Profesor međunarodnih odnosa, dr Srđan Perišić, prethodnih dana je u kolumni za portal „Sve o Srpskoj“ napisao:
„Kada Srbi imaju svoju zasebnu državu (što je slučaj danas), Britanija se drži plana: svesti je na što manju teritoriju, onemogućiti da se širi na ostali srpski etnički prostor, kontrolisati srpske vlade, lansirati optužbe za genocid, vršiti pritisak za učlanjenje u NATO, ukinuti Republiku Srpsku, ne dozvoliti vraćanje Kosmeta u sastav Srbije, Crnu Goru držati što dalje od Srbije, itd.“.
Zato su „Fakti“ dr Perišića zamolili da dodatno razjasni: koliko London u svemu tome uspeva? Na koje načine su u prošlosti Britanci onemogućavali Srbe?
- London je onemogućavao objedinjavanje Srba u jedinstvenu srpsku državu ceo 19. i 20. vek, i to uspeva i danas na početku 21. veka. Metodi koje London koristi su širokog dijapazona. Kreću se od otvorenog zastupanja srpskih neprijatelja, učestvovanja u organizaciji likvidacija srpskih vođa i istaknutih političara, pa preko diplomatskih pritisaka i ucena Beograda, i organizovanja širokih diplomatskih akcija u sprečavanju srpske politike i diplomatije, do vođenja medijskih i političkih kampanja protiv Srbije, a danas i protiv Srpske.
- Takođe, u metode delovanja Londona ubrajaju se mešanja u unutrašnja pitanja, podrška onim srpskim političarima koji su spremni da odustanu od srpskih interesa, uvođenje sankcija, ubacivanje svojih obaveštajaca u vrh srpske vlasti, potkupljivanje srpskih političara i činovnika,zavađanje balkanskih naroda, huškanje na međusobne ratove.
- Naravno, London takve metode koristi prikazujući se često da je navodni prijatelj ili saveznik Srbije. Te metode i mnoge druge su bile primenjivanje sve vreme moderne srpske državnosti, odmah posle Drugog srpskog ustanka i traju do danas. Naime, posle srpskih ustanaka na početku 19. veka, kada se videlo da mlada srpska država ima podršku carske Rusije, London počinje da ulaže sve svoje političke, vojne, obaveštajne i finansijske mogućnosti da sačuva Otomansku imperiju na Balkanu – što duže, ako je moguće večno. Velika Britanija doživljava Rusiju kao svog arhineprijatelja (u idejnom, civilizacijskom i geopolitičkom pogledu), te je veoma brzo shvatila da će Balkan, naseljen pravoslavnim hrišćanima, i dominantno Slovenima koji baštine nasleđe pravoslavne Vizantije, dobiti podršku Rusije kao civilizacijskog nastavljača vizantijske imperije. To je trebalo zaustaviti.
- Britanski cilj u 19. veku je bio sprečiti formiranje balkanskih pravoslavnih država, ako se i formiraju - ograničiti im širenje i delovanje. Zbog toga London sa strahom gleda na srpske ustanke, a kasnije i na širenje kneževine i kraljevine Srbije na ostale srpske oblasti. Jedino gde je Britanija bila zadovoljna su bile obe Jugoslavije, jer u njima je srpski faktor bio onemogućen, u njima nije bilo jedinstvene srpske države.
- Takođe, Britanija je aktivno učestvovala u razbijanju obe Jugoslavije, što je na prvi pogled paradoks – ali nije. Naime, London uvek procenjuje šta odgovara njegovim geopolitičkim interesima koji su konstantni. Tako je u periodu 1934 – 1941, i 1986 – 1991, procenio da treba razbiti Jugoslavije, jer će to sprečiti srpske ideje o jedinstvenoj srpskoj državi, tada u okviru jedne ili druge Jugoslavije.
- Britanski stručnjaci su shvatili ono što mnogi Srbi ne razumeju ni danas – da će se razbijanje Jugoslavije (i kraljevine, i komunističke), kao domino efekat preneti i na drobljenje srpskog etničkog prostora. Tako da opet neće biti jedinstvene srpske države. Isti princip je primenjivan posle razbijanja carske Rusije, i posle razbijanja Sovjetskog Saveza. Za vreme Jeljcina kao domino efekat drobljenja SSSR-a, krenuo je proces drobljenja Ruske Federacije (Čečenija, Dagestan, Tatarstan, itd).
- Istorija britanske tajne i javne politike prema Srbiji oslikava britansku geopolitiku. Naime, u sprečavanju formiranja moderne srpske države već na početku 19. veka deluju britanske tajne službe. Tako su Britanci bili umešani u ubistvo Karađorđa 1817. godine, a verovatno i u ubistvo kneza Mihajla Obrenovića 1868. godine. Obojica su tražili saveznike i podršku za stavranje balkanskog saveza hrišćanskih naroda (Srba, Bugara i Grka) u konačnom proterivanju Otomanske imperije sa Balkana, a i time stvaranje jedinstvene srpske države.
Jedan od naših najvećih istoričara Milorad Ekmečić detaljno govori o umešanosti Britanije u ubistvo Karađorđa, kao i istoriografije Francuske, Rusije i Rumunije.[i] Ni aktivnosti kneza Mihaila Obrenovića u periodu 1860 – 1968, nisu mogle da ostanu ne primećene od Londona.[ii] Obojica su ubijena srpskim rukama, što je način delovanja britanskih tajnih službi i u kasnijim ubistvima.
Velika Britanija je uspela da sruši Balkanski savez, 1913. godine, posle uspešnog vojnog završetka Prvog balkanskog rata, u korist Balkanskog saveza.[iii] Naime, Bugarska je istupila iz saveza i odustala od njegovih konvencija, pogotovo što se tiče dogovora da arbitraža pripada isključivo Rusiji.
- Britanija je aktivno na tome radila, i zajedno sa Austrougarskom srušila Balkanski savez. Neposredno pre toga, pod čudnim okolnostima umro je, najverovatnije otrovan, srpski predsednik vlade Milovan Milovanović Balačko, koji je najviše znanja i umeća uložio u stvaranje jedinog saveza balkanskih zemalja u istoriji. Takođe, u Beogradu je 1914. pod nerazjašnjenim okolnostima preminuo i ruski ambasador Nikolaj Hartvig, koji je zajedno sa Milovanovićem radio na objedinjavanju balkanskih zemalja. Zainteresovani za njihovo ubistvo bili su i London i Beč.
Britanija 1913. godine čvrsto stala iza stvaranja Albanije, koja u tom momentu nije imala Albance kao istorijski razvijenu naciju. Britanci su se tada zalagali za formiranje albanske države u granicama takozvane velike Albanije. To znači da su i tada svim silama pokušavali da Kosmet bude u sastavu takve Albanije, kao i delovi Makedonije, Crne Gore i severne Grčke. U svemu tome su imali podršku Beča.
Tokom 20. veka London je u vreme Kraljevine Jugoslavije stajao iza formiranja Banovine Hrvatske 1939. godine.[iv] Takav odnos srpske političke elite i same dinastije Karađorđević, potpomognut Britanijom, doveo je srpski narod u veoma težak položaj uoči Drugog svetskog rata. Praktično, temelje hrvatskog genocida nad Srbima postavila je između ostalih i Britanija, a realizacija genocida je izvršena pod Nemačkom zaštitom – sve sa jednim ciljem, Srbi ne smeju da imaju državu koja će obuhvatati sve srpske oblasti.
- Cilj Londona je rušenje i Dejtonskog sporazuma, i rezolucije UN 1244. Na tome rade od 1995, odnosno, od 1999. godine. Sve mehanizme koriste u tom pravcu. I uveliko su u tome uspevali. Rušenjem Dejtona hteli su da sklone Republiku Srpsku, jer je vide kao mogućnost da ona nekad bude ujedinjena sa Srbijom, tj. da Srbi ponovo krenu u stvaranje jedinstvene srpske države. Zbog toga ruše i rezoluciju 1244 jer je ona jedini međunarodni dokument koji za Srbiju kaže da je Kosmet njen. Dakle, preko rušenja oba međunarodna sporazuma London ostvaruje svoju geopolitiku staru 200 godina – da Srbi moraju biti rasparčani i da im se ne sme dozvoliti da imaju jedinstvenu državu na Balkanu. Zbog toga su snažno prisutni i u Crnoj Gori i sa Amerikancima kontrolišu Vladu Crne Gore. Recimo, britanske službe imaju sastanke sa premijerom Crne Gore Krivokapićem veoma često, a da on to uopšte ne shvata – što je tragično po Srbe u Crnoj Gori.
Britanci, dakle, koriste sva sredstva. Ne zaboravimo delovanje britanskih obaveštajnih službi u Beogradu. Britanac Amadeo Votkins je punih deset godina bio u vrhu Ministarstva odbrane u Beogradu, od 2003. do 2013. godine. Za to vreme Vojska Srbije je raščerečena, a vojni podaci su nesmetano tekli ka Londonu i Zagrebu.
- Posle je Votkins bio još četiri godine u vrhu MUP-a Srbije, sve do 2017. godine, kada je Vlada Srbije konačno oterala tog britanskog špijuna. Posle toga se nastanio u Podgorici, i još uvek deluje, danas protiv Srba u Crnoj Gori.
- Posebno zanimljivo je delovanje obaveštajca i smutljivca Entoni Monktona, posle 5. oktobra 2000. godine i u vezi sa ubistvom premijera Zorana Đinđića.
Izvor: Fakti.org/Diana Milošević
[i]Karađorđe je bio član Heterije, tajne grčke organizacije, koja je osnovana u Rusiji, sa ciljem dizanja sveopšteg balkanskog ustanka svih pravoslavnih naroda (Srba, Grka, Bugara). Uz njega je bio britanski špijun Nikolaus Galatis, koji je dojavljivao kretanje Karađorđa. Zbog toga su Galatisa kasnije streljali sami Grci iz Heterije.
[ii]Dve godine pre ubistva Mihaila Obrenovića, on je sa crnogorskim knjazom Nikolom o sklopio sporazum o vojnoj savezu i budućem ustanku, a koji je predviđao i ujedinjenje kneževina Srbije i Crne Gore. Knez je imao intezivnu saradnju sa ruskim generalom Černjajevom. Na dan ubistva kneza Mihaila prilikom njegove šetnje u Košutnjaku, među prvima koji je došao do mrtvog tela kneza bio je britanski konzul u Beogradu, Longvort, koji se„slučajno“ šetao Topčiderom i Košutnjakom...
[iii]Savez su sklopile Srbija, Bugarska, Crna Gora i Grčka, a pod garancijom ruskog cara Nikolaja Drugog. Cilj saveza bio je da se Otomanska imperija definitivno skloni sa Balkana, a Srbija oslobodi Kosmet,
[iv]Milan Stojadinović nije rešio hrvatsko pitanje u korist hrvatskih separatističkih težnji (pregovarao je sa Italijom), i na pritisak Britanije od kneza Pavla nije dobio mandat za formiranje nove vlade. Novi predsednik vlade postao je Dragiša Cvetković. Cvetković se brzo dogovorio sa Hrvatima iBanovina Hrvatska je formirana 1939. godine. NJena teritorija je obuhvatala srpske etničke teritorije.Britanija je bila sila koja se snažno zalagala da se obrazuje Hrvatska banovina. O stvaranju i definisanju srpskih etničkih granica u Kraljevini Jugoslaviji srpska politička elita na žalost nije razmišljala.
— Dnevne Novine Pravda (@NovinePravda) November 21, 2021
