Piše: DŽevad Galijašević

GENERALNI sekretar NATO Jens Stoltenberg nedavno je izjavio da je bezbjednosna situacija na Kosovu ključ stabilnosti Zapadnog Balkana.

U ovom trenutku, malo ko će ovom mišljenju suprostaviti neki drugačiji stav. Model promjene tačke pritiska na Balkanu je, već poznati model zapadnog i NATO pristupa. Danas je Kosovo, kao zapadni interes i projekat države koji u suštini reflektuje samo terorizam, organizovani kriminal i nestabilnost, ključna tačka pritiska, pa Stoltenberg kaže da je ključ mira na Kosovu.

To je naravno politička floskula jer, koliko sutra, taj ključ biće odnosi u BiH, u Sjevernoj Makedoniji ili Crnoj Gori.

Praznične balade Kristijana Šmita

Uprkos pretećim porukama najpoznatijeg balkanskog turiste, nacional-socijaliste Kristijana Šmita, Republika Srpska je dva dana obilježavala Dan Republike: osmog januara u Banjaluci a devetog, u Istočnom Sarajevu.

Za to vrijeme, vladajući bošnjački oktet, koji je postao sekstet, imao je svoje unutrašnje probleme. Lider ove grupacije brojnih političkih stranaka, bošnjačko-islamskog kulturnog kruga, Nermin Nikšić, ima svoje probleme unutar SDP BiH – bivšeg Saveza komunista.

Na isti način, na koji je Nijaz Duraković zaprijetio pa smjenio i penzionisao staru, bosansku komunističku gardu, tj. onako kako je Zlatko Lagumdžija smjenio Nijaza a Željko Komšić ugrozio Zlatka, po istom para-udbaškom scenariju nastupa danas Denis Bećirović.

Udružen sa gradonačelnicom Sarajeva Benjaminom Karić i uz podršku grupacije američkih obavještajaca poniklih u tuzlansko-živiničkoj „Bazi Orao“, ugrožava Nikšića. Ova aktivnnost jača Elmedina Konakovića i njegovu Stranku NIP – Narod i Pravda – koji uz podršku hrvatske obavještajne zajednice, guraju neoustašku kopilad na pozicije širom muslimanskih kantona.

Nova varijanta Željka Komšića po imenu Dejan Kovačević, prvo je svome mentoru iz Breze odglumio vehabijsku rolu, naučenu uz pomoć tajne službe iz Hrvatske, da bi se zatim, sa stvorenim vehabijskim pedigreom, deklarisao kao Hrvat i zauzeo hrvatsku političku poziciju.

Hrvatsko pitanje će bošnjačka osmorka riješiti u skladu sa projektom osmišljenim u kancelarijama zapadne kolonijalne uprave u BiH. To bi otprilike trebalo značiti jačanje hrvatske autonomije, više od današnje pozicije a manje od entiteta, ali i njihovo, odvajanje od partnerstva sa predstavnicima Republike Srpske tj. SNSD.

Nakon toga, po već viđenom scenariju, nastavio bi se progon lidera Republike Srpske i akcije koje vode tihom razaranju Dejtonskog sporazuma, ustavnoj degradaciji Republike Srpske i izjednačavanju položaja Srba sa lošim položajem Hrvata.

Da su ti planovi tek račun bez krčmara – na Zapadu ne razumiju, u Sarajevu ne priznaju.

Muslimanska braća se ne predaju

Za to vrijeme SDA čini sve da zatrese „bosanski kavez“, budeći svoje stare panislamske nenadertalce poput Jasmina Mulahusića, mudžahedina iz Luksemburga, koji je dovoljno obučen da na Fejsbuku bude Ado Lingo i da junački ratuje protiv navodnih nasljednika Fekreta Abdića, tri slavna lika, koje je, samo njegova bolesna mašta povezala, nitima istorodne izdaje.

Razlozi buđenja uspavanih, političkih primata su prilično jasni.

Fragmentacija Stranke demokratske akcije i gubitak vlasti predstavljaju jedinstveni proces rušenja naslijeđa Alije Izetbegovića i Mladih muslimana kod Bošnjaka i taj dobrodošli ali i zakašnjeli proces se pokušava zaustaviti širom destabilizacijom.

Ta engleska frakcija Muslimanske braće u BiH, slavne štetočine, koje su pod imenom „Mladih muslimana“, gurnule Bošnjake u krvavi rat protiv srodnih naroda i zatrovale ih mržnjom islamizma, još u ranim počecima svog političkog djelovanja, a posebno u poslijeratnoj vladavini, dovela je do slabljenja ideološke i misaone snage zajednice, do gubljenja idejnog programskog okvira koji bi muslimanima dao osobenost, specifčnost i sposobnost obnove i korekcije pravca kretanja države.

Raspravljajući o perspektivi civilizacijskih razlika i sukoba, Semjuel Hantington će u svojoj prvobitnoj veziji „Sukoba civilizacija“, koja se još nije pozabavila preoblikovanjem svjetskog poretka, zaključiti sljedeće:

„U klasnim i ideološkom sukobima ključno je pitanje bilo “Na kojoj si strani?”, a ljudi su mogli birati i mijenjati strane, te su to i činili. U sukobu između civilizacija, pitanje je “Ko si?” To je datost koja se ne može promijeniti. A kao što znamo, od Bosne do Kavkaza i Sudana, pogrešan odgovor na to pitanje može značiti metak u glavu. Čak i više od etničke pripadnosti, religija pravi oštru i ekskluzivnu razliku između ljudi. Neka osoba može biti polu-Francuz i polu-Arapin te čak istovremeno biti stanovnik dviju zemalja. Biti polukatolik i polumusliman je puno teže“.

„Nema te više, Alija“

Nakon održanih Opštih izbora u BiH i dogovora oko raspodjele vlastri, pod krinkom kolektivnih interesa, sudarili su se politički obrasci, programi i interesi.

Sa jedne strane apsolutni pobjednici u Srpskom i Hrvatskom narodu – SNSD i HDZ, a sa druge tajanstvena, proozapadna „Osmorka“, koja je nakon sastanka u Doboju, krajem prve nedjelje Nove 2023. godine postala „Šestorka“.

Dugovječni, petostruki načelnik Opštine Cazin, Nermein Ogrešević, jedan od osnivača „A SDA“koja je postala NES (Narodni Evropski savez) u društvu načelnika Opštine Novo Sarajevo, Semira Efendića, poznatog po nekažnjenom ubistvu u saobraćaju, ali i kao „Mali od Harisa S.“ i predsjednik tzv. Stranke za BiH, zajedno sa svojim „kombi strankama“, napustili su „Osmorku“, bjesni zbog prisustva u vlasti i politike Milorada Dodika.

Rat iz devedesetih, koji su Bošnjaci „pod zastavom Alije“ izgubili, izaziva nervozu, koja je dovela BiH na ivicu raspada. Što nije bilo ni teško, ni neočekivano.

Predugo već, vjekovima čak, odnosi među Srbima, Hrvatima i Bošnjacima i njihove vjerske pripadnosti, funkcionišu po principu, “mi” protiv “njih”. čime etničke i vjerske netrpeljivosti izbijaju u prvi plan. Razlike u kulturi i religiji stvaraju razlike oko političkih pitanja, a to se proteže od forme državnog uređenja, ljudskih prava i migracija, do trgovine i ekologije.

Po Hantingtonu, sve te grupacije i širi identiteti, čine civilizacije.

Ta priča je prosta i nužno vodi ka sukobu.

Upravo zbog toga, pokušaj Alije da „ljubav prema svojoj stranci SDA“ nametne i izjednači sa ljubavlju „prema domovini“ ili prema vjeri, nije dao rezultata.

Pokušaj da “Alijino bosanstvo“ zamjeni nacionalne politike i ideologije, besmisleno je jer nikakvih Bosanaca nije bilo, nema, niti ih može biti kao naroda.

Ko god da je nasljednik te ideje: Bakir, Osmorka ili Zapad – to besmisleno “bosanstvo“ predstavlja samo ekser zakucan u mrtvački sanduk u koji bi da smjeste kao kakvog mrtvaca, žive i realno postojeće, istorijski, kulturno i državotvorno potvrđene narode u Bosni– Bošnjake, Srbe i Hrvate!

SDA, sa Alijom i poslije njega, nije bila sposobna to ni shvatiti – ni prihvatiti.

Izvor: Sve o Srpskoj