Piše: DŽevad Galijašević
NJen je navodni zadatak bio, da na temelju Ustava SFRJ iz 1974. riješi sporna pravna pitanja odnosa među Republikama i dovede do mirnog rješenja krize.
U dva mjeseca koliko se sastajala daleko od očiju jugoslovenskih političara i medija Komisija je zaključila da se Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija raspala i da više ne postoji kao država i da nijedna država nasljednica nema pravo nastaviti članstvo SFRJ u međunarodnim organizacijama.
Već 7. decembra 1991. na pitanje predsjedavatelja Mirovne konferencije o Jugoslaviji lorda Carringtona (Piter) postoji li uopšte Jugoslavija, arbitražna je komisija objavila da se ta država raspala. Zbog toga je francuski pravnik, naučnik i političar Robert Badenter u medijima opravdano prozvan “grobarom Jugoslavije”.
Zaključci komisije postali su jedan od glavnih uzroka svih budućih sukoba i početak dugih ratova na Balkanu.
Da NJemačka ne odustaje od svog zlokobnog djelovanja na Balkanu pokazalo se i ovih dana, kada je NJemački parlament (Bundestag) usvojio (u petak, 8. juna 2022.) Rezoluciju o Bosni i Hercegovini u kojoj se ističe: "Nacionalistička politička elita u zemlji iz srpskih, hrvatskih i bošnjačkih stranaka iskorištava i pojačava navodne etničke razlike, za vlastito bogaćenje i održavanje vlastite vlasti", navodi se u rezoluciji.
U rezoluciji se navodi da se, osim toga, od političkih čelnika Srbije, također s obzirom na proces pristupanja EU koji je u toku, te Hrvatske koja je članica EU, treba otvoreno zatražiti da se distanciraju od etničkih separatističkih snaga u BiH.
Zastupnici od savezne njemačke vlade traže da pruži veću podršku zemlji s obzirom na rastuće napetosti i separatističkih nastojanja u BiH. Naglašeno je da su “akcije nacionalističkih političara” Dodika, koji je član državnog predsjedništva i lider vladajućeg Saveza nezavisnih socijaldemokrata (SNSD), te Čovića, predsjednika vladajuće Hrvatske demokratske zajednice BiH (HDZ), "prijetnja miru u jugoistočnoj Europi".
Rezoluciju su napisal dva „hitler-jugenda“: Bošnjak (Adis Ahmetović) i Slovenac (Boris Mijatović).
Da osnaži Rezoluciju Bundestaga, NJemačka vlada je odlučila da pošalje 50. vojnika u Bosnu i Hercegovinu.
Kakva groteska i ironija sudbine.
NJemačka više nije bitna; njene rezolucije su mrtvo slovo na papiru a njena vojska je borbena nula pomnožena sa još jednom nulom. Devedesete su prošle davno, svijet se promijenio; Zapad odustao od svih proklamovanih načela međunarodnog prava, pravde, demokratije i jednakosti. Zapad je posrnu i nastavlja d posrće moralno, politički ekonomski i vojno tehnički.
NJemačka je danas strašilo za male balkanske ptičice i uplašene, nedozrele lidere banana republika bivše SFRJ i nekadašnjeg istočnog, socijalističkog bloka u Evropi.
Ali, još uvijek u svijesti zapadnih političara i analitičara istorija Balkana i etno-religijskih odnosa na njemu, u načelu, predstavlja samo gomilu neodređenih pojmova, beskorisnih saznanja i propagandistički kreiranih floskula i parola, oblikovanih u ratu iz devedesetih, za potrebe obavještajnog, vojnog i ekonomskog pohoda razvijenih zapadnih zemalja, od strane američkih, britanskih, njemačkih i francuskih vlasti.
U zapadnoj javnosti pohod na Balkan je dugo pravdan potrebom nastavka obračuna sa „crvenom imperijom SSSR“, Rusijom i njenim političkim uticajem u Srbiji i Republici Srpskoj. Savremene ideološke predstave o „ruskoj prijetnji“ i navodno aktivnoj ulozi srpskog naroda u njoj postale su, za zapadne vlade i medije, zgodan način da se identifikuju različite politike i grupe kao destruktivne a da se istovremeno islamistički režim u Sarajevu amnestira unapred od fundamentalizma i podrške terorističkim grupama.Zahvaljujući tom pristupu zapadnih sila, jačanje islama u bošnjačkoj politici postajalo je otvorenije, agresivnije, primitivnije, čak,i dugoročno značajnije, nego što to propagandni slogani iz zapadnih medija, otkrivaju vlastitoj javnosti.
U suštini, i Rezolucija Bundestaga i cjelokupna zapadna politika, stavljaju do znanja da je Dejtonskoj Bosni i Hercegovini odzvonilo, da njeno temeljno načelo koje je zaustavilo rat i donijelo mir u zemlji, načelo konstitutivnosti tj. ustavotvornosti tri nacije (Bošnjaka, Hrvata i Srba) treba biti srušeno a zemlja unificirana. Iako na zapadu govore o „građanskoj BiH“, vidljivo je da su Srbi i Hrvati problem; da ne žele državu u kojoj bi Islam dominirao a muslianska zajednica upravljala njome pod krinkom građanskih ideologija. Favorizujući tu zajednicu, evropljani i cjeli politički zapad, stvaraju uslove za izgradnju islamskog a ne građanskog društva obzirom da Islam, nigdje na planeti, nije prihvatio ideološku supstituciju svojih pravnih i dogmatskih načela organizacije društvu i zajednice. Islam na prvom mjestu, ali i na drugom i trećem – i do kraja; u duhu Alijinog amaneta i njegove Islamske deklaracije.
Zapad je tog procesa bio svjestan, ali ga nije razumo.
Kako su sarajevske vlasti sve snažnije promovisale i koristile islam tako je i primjena islama uticala loše na dinamiku i razvoj zemlje te ukupne međuetničke politike u njoj. Ta agresivna propaganda je u proteklom ratu korištena kao nevojno sredstvo ratovanja.
„Velikodržavna agresija“, „sistematsko silovanje“, „etničko čišćenje i progon na vjerskoj osnovi“, granatiranje naselja, snajperska vatra po civilnim ciljevima, mučenje, ... su pripisivani gotovo isključivo jednoj strani – srpskoj!
Lažne vijesti su bile dio mita o „genocidu“ što je sve skupa trebalo da ostvari kumulativni propagandni efekat o krivici Srba i „nevinim žrtvama“ muslimanima!?
I naravno Srebrenica, kao mjesto zločina i trijumfa zapadne i lokalne propagande. I danas nakon 27.godina.
(Nastaviće se)
Ostale tekstove DŽevada Galijaševića čitajte OVDE.
Izvor: Pravda
