Piše: Petar Živković
Razvoj sukoba ruskih i ukrajinskih snaga pokazuje da će globalisti pokušati da uvuku nove zemlje u ovaj sukob. Poseban značaj u tim planovima ima Kavkaz jer bi sukobi na Kavkazu uticali i na Bliski istok. To bi uticalo i na Balkan, a Kavkaz povezuje i zemlje Srednje Azije sa prostorom Crnog mora. Globalisti su ova područja povezali preko projekta „Veliki Bliski istok“ i projekta „Treća američka imperija“. Pozitivne alternative ovim projektima za zemlje na ovim prostorima su Evroazijska unija (EAU) i BRIKS.
***
Kakvkaz ima veliki geopolitički značaj i zbog toga su velike sile tokom istorije nastojale da uspostave kontrolu nad Kavkazom (Persija, Rim i Romejsko carstvo, Arapski kalifat, mongolske države, Osmansko carstvo), a od XVIII vijeka borbu za prevlast na Kavkazu su vodile Rusija, Osmansko carstvo i Iran. Današnje kavkaske zemlje koje nisu u sastavu Ruske Federacije su postepeno ulazile u sastav Rusije (Južna Osetija 1774. godine, Gruzija 1801. godine, Azarbejdžan i Jermenija 1828. godine, Abhazija 1864. godine).
U drugoj polovini XIX vijeka je počeo razvoj ruske naftne industrije na području današnjeg Azarbejdžana. Geopolitički i energetski značaj Kavkaza su uticali da Osmansko carstvo, NJemačka i Velika Britanija podstiču pojedine dijelove kavkaske Rusije na samostalnost. Nakon Oktobarske revolucije 1917. godine na Kavkazu je osnovana Zakavavska Demokratska Federativna Republika koja se odvojila od Rusije. Ova nova država nije zaštitila interese svih kavkaskih naroda (tako je npr. Gruzija napala Južnu Osetiju i Abhaziju) i bila je izložena pritisku Osmanskog carstva pa se raspala u maju 1918. godine. Tada su Gruzija, Jermenija i Azarbejdžan postale nezavisne države i tokom njihove nezavisnosti je došlo do rata Jermenije sa Gruzijom, a potom i do rata Jermenije sa Azarbejdžanom. Sovjetska Rusija je 1920. godine priznala nezavisnost Gruzije, ali i pravo na samoopredjeljenje drugih naroda na Kavkazu. Međutim, Gruzija suprotno sporazumu to pravo nije priznala Južnoj Osetiji koju je napala 1920. godine.
Jermenija je 1920. godine ušla u sukob sa Turskom koja se na području Male Azije borila i sa Grčkom. Turska je uz sovjetsku pomoć 1922. godine porazila Grčku koja je ostala bez očekivane britanske podrške. Crvena armija je ušla u Azarbejdžan i Jermeniju 1920. godine i 1921. godine u Gruziju, a 12. 03. 1922. godine je osnovana Zakavkaska Socijalistička Federativna Sovjetska Republika (ZSFSR) koja je ušla u sastav SSSR –a. Gruzijska SSR je u svom sastavu imala autonomnu oblast Južna Osetija (na osnovu dekreta iz 1924. godine), republiku Abhaziju i autonomnu oblast Adžariju. Abhazija je imala konfederalni status u Gruzijskoj SSR i ZSFR, a 1931. godine dobija status obične autonomne republike. Po sporazumu SSSR -a i Turske, područje Nagorno Karabaha/Arcaha je ušlo u sastav Azarbejdžanske SSR sa statusom autonomne oblasti. 1936. godine ZSFSR je ukinuta, a Gruzija, Jermenija i Azarbejdžan su postale sovjetske savezne republike. Kavkaski izvori nafte su imali veliki značaj za SSSR u II svjetskom ratu.
***
Nagorno Karabah/Aracah je 1988. godine ponovo postao izvor sukoba između Azarbejdžana i Jermenije. Jermeni su u ovoj autonomnoj oblasti održali referendum o ulasku oblasti u sastav Jermenije, a Azeri su odbili da iziđu na referendum i to je pogoršalo stanje u oblasti. Sukob Azera i Jermena u ovoj oblasti je počeo u februaru 1988. godine. Jermenija je proglasila nezavisnost 23. avgusta 1990. godine, Nagorno Karabah/Arcah je proglasio nezavisnost 02. septembra 1991. godine, a Azarbejdžan je proglasio nezavisnost 18. oktobra 1991. godine i to je dovelo do jačanja sukoba koji je završen potpisivanjem sporazuma o prekidu vatre 12. maja 1994. godine. Područje Nagorno Karabaha/Arcaha i još sedam okolnih azarbejdžanskih oblasti je nakon rata bilo pod kontrolom jermenskih snaga.
Gruzija je 20. juna 1990. godine poništila sovjetske zakone i tako je počela pripreme za izlazak iz sastava SSSR -a, a autonomna oblast Južna Osetija je u skladu sa zakonom promjenila status i 20. septembra 1990. godine postala Republika Južna Osetija. Prvi sukob Gruzije i Južne Osetije je počeo 05. januara 1991. godine i trajao je do 24. juna 1992. godine. Gruzija je u toku rata 09. aprila 1991. godine proglasila nezavisnost, a Republika Južna Osetija je zadržala status sovjetske republike. SSSR je prestao da postoji 25. decembra 1991. godine, a Južna Osetija je u januaru 1992. godine održala referendum o nezavisnosti republike i na osnovu rezultata referenduma 29. maja 1992. godine je proglasila nezavisnost Republike Južna Osetija. Gruzija je u julu 1992. godine pristala na prekid vatre i dolazak ruskih, južnoosetinskih i gruzijskih mirovnih snaga u zonu sukoba.
Abhazija je nakon sukoba 1990. godine pokušala pronaći političko rješenje krize i ostati u sastavu Gruzije pod uslovom da dobije konfederalni status koji je imala do 1931. godine. Gruzija na to nije pristala i pokušala je vojnim putem riješiti krizu i tako je počeo rat koji je trajao od avgusta 1992. godine do 14. maja 1994. godine. Abhazija je dobila pomoć dobrovoljaca sa Kavkaza i ruske vojske pa je Gruzija nakon poraza pristala na prekid vatre i dolazak ruskih mirovnih snaga. Primirje je formalno potpisano tek 1994. godine kada je Gruzija postala član Zajednice Nezavisnih Država (ZND) 1994. godine.
Mir na Kavkazu nije dugo trajao zbog antiruskih planova zapadnih globalista. Gruzija je 2004. godine dobila novu vlast koja je počela pripreme za napad na Južnu Osetiju koji je počeo 2008. godine, ali je završen porazom Gruzije i priznanjem Abhazije i Južne Osetije od strane Rusije. Približavanje Irana Evroazijskom savezu 2016. godine je dovelo do novog rata u Nagorno Karabahu/Arcahu koji je trajao od 02. aprila do 06. aprila 2016. godine i završen je uz posredovanje Moskve sa velikim gubicima i malim teritorijalnim dobicima za Azarbejdžan. Politički status ove oblasti je ostao isti. U Jermeniji su 2018. godine na vlast došle antiruske snage koje su 2020. godine odbile ruski mirovni plan i Jermenija je 12. jula napala Azarbejdžan koji je nakon pobjede stavio pod svoju kontrolu velik dio Nagorno Karabaha/Arcaha. Mir je potpisan 10. novembra, a Azarbejdžan je nastojeći da održi dobre odnose sa Rusijom i Iranom pristao da ruske mirovne snage budu pet godina u Nagorno Karabahu/Arcahu. Rusija je zadržala vojnu bazu u Jermeniji.
***
Kavkaz ima veliki geopolitički značaj i zato su globalisti planirali da i kavkaske države uključe u projekat „Veliki Bliski istok“. Tako je npr. Gruzija posebno važna zbog naftovoda i kaspijske nafte, a napad Gruzije na Južnu Osetiju 2008. godine je trebao izazvati i etnicentrične sukobe na sjevernom Kavkazu, tj. u Ruskoj Federaciji, ali je Rusija vojnom intervencijom zaštitila Južnu Osetiju i osujetila ove planove.
NATO pakt sprema tri „odbrambena plana“ koji se odnose na prostor sjevera Evrope i Atlantika, prostor centralne Evrope i prostor Sredozemlja i Crnog mora, a na samitu NATO pakta u Viljnusu su pored predstavnika država NATO pakta došli i predstavnici Švedske, BiH, Moldavije i Gruzije. Plan NATO pakta za prostor Sredozemlja i Crnog mora se prije svega odnosi na Balkan, Bliski istok i Kavkaz.
Gruzija je uz američku pomoć 2008. godine napala Južnu Osetiju na isti način na koji je RH napala RSK. General Mile Novaković je u radu „Ovako je bilo“ opisao karakteristike napada na RSK: masivni artiljerijsko – raketni napadi na vojne i civilne ciljeve, upotreba bespilotnih letjelica koje su pratile kretanje SVK, širokopojasno ometanje sistema veze SVK (ometači su bili na avionima AVAKS) i napad aviona NATO pakta na radare PVO jedinice SVK raketama AGM 88 HARM. Gruzijske snage su prošle kroz isti sistem obuke i na isti način su napale Južnu Osetiju, a Ukrajina je na isti način planirala napasti Donbas 2022. godine. Ruska vojna intervencija je osujetila gruzijske i ukrajinske planove. Ukrajina je nastavila rat zbog pritiska i vojne podrške NATO pakta, ali je iskustvo Ukrajine uticalo na Gruziju da bude opreznija jer NATO koristi Ukrajinu protiv Rusije ne ulazeći u direktan sukob sa Rusijom. Međutim, prisustvo Gruzije na samitu u Viljnusu i jačanje veza Rusije i Abhazije (građani Abhazije su dobili pravo na dvojno državljanstvo Rusije i Abhazije) mogu uticati da Gruzija podrži zapadni vojni savez ako se NATO pakt direktno uključi u sukob ili ako na vlast dođu političke snage koje će bespogovorno izvršavati zahtjeve NATO pakta (takva promjena se u Gruziji desila 2004. godine). Razvoj situacije na Balkanu, Bliskom istoku i Kavkazu u velikoj mjeri zavise i od Turske zbog njenog uticaja na Balkanu, Bliskom istoku, u Azarbejdžanu i u Srednjoj Aziji.
Razvoj sukoba ruskih i ukrajinskih snaga, pozitivne promjene na Bliskom istoku i jačanje uloge BRIKS -a u svijetu ne odgovaraju globalistima i oni zato pokušavaju izazvati nove sukobe. Zaoštravanje stanja na KiM može dovesti do novih sukoba na Balkanu, a globalisti žele i sukobe na Kavkazu i Srednjoj Aziji da bi spriječili jačanje EAU, BRIKS -a, rad na saobraćajnom koridoru Sjever – Jug (koji povezuju Baltičko more sa Kaspijskim jezerom, Indijskim okeanom i Persijskim zalivom) i kineski projekat „Jedan pojas – jedan put“. Zemljama Kavkaza i Srednje Azije odgovaraju mir, članstvo u EAU i ODKB. Stanje u EU pokazuje da i zemljama EU odgovaraju dobri odnosi sa Rusijom i NR Kinom, a Mađarskoj, zemljama nastalim na području SFRJ i drugim balkanskim zemljama odgovaraju ne samo dobri odnosi sa Rusijom i NR Kinom nego i članstvo u EAU. To bi omogućilo da se i pitanje Kosmeta (neotuđivog dijela Srbije) riješi na pozitivan način u skladu sa Ustavom Srbije.
Izvor: Pravda
