Posle njegove objave na Tviteru: „Danas odajemo počast herojima Vidovdana. Na ovaj dan 1389. počela je bitka protiv Otomanskog carstva na Kosovu. Danas se sećamo Svetog kneza Lazara i srpskih velikomučenika“, usledio je baraž albanskih uvreda i pretnji, uključujući i onu talibansku, da će mu biti odsečena glava kada dođe u Albaniju, pišu Novosti.
Grenel je postao žrtva falsifikatora prošlosti, među kojima se ističe američki istoričar Noel Malkolm, pisac propagandne knjige „Kosovo: Kratka istorija“ za opravdanje agresije NATO.
U isto vreme je nemački istoričar Matijas Kincel napisao knjigu „Put u rat: Nemačka, NATO i Kosovo“ koja predstavlja vertikalu agresivnog osporavanja srpskog postojanja od osnivanja Prizrenske lige do danas.
On u knjizi kaže: „Jedini um svojstven albanskom nacionalizmu je rasistički: narodno verovanje da je novorođenje Albanije moguće samo nakon progona ili uklanjanja svih nealbanaca, naročito svih Srba“.
Cilj tog totalnog genocida je uklanjanje ili prisvajanje svih svedočanstava o srpskom narodu na prostoru KiM. Na to je još 1999. upozoravao naš veliki arheolog dr Đorđe Janković:
„Jedno od opravdanja za agresiju zapadnih zemalja na Jugoslaviju, pronalazi se u odbrani navodno istorijskih prava Albanaca, takozvanih Kosovara, na Kosovo i Metohiju. Tvrdi se da su oni domoroci koje su okupirali Srbi 1912, mada ih je naselila Turska da bi nasiljem zaustavili oslobađanje tih predela Srbije. Vešto osmišljena naučna propaganda, pokušala je da dokaže veze Albanaca sa predrimskim Ilirima. U novije vreme tvrdi se da Albanci potiču sa područja Kosova i Metohije, što je sažeo Noel Malkolm u svojoj knjizi. Takvi stavovi nemaju potvrde u raspoloživim arheološkim podacima iz Jugoslavije i Albanije.
Iako je u vreme Josipa Broza uspostavljen režim neistraživanja srednjovekovne kulture i stanovništva, prikupljena su mnogobrojna arheološka svedočanstva, dakle materijalna i lako proverljiva“.
– Prelomna je 1690. posle austrijskog prodora u Srbiju nakon Bečkog rata. Tada znatan broj albanskih prvaka prvo ugovara sa Austrijancima saradnju protiv Turaka. U trenutku kada su Austrijanci počeli da se povlače, a i srpski narod sa njima, Albanci ponovo prilaze Turcima i tada počinje njihovo zaposedanje teritorije KiM i enormno uvećanje brojnosti islamizovanjem, a zatim albanizovanjem Srba. To su dokumentovane činjenice. Od tada traje vertikala zla prema Srbima. Ista je slika koju nam prikazuje ruski konzul Ivan Jastrebov u 19. veku, sa onom koju smo gledali u martu 2004. tokom anticivilizacijskog, divljačkog, proterivanja Srba i uništavanja njihovih crkava, manastira, grobalja i svega ostalog – kaže istoričar Borisav Čeliković, urednik edicije „Koreni“, u „Službenom glasniku“.
Ona objavljuje zaboravljene i nepoznate naučne radove o Srbima i prostorima koje su oni naseljavali, od Jovana Cvijića i njegovih saradnika, do skorašnjih istraživača. Sa više od 4.000 knjiških strana posvećenih Kosovu i Metohiji, ova edicija je najobimnija i najkonciznija naučna odbrana srpske pokrajine. Kada se tome doda i oko 1.000 stranica prvi put objavljenih putopisa i istraživanja Ivana Jastrebova, nastalih u „Staroj Srbiji i Arbaniji“, to je prava riznica srpske istorije koja je u SFRJ bila zabranjena.
– Ako krenemo u potragu za počecima albanske istorije, dolazimo do zapisa misionara Katoličke crkve koji su od 16. do 18. veka dolazili u albanske planine da pridobiju plemena koja su tamo živela. Još su ti misionari zapazili da imaju posla sa narodom koji u biti poštuje samo svoja pravila i teško prihvata bilo koja druga, religijska, državna ili kulturna. Oni su stvorili lik mitskog albanskog junaka Skenderbega da bi oko njega ujedinili primitivna plemena. Do druge polovine 19. veka nema nijednog autentičnog albanskog dokumenta. Albanska nacija, u današnjem smislu, nastaje tek naporima Habzburške monarhije posle Berlinskog kongresa i stvaranja Prizrenske lige. Ona je u Albancima videla modus nestabilnosti kojim može da utiče na Balkan. Tako je nastala „germanska istorijska vertikala“ jer istu politiku, posle Beča, nastavlja Berlin, a zatim Bon.
Albanski šovinizam dobija između dva svetska rata glavnog saveznika u politici Komunističke internacionale.
– Ona ga sve vreme podržava u dokumentima i rezolucijama i kosovsko-metohijski prostor vide kao isključivo albanski. Da se politika Kominterne vodi u SFRJ posle rata pokazuje činjenica i kada su zvanični odnosi socijalističke Albanije i Jugoslavije prekinuti, granica funkcioniše kao poluotvorena prema KiM za albanske kadrove. To nije moglo da se dešava bez direktne dozvole vladajućih struktura Jugoslavije – kaže Čeliković.
O tome svedoči i Matijas Kincel: „Na univerzitetu u Prištini u ostalim školama na Kosovu je predavalo 237 profesora i učitelja iz Albanije, odatle je bilo uvezeno i više od 20 odsto korišćenih udžbenika, 183 mlada naučnika otišla su iz Prištine u Albaniju kako bi nastavila studije, dok su se na Kosovu nalazila 62 studenta iz Albanije. Granični sabraćaj je bio liberalizovan do te mere da su Albanci sa Kosova bez problema mogli da putuju u Albaniju i vraćaju se.“
U vreme SFRJ na stvaranju lažne albanske istorije bili su angažovani i srpski naučnici. Čak i u zbornicima SANU mogu se naći radovi koji dokazuju tezu da su današnji Albanci potomci Ilira, prastanovnika Balkana, što je „ideološko gorivo“ velikoalbanskog šovinizma.
– U SFRJ je postojala „bratstvojedinstvena politika“ kojoj su bili podređeni i naučnici, koji su dobijali zadatak šta treba da dokažu, uprkos činjenicama. Zbog toga su potisnuti radovi istraživača koji nisu podlegli pritiscima. Primer je Kosovka Ristić, koja je započela etnografsko istraživanje Drenice i Laba u Rankovićevo vreme, kada je po selima mogla da ide biciklom. Posle njegovog pada, istraživanje je i bez zvanične zabrane prekinuto. Dotadašnji rezultati objavljeni su u knjizi „Malo Kosovo“ 1970. u Prištini, koja nije zabranjena već je prosto stavljena u podrum. U mraku je čamila pola veka dok je nedavno nismo objavili – otkriva Čeliković.
Za razliku od srpske materijalne baštine, koja seže u daleku prošlost Kosova i Metohije, najstarije albanske građevine preuzete su iz turske kulture i potiču iz 19. veka. Međutim, među albanskim stanovništvom koje je do 1945. bilo u 90 odsto slučajeva nepismeno, velikoalbanski ideolozi su lako širili izmišljotine.
– Kao arheolog mogu samo da kažem da materijalni tragovi Albanaca u srednjem veku uopšte ne postoje na KiM, a istoričarima prepuštam tumačenje povelja naših vladara koje pominju arbanaške katune samo na krajnjoj periferiji Metohije – kaže arheolog dr Dejan Radičević.
– Aktuelni slučaj Grenela i Kosovskog boja podsetio me je na prikaz te bitke u muzeju u Tirani. Na karti su Srbi predstavljeni samo kao pomoćni odred, a Albanci su glavni. To je ta propaganda.
Turski, vrlo precizni, popisi stanovništva, svedoče da Albanaca ne prostoru KiM gotovo da nije bilo do kraja 17. veka.
O duplim kaznama za Srbe pročitajte OVDE.
Izvor: Kurir/Večernje novosti
