Sem što misli da ne duguje reparacije za dva svetska rata, da li ste se zapitali imamo li mi nekih dugovanja prema Nemačkoj?
Nemačka vrlo ozbiljno misli da vlada Srbije duguje nadoknadu vojvođanskim Nemcima koji su morali da napuste svoje domove i imovinu već krajem 1944. godine. Ko je "proterao" folksdojčere?
Verovatno strah. Većina je pobegla pred Crvenom armijom koja je nastupala i približavala se granicama Jugoslavije. Da li je bilo razloga za strah i bekstvo ka Nemačkoj, odnosno Trećem rajhu? Da ne uzimamo u obzir nalog Hitlera nemačkim građanima van Nemačke da se vrate u zemlju maticu radi "sigurnosti," da neko ne pomisli da mu je trebala radna snaga i novi regruti za rat koji je gubio?
Daću vam ukratko istorijat delovanja SS divizije Princ Eugen na teritoriji Jugoslavije u Drugom svetskom ratu, što je imalo direktne veze sa kasnijim dešavanjima pri kraju rata i posle završetka rata.
U toku šestoaprilskog rata i okupiranja Jugoslavije, Treći rajh je u Banatu imao vrlo razvijenu obaveštajnu mrežu, kroz Kulturbund, osnovan 1920. godine u Novom Sadu sa statusom nepolitičke organizacije za očuvanje nemačkog jezika i kulture.
Pred rat Kulturbund se pretvara u petu kolonu nacističke Nemačke. Nije zato čudo što je Banat, pod direktnom vojnom upravom Trećeg rajha u okupiranoj Srbiji, već u avgustu 1941. godine pristupio formiranju vojne formacije veličine divizije, od banatskih folksdojčera, što je bila prva takva vojna formacija sastavljena od Nemaca van Rajha.
Učlanjivanje u diviziju bilo je dobrovoljno ali je uskoro bilo jasno da pet hiljada dobrovoljaca nije dovoljno za sastav divizije pa su nemačke vojne vlasti u Beogradu donele odluku o mobilizaciji i divizija je formirana početkom 1942. godine, ne samo od banatskih Nemaca već i od slavonskih Nemaca, a pošto je više puta popunjavana ljudstvom, zbog velikih gubitaka u sudarima s vojskom NOB.a i nekoliko puta s četnicima u Srbiji, bila je popunjena pripadnicima drugih narodnosti, muslimanima s Kosova, Mađarima i Rumunima.
Prva ratna dejstva imali su krajem 1942. godine protiv četničkih formacija na Kopaoniku, Goču i Jastrepcu i već tada se video pravi karakter 7.SS dobrovoljačke brdske divizije Princ Eugen.
Naređeno im je uništenje četnika Rasinskog okruga pod komandom majora Dragutina Keserovića jer je nemačka vojna komanda želela čistu situaciju u Moravsko-vardarskoj dolini i neprekinute komunikacije zbog snabdevanja potrebnom opremom Afričkog korpusa generala Romela. U operaciji čišćenja terena, sem ove divizije, učestvovali su i delovi bugarske 9. pešadijske divizije, ukupno
20.000 ljudi.
Keserović se izvukao, uprkos teškim gubicima, ali se nisu izvukli stanovnici sela Kriva reka. Tu je 120 seljana bilo zatvoreno u lokalnu crkvu i zapaljeno od strane vojnika divizije Princ Eugen. U drugim selima na Kopaoniku ubijeno je 300 civila, a na planini Goč 250 civila. Ubijeno je ukupno 670 civila u ovoj operaciji i krvavi trag ove SS divizije posle toga bio je jasno vidljiv.
U ofanzivi na Sutjesci, od 15.maja do 15.juna 1943, vođene su krvave borbe protiv Prve proleterske, Prve dalmatinske i Pete crnogorske brigade, pa je divizija imala 613 mrtvih.Ostatak godine, posle kapitulacije Italije, SS divizija Princ Eugen ratovala je u Dalmaciji i pretrpela teške gubitke jer je izgubila 1582 vojnika, ubijenih, ranjenih i nestalih. Neprekidna dejstva imala je i 1944. godine i zbog velikih gubitaka u novembru 1944. dopunjena je ostacima 1. albanske SS divizije Skenderbeg.
U 1945. godini ratovali su u Hrvatskoj, tačnije Slavoniji, i povlačili na zapad s ostacima razbijenih ustaških formacija NDH. Divizija se povukla u Sloveniju i kod Celja se 11. maja predala snagama NOVJ.
Iz dnevnika divizije, i drugih svedočenja, vidi se krvavi karakter njenog dejstvovanja protiv civilnog stanovništva. Iz dokumenta
D-940 Državne komisije Jugoslavije može se pročitati opis krvave operacije kod Nikšića, u kojoj su ljudi ubijani, mučeni, spaljivani u kućama, kasapljeni bajonetima. Ukupno 121 osoba, najviše žena i čak 29 dece starosti od 6 meseci do 14 godina starosti.
U napredovanju prema Splitu 1943.godine divizija je u selima između Klisa i Splita ubila 102 osobe. Takođe, 16. januara 1943. divizija je ubila ili žive spalila 83 civila iz sela Luga, Kuka i Letke kod Duvna, a 1944. godine 3.bataljon 14.puka spalio je i pobio stanovnike nekoliko sela u Cetinskoj krajini, što je izazvalo oštri protest vlasti NDH jer je mnogo ubijenih bilo iz porodica čiji su se članovi borili u sastavu domobranskih i ustaških jedinica.
Mogli bi smo još da nabrajamo šta su esesovci iz Banata počinili u toku rata. Znajući za ove zločine, kao i za druge, nije se mogla suzbiti i u potpunosti zaustaviti ni odmazda ni progon preostalih banatskih Nemaca ali su svi oni koji su se povukli sa nemačkim trupama dobili smeštaj, posao i novo mesto života u okvirima Trećeg rajha i automatski postali i državljani Nemačke.
Uočljiv je trend da se potomci ovih folksdojčera kao i oni koji su u vreme rata kao deca živeli u Banatu, Bačkoj, Sremu, Slavoniji i drugde, pojavljuju posle raspada Jugoslavije, a naročito posle 2000. godine u "starom kraju," i gledaju "svoju imovinu" koju su im "oteli komunisti" na pravdi Boga, i naneli im štetu koju će im jednog dana nekakva vlada Srbije nadoknaditi, uz veliko izvinjenje.
Naravno, morali bi prvo, uz pomoć matične države Nemačke, da dokažu pred međunarodnim sudovima da ratni zločinci iz Drugog svetskog rata imaju pravo na nadoknadu. Pošto su nacisti suđeni za genocid, kao i država Nemačka, koja je zbog genocida nad Jevrejima u Drugom svetskom ratu obavezana da isplati ratnu odštetu i Izraelu, iako on nije postojao kao država u vreme Drugog svetskog rata, onda je nemoguće da se potomci folksdojčera vrate u Banat, sem ako im neka vlada Srbije, u ime "bratskih i sestrinskih odnosa" sa Angelom Merkel, koja je srećom na odlasku, to ne omogući, zaboravljajući sve ono što je Nemačka uradila Srbiji u dva svetska rata i tokom agresije NATO pakta 1999. godine
(nastaviće se)
Milan Vidojević: Izvinjenje ili odšteta! Više o tome OVDE.
Izvor: Pravda
