Učesnici međunarodnog skupa koji se održao danas postavili su sebi za cilj da rasvetle jedan jako bitan aspekt crkvene krize u Ukrajini, a to je uticaj Vaseljenske patrijaršije na procese i deo tragedije ukrajinskog naroda koji se tiče pravoslavlja.
Sada Ukrajina, posle Srbija
Prvi govornik na tribini koja se održala u Centru za ruske studije pri Fakultetu političkih nauka bio je mitropolit zaporoški i melitopoljski Luka. On nije fizički mogao da prisustvuje, ali je svoj doprinos konferenciji dao poslavši naučni rad „Ukrajina kao poligon za novu Uniju – pretnje i načini prevazilaženja“ gde se, između ostalog, osvrnuo i na probleme koje Srpska pravoslavna crkva ima sa nekanonskom Crnogorskom pravoslavnom crkvom.
U njegovom radu se navodi da događaje vezane za nekanonsko mešanje carigradskog patrijarha Vartolomeja i njegovog Sinoda u ukrajinsku crkvenu krizu i stvaranje Pravoslavne crkve Ukrajine mnogi pravoslavni jerarsi smatraju delom projekta većih razmera, koji za cilj ima ujedinjenje hrišćanskog sveta pod rukovodstvom Vatikana i pape, a uz učešće Fanara.
Na primeru Ukrajine, nastavlja mitropolit Luka, Fanar ostvaruje strategiju ujedinjenja koja kasnije može biti primenjena na širem nivou. Formiranje Unije između Pravoslavne crkve Ukrajine (PCU) i Ukrajinske grkokatoličke crkve (UGKC) bi kasnije poslužilo kao „ukrajinski presedan“ za ujedinjenje pravoslavaca i katolika, i to bez promene dogme.
Ukrajina u ovoj strategiji predstavlja glavni pilot-projekat, a sledeći ciljevi mogu postati Moldavija, Belorusija i kanonska teritorija Srpske Crkve u kojoj se planira stvaranje pojedinačnih „crkava“ po ugledu na PCU, navodi se u radu mitropolita Luke.
Mitropolit je istakao da niko ne može garantovati da se sa Srpskom pravoslavnom crkvom neće postupiti na isti način i da ona neće zapasti u sličnu krizu, a kao primer je dao Fanarovu podršku lažnoj i samoproglašenoj Crnogorskoj pravoslavnoj crkvi.
Optužbe za jeres i progon Moskovske patrijaršije
Profesor sa FPN-a Zoran Kinđić izneo je svoj rad koji se bavio optužbama na račun ruskog sveta za jeres. On smatra da ideja o ruskoj jeresi uopšte nije osnovana i da se koristi isključivo kao oružje protiv Rusije. Budući da takve tvrdnje jednostavno nije bilo moguće odbraniti, prešlo se na optuživanje Ruske pravoslavne crkve i patrijarha Kirila za ratno huškanje.
Zoran Čvorović, profesor na Pravnom fakultetu u Kragujevcu bavio se temom progona Moskovske patrijaršije koji po njemu za krajnji cilj ima relativizaciju istine kroz relativizaciju normi.
Kao što NATO vodi oružani rat, tako i Fanar vodi crkveni proksi rat protiv Ruske pravoslavne crkve.
Profesor Zoran Milošević je govorio o kontinuitetu antiruskog delovanja Carigradske patrijaršije, profesor Oleg Soldat se na konferenciju uključio iz Banjaluke, misionar pravoslavnog evropskog Zapada Bernar Le Karo javio se iz Francuske, a dr Vladimir Dimitrijević iz Čačka. Među učesnicima naučnog skupa bio je i prof. dr Darko Ristov Đogo, protojerej SPC. On je govorio o istoriji crkve u Rusiji i pretenzijama Fanara na redefiniciju svoje uloge među pomesnim pravoslavnim crkvama.
Budući da je interesovanje bilo veliko, a skup međunarodnog karaktera, pored jednog dela učesnika konferencije i publika se takođe uključivala preko interneta, a među prisutnima su bili i predstavnici ruske ambasade i ruskog doma.
Izvor: rs.sputniknews. com
