokatolicizam.
Zapravo, Zakon o slobodi veroispovesti je zakon za progon pravoslavne crkve, usvojen u kontekstu i kontinuitetu sprovođenja evroatlantskih ekumenskih i ekspanzionističkih programa prema Istoku, kojim je planiran progon pravoslavne crkve sa Balkana i Jadranskog primorja.
Potiskivanje i potom potpuni progon pravoslavne crkve predstavlja put pohoda vojno-verske atlantske alijanse prema pravoslavnoj Rusiji, koja jeste jedini ozbiljan otpor evroatlantskom osvajačkom pohodu evroazijsko Veliko kopno.
Podsetimo, takozvana Crnogorska crkva nije pravoslavna crkva, već organizacija socijalističke partije na vlasti, kojom partija želi zameniti pravu pravoslavnu crkvu – Srpsku pravoslavnu crkvu kao predanjsku i kanonsku crkvu u Crnoj Gori.
Takozvanu Crnogorsku crkvu ne čine ni raskolnici, to nije ni sekta, već grupa građana sa raščinjenim monahom kojeg predstavljaju kao episkopa, a kojeg je angažovala vladajuća partija.
Slična partijska praksa protiv pravoslavne crkve je sprovođena u Socijalističkoj FR Jugoslaviji i Sovjetskom Savezu, ali je komunistički režim u takvim programima koristio kanonske episkope, koji su sarađivali pod prisilom.
Jedan od razloga protivpravoslavne politike DPS-a jeste ideološka indoktrinacija njenog rukovodstva ideologijom ateističkog ekstremizma, što je vezano za određene generacije vaspitane u režimu komunizma tj. prve nekrštene generacije rođene na razmeđi revolucionarnog raskida sa religijom i vraćanja veri posle potiskivanja ekstremnih ateističkih i rimokatoličkih kadrova u komunističkoj partiji Crne Gore.
Vladajuća partija u Crnoj Gori je nastavak kadrovskog kontinuiteta Saveza komunista Crne Gore, koji je 1989. godine preuzeo vlast partijskom kadrovskom smenom zbog sukoba u Crnoj Gori na ideološkoj i verskoj osnovi, zbog napada vlasti na pravoslavnu crkvu; nakon raspada Sovjetskog Saveza i uvođenja višepartijskog državnog uređenja 1991. promijenio je naziv u - Demokratska partija socijalista.
Drugi razlog je nalog atlantske alijanse, koja strateški potiskuje pravoslavne crkve na području Jadrana i Balkana, kao i na prostoru Ukrajine, sa ciljem progona pravoslavlja kao saborne verske veze pravoslavnih naroda.
Program atlantskog saveza protiv pravoslavne crkve je vezan i sa formiranjem velike Albanije kao strateškog saveznika.
DPS je pokrenula usvajanje Zakona o slobodi veroispovesti neposredno posle učlanjenja Crne Gore u NATO, ali je Zakon pripreman pet godina, kako izjavljuju crnogorski državni zvaničnici.
Treći razlog je materijalna korist, prisvajanje materijalnih dobara pravoslavne crkve, korišćenje u komercijalne svrhe crkvenih hramova, krađa i prodaja crkvenog imanja.
Četvrti razlog, ali ne po važnosti, jeste unijatska misija rimokatoličke crkve na prostoru Crne Gore, koja je u vremenu Jugoslavije bila strateški sprovođena sa ciljem asimilacije pravoslavnog stanovništva.
Pentagon se sprema da koristi mini-nuklearne bombe protiv Irana i Severne Koreje. Više o tome čitajte OVDE.
Izvor: fakti.org
