Piše: Siniša LJepojević, Nezavisne novine
I koga predstavlja vlast u Srbiji? Građane koji su je birali ili interesne grupe briselske birokratije?
Predsjednik i Vlada Srbije su, poslije izliva nezadovoljstva većeg dijela javnosti iskazanog na protestnim litijama u Beogradu, objavili da je evropski LGBT festival, poznat kao Evroprajd, otkazan. Saopšteno je da ne postoje uslovi za održavanje Evroprajda. A onda je, nešto kasnije, stara-nova premijerka Ana Brnabić rekla da je to, u stvari, više molba. Odmah se pojavila sumnja da li je to zaista tačno ili je samo manevar da se umiri javnost.
I po već poznatom scenariju, odmah su krenula bezimena saopštenja iz Brisela kako je to, zabrana, nemoguće i ilegalno. Uslijedili su pritisci, ali na nižem nivou. Drugim riječima, nisu toliko važni, ali je problem što je većina medija u Srbiji dala tim nižim nivoima veliki publicitet. U Beograd su stigli poslanici Evropskog parlamenta Viola fon Kramon i Teri Rajndke. Pa je onda s njima Ana Brnabić održala tajni sastanak, kome su prisustvovali i organizatori Evroprajda.
Poslije toga su organizatori saopštili da ništa nije otkazano i da će sve biti kako je planirano. Biće i šetnje ulicama Beograda. Oni očekuju da će samo iz Evrope doći oko 15.000 ljudi. Svoj dolazak najavilo je i šest premijera, kamarila iz Brisela i neizbježni zapadni ambasadori. Otvaranje programa trebalo bi da bude u Narodnom pozorištu u Beogradu.
Organizator je Evropska asocijacija organizatora prajd manifestacija (European Pride Organisers Association) i njena predstavnica Kristin Garina takođe je potvrdila da nema otkazivanja, a to svakodnevno govore i lokalni organizatori. Oni čak priznaju da je većina građana Srbije protiv toga, ali to, kažu, nije ni važno, jer valjda je evropska demokratija diktatura manjine. Oni čak tvrde da je otkazivanje protivzakonito, jer je u suprotnosti sa Evropskom konvencijom o ljudskim pravima, a Srbija je evropska nacija.
A onda predsjednik Srbije donekle mijenja poziciju i nagovještava da će biti održani programi u zatvorenim prostorima, ali neće biti šetnje. I čak tvrdi da neće biti promjene te odluke pa da ga zovu i Bajden, Putin, Zelenski i čak Erdoan. Kakve to veze ima?
Oglasio se i izvjestilac Evropskog parlamenta za Srbiju Vladimir Bilčik, koji tvrdi da će sve biti kako je planirano i da će on lično doći na Evroprajd.
Da li su zaista vlast u Srbiji Viola fon Kramon i Vladimir Bilčik, taj beznačajni političar iz Slovačke.
I, naravno, treniranje vlasti stranaca nad Srbijom nije moglo proći bez američkog ambasadora u Beogradu Kristofera Hila. Ovoga puta on je otišao korak dalje i tvrdi da Srbija "MORA" da se priključi Zapadu i čak NATO-u. A to znači i Evroprajd.
On kaže da "nema nikakve sumnje" da Srbija mora da se okrene Zapadu i to "mora" da uradi zbog svoje djece i iz svih drugih mogućih razloga. Ponovio je stari "argument" jer "mnogi mladi odlaze na Zapad, a ne vidim da odlaze na Istok. Stoga mislim da je prilično jasno kuda Srbija želi da ide". Time je potvrdio da je stimulisanje mladih da odlaze u zapadne zemlje u osnovi zapadni projekat.
I opet je ponovio staru mantra da Amerika "cijeni Srbiju kao partnera i da podržava njene aspiracije da postane punopravna članica EU". Hil čak tvrdi da je Srbija prijatelj i partner Amerike. I plus: "Ja bih volio da vidim da Srbija, naš prijatelj i partner, jednog dana možda donese odluku o priključenju NATO-u."
Oko dešavanja u vezi s Evroprajdom Hil je potvrdio da će i sam "u nekom svojstvu" biti tamo.
Izgleda da Amerikanci zaista misle da su građani Srbije budale. Ali, da li više iko, izuzev plaćene manjine, zaista vjeruje u riječi američkog ambasadora, bilo kojeg.
A koji je to Zapad o kojem govori Hil?
Možda je za ilustraciju zanimljiva izjava ministarke spoljnih poslova NJemačke Analene Berbok da je za nju važnije da Berlin održi obećanja data Ukrajini, nego šta o tome misle njemački glasači, znači, njemački građani. "Ako sam obećala narodu Ukrajine da ćemo biti uz njega onoliko dugo koliko bude potrebno, onda želim da održim to obećanje. Bez obzira na to šta misle moji njemački glasači."
Pa koga ona predstavlja? To je zapadna demokratija. Nije važno šta misle građani, glasači. Ali, narod kaže "možeš koliko hoćeš, ali ne možeš dokle hoćeš."
Kao sljedbenici "evropske demokratije" tako, kao i Analena Berbok, misle i organizatori Evroprajda, za njih nije važno šta misli većina građana Srbije. I u tome, kako izgleda, imaju podršku zvaničnog Beograda. Većina medija u Srbiji je prozapadna i evroprajdaši ih koriste za agresivne napade na svakog onoga ko nešto kaže protiv tog festivala. Kada su prije desetak dana bile prve beogradske litije protiv Evroprajda, oni su čak tvrdili da ih je organizovala ruska obavještajna služba. Drugim riječima, Evroprajd je politika, a ne ljudska prava. Traže toleranciju za sebe, a agresivno su netolerantni prema drugima.
Treba, međutim, imati u vidu da je i sama vlast Srbije u velikoj mjeri odgovorna za nastalu situaciju oko Evroprajda. Već godinama u Beogradu se održavaju LGBT šetnje, jednom godišnje. Ali ovo je evropski LGBT jednonedjeljni festival. Srbija je domaćin "evropskoj seksualnoj manjini" i to je prvi put da se taj festival održava izvan EU. Da li je to zaista potrebno Srbiji?
Srbija se, međutim, još 2019. godine kandidovala da bude domaćin Evroprajda 2022, ali to niko u Srbiji nije znao. Kandidaturu je pratilo i tek sada objavljeno pismo premijerke Ane Brnabić u kome izražava puno podršku Vlade Srbije toj kandidaturi. Sama Ana Brnabić je pripadnik LGBT populacije i njeno pismo je na neki način i sukob interesa, jer ona je i lično zainteresovana za promociju te seksualne manjine. Ali, ako se znaju odnosi u vlasti Srbije, ona to ipak nije mogla da uradi bez znanja drugih, važnijih od nje. Novi gradonačelnik Beograda Aleksandar Šapić je, međutim, izjavio da država nema ništa sa Evroprajdom. Ispostavilo se da je to laž, a čim se laže, onda ima mnogo sumnji. Sve se, međutim, krilo od javnosti i tek u junu ove godine saznalo se da će Beograd biti domaćin Evroprajd festival. I tada su počela komešanja i protesti javnosti.
Buknulo je veliko nezadovoljstvo u većem dijelu javnosti i na prvim beogradskim litijama protiv Evroprajda je bilo oko 25.000 ljudi koji su poručili da je Evroprajd uvreda za Srbiju. Druge su zakazane za 11. septembar i očekuje se i veći broj ljudi. Zanimljivo je da vrh Srpske crkve ćuti iako je Sinod pozdravio "otkazivanje" koje su objavile vlasti. Na litijama je bilo dosta monaha i sveštenika, a Patrijarh je tog dana "pobjegao" u Herceg Novi na večeru sa Dritanom Abazovićem.
Ukupno stanje u društvu je zaista napeto pa se nameće pitanje zašto je ta LGBT demonstracija uopšte potrebna Srbiji ne samo u ovom trenutku, nego uopšte. Kažu, to je evropski put. Ali, zaista, da li iko normalan može da vjeruje da samo homoseksualci, lezbijke i oni koji ne znaju šta su mogu Srbiju da uvedu u Evropsku uniju, ako takvo što više uopšte i postoji?
Postoji i plan da se cijeli program Evroprajda pretvori u agresivnu političku podršku Ukrajini i u izliv mržnje prema Rusiji, kao što je to bilo na svim evroprajdovima ovog ljeta u Evropi. I zato je Briselu to veoma važno, da to bude u Srbiji, zemlji koja nije uvela sankcije Rusiji i koja ima izbalansiran stav prema ukrajinskoj krizi. Nije tu, dakle, riječ o LGBT osobama, nego o političkom projektu poniženja i uvreda. Da li je to potrebno Srbiji?
Kada se sve to uzme u obzir, od bijesa većine javnosti do političkih demonstracija LGBT aktivista, onda ukupna situacija zaista postaje opasna. Toga su, naravno, svjesne i vlasti Srbije, ali, kako sada stoje stvari, one nisu vlast u svojoj zemlji. To je evropski put.
Veliki dio javnosti u Srbiji je zabrinut, i u stvari uplašen, da bi festival LGBT Evrope mogao biti i izgovor i "prilika" za neku novu infekciju, novi biološki napad na Srbiju. Prvo, poznato je da veliku većinu inficiranih majmunskim boginjama čine muškarci homoseksualci, a uz to moguće su razne druge infekcije. Javnost se već bombarduje vijestima da se vratio virus korona pa sad i majmunske boginje. Utoliko prije što je u Srbiji već skoro masovna infekcija virusom Zapadnog Nila. To se, međutim, u javnoj komunikaciji uglavnom krije, o tome se ne piše, ali je bolest prisutna. Koliko je poznato, i to je vještački, laboratorijski virus, najviše razvijan u američkim biolaboratorijama u Gruziji. I otkud sad u Srbiji?
Srbija je prije neki mjesec potpisala i novi sporazum sa Svjetskom zdravstvenom organizacijom, čime je na neki način prepustila svoj zdravstveni sistem toj organizaciji, koju mnogi u svijetu optužuju za širenje infekcija i posebno za nametanje liječenja koja su uglavnom ne samo neefikasna nego i u suprotnosti za interesima zdravlja. Ta organizacija je u stvari jedan od instrumenata zapadnog biološkog rata. U Velikoj Britaniji, na primjer, vjeruje se da su mnogi ljudi umrli od virusa korona baš zbog načina liječenja koji je propisala Svjetska zdravstvena organizacija. I u Britaniji se odavno ne primjenjuje protokol liječenja Svjetske zdravstvene organizacije.
I situacija sa infekcijama, od korone do virusa Zapadnog Nila, nameće pitanje – ko je vlast u Srbiji?
U opštem političkom i ekonomskom haosu na Zapadu, koji simbolizuju okolnosti krize u Ukrajini, ludilo postaje sve veće. Umjesto suočavanja sa realnošću, vodeće zapadne zemlje sve više tonu u samodestrukciju i donose sve nerazumnije odluke. Među njima se izdvaja najnovija odluka zemalja Grupe 7 da kupuju rusku naftu i gas po cijenama koje one odrede, a ne tržište. Gdje, u kojem svijetu žive ti ljudi? To vam je kao kada uđete u prodavnicu i hoćete nešto da kupite, prodavac vam kaže cijenu, a vi kažete ne, ja ću da vam dam koliko ja želim.
A ko je uopšte Grupa 7? I o čemu ona uopšte može da odlučuje? Od sedam zemalja, njih pet su najzaduženije zemlje na svijetu i kako onda one mogu da određuju uslove? Rezultat te odluke je novi skok cijena na tržištima, a sve će da plaćaju građani tih zemalja. I do kada to može tako?
Cijelu igru vodi Amerika i u stvari njene privatne kompanije koje trguju gasom i naftom. U Evropi je, na primjer, gas deset puta skuplji nego u Americi i američke kompanije na jednom tankeru tečnog gasa isporučenog Evropi zarade oko 100 miliona dolara. Samo na jednom tankeru. To u velikoj mjeri objašnjava i američku politiku povodom Ukrajine. Evropa u toj politici polako nestaje.
Da li je priča o otkazivanju Europrajda samo “dimna zavesa” saznajte OVDE.
Izvor: Nezavisne
