Piše: DŽevad Galijašević
Znao je gdje su primarne grobnice ubijenih civila i vojnika Srpske nacionalnosti i znao je za premještanje grobnica - niti ih je sprečio niti ih je kaznio. On je u stvari bio pokrovitelj, djelimično naredbodavac, svjedok i saučesnik ovih strašnih zločina i koji je učinio sve, da posljedice tih nedjela i njihovi akteri do danas ne budu sankcionisani i da postanu prjetnja evropskom miru.
Već u 2001. godini i Agencija za Istrage i Zaštitu (Direktor Munir Alibabić) obavještava sve državne organe o povezanosti Abu Maalija sa terorizmom ali i sa njegovim identitetima dobijenim u BiH i dokumentima BiH koje koristi. Danas nije riječ samo o Odredu "El Mudžahedin" nego o armiji i brigadama, terorista i ubica koje je Odred, za dvije decenije aktivnog djelovanja obučio i proizveo u Bosni i Hercegovini.
Za taj stepen bezbjednosne prjetnje danas, najveću odgovornost snosi Šefik DŽaferović uz Aliju
Inače, ratna sudbina Vozuće riješena je tek nakon što su mudžahedini, uz podršku NATO avijacije, osvojili značajnu kotu „Paljenik“ na gredi Podsijelovo, a jedinice 2. (u vojnoj operaciji „Uragan 95.“) i 3. korpusa (operacija „Farz 95.“), sa preko 23.000 vojnika AR BiH, izvršile napad na nešto više od 4.000 vojnika koji su branili taj dio Ozrena i područje koje praktičnoima manje stanovnika od vojnika u napadu na njih. U zločinima Alijinih mudžahedina, Mahmuljinovih i Delićevih vojnika te DŽaferovićevih policajaca spaljeno je do temelja 66 sela, uništeno preko 5.000 kuća, 12 crkava i jedan manastir, srušena groblja od kojih su neka stara i preko pet vijekova, ubijeno 465 vojnika i civila, protjerano više od 22.000 civila i građana srpske nacionalnosti.
Preciznije rečeno, Podsjelovo (Pocjelovo) je greda koju čine četiri dominantne kote 715, 726, 702 i 706, što neupućenima u topografiju ovih prostora ne znači puno, ali ova greda je kapija Ozrena.Onaj ko je kontroliše, lako može zauzeti cijeli Ozren. Vojnici Vojske Republike Srpske su bili svjesni toga, pa su ovaj dio ratišta utvrdili držeći jake snage na njemu. Prema izjavama mnogih visokih oficira AR BiH, ovi se položaji nisu mogli zauzeti bez pomoći avijacije. Mnoge jedinice Armije BiH su se izredale na ovoj koti, ali bez uspjeha dok se u cijelu operaciju nisu zajedno uključili NATO (operacija „Namjerna sila“) i mudžahedini (odred El mudžahedin i „Zubejrova grupa“).
Vojna operacija NATO snaga pod nazivom „Namjerna sila“, pokrenuta deset dana prije napada mudžahedina na Vozuću, manifestovala se rušenjem svih radio-relejnih objekata i sredstava veze Vojske Republike Srpske na Ozrenu, a prije svega najbitnieg releja, nazvanog po najvišoj koti na tom dijelu „Kraljica“ i predstavljala je podršku iz vazduha formacijama 2. i 3. korpusa AR BiH .
Iako je za zločine odreda El mudžahedin, komandant Glavnog štaba Armije BiH, general Rasim Delić osuđen na tri godine zatvora ipak nijedan nižerangirani komandant i nijedan brutalni ubica iz ove jedinice nisu procesuirani, a kamoli kažnjeni. Štaviše, glavni svjedok Haškog tužilaštva, u predmetu protiv Rasima Delića bio je glavni obavještajac odreda El mudžahedin, Aiman Awad koji se iz Sarajeva obratio video linkom i svjedočio da je Odred bio potpuno pod komandom političkog i vojnog vrha i da je izvršavao njihove naredbe.
U izvodu iz presude komandantu Armije BIH, generalu Rasimu Deliću navedeno je sljedeće:
„Između 21. i 23. jula 1995. godine pripadnici odreda El mudžahedin vezali su 12 zarobljenih iz VRS-a u neugodnim položajima i izvrgli ih različitim oblicima zlostavljanja, uključujući batinanje i pokazivanje tek odrubljenih glava Momira Mitrovića i Predraga Kneževića. Pretresno vijeće je utvrdilo da je takvo postupanje kod zarobljenika proizvelo tešku duševnu i fizičku patnju, kao i povredu, te da predstavlja i teški napad na ljudsko dostojanstvo. Dana 23. jula 1995. mudžahedini su 12 zarobljenih pripadnika VRS-a iz Livada prebacili u logor Kamenica, gdje su ih zarobljene držali u jednoj napuštenoj kući. U noći tog dana jedan mudžahedin je hladnokrvno ispalio hitac u jednog od zarobljenih - Gojka Vujičića. Glava Gojka Vujičića potom je odrubljena i stavljena na njegov stomak. Kasnije su zarobljeni Srbi bili prisiljavani da ljube odrubljenu glavu”.
Dokazana serija zločina, koja se dogodila u septembru 1995. godine.
„Poslijepodne 11. septembra 1995. godine, jedan dan nakon pokretanja operacija Uragan i Farz, vojnici 328. brigade 5. bataljona Armije BiH i mudžahedini zarobili su oko 60 vojnika i civila bosanskih Srba, uključujući tri žene u blizini sela Kesten. Zarobljenicima je bilo naređeno da u koloni pješice krenu prema Kestenu. Putem su dvojica zarobljenika, Milenko Stanić i Živinko Todorović, ubijeni iz vatrenog oružja. U logoru Kamenica neki ili svi od 52 zarobljenika bili su zatvoreni na dva sprata jedne napuštene kuće. Iz posrednih dokaza, uključujući i dokaze dobivene ekshumacijom, slijedi da su ta 52 zatočenika na kraju ubijena. U svjetlu cjelokupnih dokaza i iz razloga detaljno navedenih u pisanoj presudi, Pretresno vijeće u procesu protiv generala Rasima Delića se uvjerilo da su svu 52 muškaraca Srbina, navedenih u prilogu C Optužnici, namjerno lišili života pripadnici odreda El mudžahedin u logoru Kamenica, u periodu od 11. septembra 1995. do 14. decembra 1995. godine“.
Zbog ovih zločina MUP Republike Srpske je Tužilaštvu BiH podnijeo izvještaj o počinjenom krivičnom djelu ratnog zločina protiv više lica: generala Seada Delića (komandant 2. korpusa ARBiH), generala Sakiba Mahmuljina (komandant 3. korpusa ARBiH), Fadila Hasanagića (komandant 35. divizija ARBiH), Halila Brzine (komandant 7. muslimanske brigade), Refika Lende (komandant operativne grupe Bosna Zavidovići-Žepče), Fuada Zilkića (komandant 328. brigade ARBiH), Abu Malija (pravo ime Abdel Kadeer Mokhtari, komandant odreda El mudžahedin), Aimana Awada (glavni bezbjednjak i obavještajac odreda El mudžahedin) te Abu Hamza (Imad al Husin, član komande odreda El mudžahedin i vođa mudžahedinske zajednice u Bočinji).
U evidenciji Tužilaštva BiH, po nalogu iz Haškog tribunala (predmet Sakib Mahmuljin i drugi), zaveden je, od 2012. godine pod pravnom kvalifikacijom: „Ratni zločin genocid“. Ovih dana je pred sudom BiH, doneta presuda od osam godina zatvora Mahmuljinu.
Šefik DŽaferović
Svi masovni zločini na Ozrenu, počinjeni od strane islamskih fanatika, mudžahedina i terorista, već u Haškom tribunalu su uglavnom rasvjetljeni i dokazani, u sudskim procesima koje je tužilaštvo vodilo protiv komandanta Armije BiH, generala Rasima Delića; načelnika Generalštaba generala Hadžihasanović Envera i komandanta 7. muslimanske brigade, pukovnika Amira Kubure.
Presuda Hadžihasanović-Kubura je na 760 strana detaljno objasnila mnoge zločine u Srednjoj Bosni, navela ubijene u raznim kampovima i logorima, bavila se Zenicom i logorom u Kazneno-popravnom domu, logorom u Muzičkoj školi, Gimnaziji, mučenjima i ubijanjima civila srpske i hrvatske nacionalnosti. Istovremeno, ova presuda detaljno je opisala nastanak i djelovanje 3. korpusa, razmatrajući ulogu svih brigada ovog korpusa, a posebno njihovu vezu sa mudžahedinima. Iako se i u analizi 3. korpusa bavio odredom El mudžahedin, Haški tribunal je posebno u ovoj presudi na 138 strana analizirao sve dokaze vezane za mudžahedine, od njihovog dolaska u BiH, paravojnog djelovanja do organizovanja u jedinice 3. korpusa, njihovih vojnih baza i posebno obima i načina izvršenja zločina, vjerskoj motivaciji i brutalnosti.
Mudžahedinske bazama, sud posvećuje posebnu pažnju i njima se bavi na desetak stranica presude. Posebno se ističu baze u: Poljanicama, Orašcu, Travniku, Zenici, Arnautima, Bijelom Bučju, Ravnom Rostovou.
U ova dva predmeta dokazano je ubistvo 92 lica, a razmatrano je ubijanje 187 vojnika i civila te 132 nestala lica, silovanje tri žene, mučenja i zlostavljanja u Muzičkoj školi u Zenici, u podbrežju objekat „Vatrostalna“, u Kazneno-popravnom domu Zenica, u Tešnju u OŠ Jablanica, u Orašcu te brutalna odsijecanja glava ratnim zarobljenicima na Ozrenu i Srednjoj Bosni.
O tome su u Hagu svjedočili Dr. Branko Šikanić, Srbin iz Prnjavora, koji je prošao pakao mudžahedinskog logora i Hrvat Luka Babić uz svjedočenja bezbjednjaka, analitičara i oficira Bošnjaka, od kojih su posebno bitni: Izet Karahasanović, Zakir Alispahić, Salih Spahić, Ferid Buljubašić, Mesud Šadinlija, Saead Žerić, Muhamed Omerašević, Fadil Alihodžić, DŽemal Vučković.
NJihova svjedočenja i hiljade stranica dokaza i dokumenata o tim zločinima su tragična potvrda da u Bosni i Hercegovini ne postoji pravosudni sistem, da nema zakona ni morala, da Sud i Tužilaštvo BiH ne kažnjavaju zločince i ekstremiste niti rasvijetljavaju njihove zločine nego su tu, po nalogu zapadnih službi, da kažnjavaju Srbe i ispisuju stranice lažne istorije proteklog rata. Važno je pomenuti, da su ritualna klanja zarobljenih civila i vojnika; masovni zločini odreda El mudžahedin počinjeni na području djelovanja i odgovornosti Centra službi bezbjednosti Zenica tokom 1994. i 1995. godine, u vrijeme kada je Centrom upravljao Šefik DŽaferović. Iako zločini i ritualna odsijecanja glava danas izazivaju zgražavanje i strah cijelog svijeta jer predstavljaju jedinstveni način djelovanja Islamske države i Al kaide, Šefik DŽaferović nikada nije pozvan na odgovornost.
U javnosti Federacije BiH ova tema se uglavnom izbjegava dok u javnosti Republike Srpske, pojedine političke stranke (stranke Saveza za promijene) vrlo često iznose dilemu koliko je DŽaferović o tome uopšte znao; da li je mogao uraditi bilo šta i koliko je zaista odgovoran te da će se to utvrditi „nekada u nekom sudskom procesu“. Istina je međutim da tog procesa i neće biti ako se nastavi ovakav blagi odnos pojedinih medija i pojedinih političkih stranaka prema ratnim zločinima mudžahedina.
Svakako je važno ukazati na činjenicu, da je Komandant Trećeg korpusa vojske Alije Izetbegovića, general Sakib Mahmuljin, zbog zločina mudžahedina i komandne odgovornosti, krajem aprila ove godine,pravosnažno osuđen pred Sudom BiH na osam godina zatvora.
Nužno je opet naglasiti: uz Sakiba Mahmuljina, vojnog komandanta i Šefik DŽaferović kao Šef policije je veliki krivac što su se ti zločini uopšte desili i što su ostali nekažnjeni. Eto takav Šefik, danas govori pred SB UN.
Prvi deo teksta o Šefiku DŽeferoviću pročitajte OVDE.
Izvor: Pravda
