Pravda

PLETIKOSA (PLETIKOSIĆI) žive u Rupama, katolici, ima ih i pravoslavnih i slave Sv. Nikolu, starinom su iz srpskog plemena Bjelopavlića u Crnoj Gori, čiji rodonačelnik je bio Pavle Pletikosa koji je učestvovao u boju na Kosovu 1389. godine. Slave Sv. Đurđa. Pletikose se kasnije javljaju u Boki i Dalmaciji. SRNE vode poreklo od srpskog plemićkog roda MALIŠEVCI (MALEŠEVCI) – staro plemićko bratstvo, stanovalo u selu Malina, na putu Trebinje-Bileće, a kasnije su se proširili i na druga sela. Rodonačelnik ovog velikog bratstva je bio Maleš vojvoda, koji je došao sa porodicom posle „kosovske razure“ pa su se razišli bojeći se turske osvete, jer su bili ubili zloglasnoga pašu. Dođe im na konak jednoga dana neki pašajlija i poče činiti zulum, Maleš ga sa sinovima uhvati i ubije. Uze od njega i sablju koja je bila bogato opčinjena. Posle nekoliko godina stari ban Maleš se prepade i reče sinovima da beže. Svi pristanu, samo najmlađi Aleksa ne htede, već ostane na Vidnjama i od njega su sve porodice u Hercegovini koje slave Sv. Ignjatija. Ostalih osam sinova sa ocem pobegnu niz Bosnu i pridvore se kod nekoga bega. Kad bi prvi Božić beg dariva badnjake i bi položajnik kod njih, a oni da bi mu se odužili daruju mu sablju onog pašajlije koga su pogubili u Hercegovini. Ali, kad beg pročita na sablji ime svoga sina, stavi ih na muke i oni priznadoše šta su učinili, i beg iseče sve muškarce. Nekoliko žena ostade trudno i od njih su bratstva koja su se kasnije razišla po Bosni i koji slave Sv. Ignjatija. Iz ovoga roda je bio kaluđer Jovan Mališevac, koji je pisao o svom bratstvu i to je kasnije preneo istoričar Jiriček, a o Mališevcima kaže da su živeli u 15 veku u državi Pavla Radenovića, bavili se stočarstvom i kiridžilukom.  Od njih su svi Hercegovci koji su slavili Sv. Ignjatija, a razišli su se i po Bosni i drugim krajevima Srpstva. U selu je ostao najmlađi sin Malešov koji se starao o stoci, od njega su bratstvo Aleksići, pa danas ima dosta porodica koje su poreklom iz Oputne Rudine, ili od bratstva ALEKSIĆA, kao glavnog bratstva. U Oputnoj Rudini, kao mestu gde je stasalo ovo bratstvo nastala su manja srodna bratstva: ALEKSIĆI, MIJOVIĆI, MARIĆI, ĐUKANOVIĆI, MARKIŠIĆI, STOJIĆI, ĆOROVIĆI, SKENDERI, JARAMAZI i ŠUPIĆI; u bilećkom kotaru: JANKOVIĆI, DEDIJERI, ALEKSIĆI i KRNJI; u gatačkom kotaru: MANDIĆI, KOVAČEVIĆI i DEDIJERI; u mostarskom kotaru: SRNE i DUDE; PANTIĆI i KALEMI u Bijelom Polju kod Mostara, u trebinjskom kraju su ĐERIĆI; JANKOVIĆI u Dubočanima, KRNJI u Vatnici i Davidovićima, BOGDANOVIĆI u Zijemlju su od bratstva Mandića iz Dulića gatačkih, SIMIĆI u Humu i Lišanima i DRAKULE (DRAKULIĆI) u Drini oko Foče, a ima ih razasutih po stolačkom, konjičkom i fočanskom kraju. Bratstvo KOČIĆI u Bosanskoj Krajini i mnogi muslimani i katolici koji su naselili: Stolac, Bileće, Trebinje i Mostar, bratstvo NIKOLIĆI u Visokom od bratstva Mandića iz Gacka i katolici bratstvo STJEPANI. Bratstvo Mališevci su stasali u 15 veku u oblasti vlastelina Pavla Radenovića, oblasnog gospodara, starinom iz sela Rvaćeva kod Onogošta. Jedinstveni su po svojoj slavi. ĆORLUKA pravoslavni i katolici, doselili su iz Popova, a ima ih po raznim selima Hercegovine, slave Sv. Jovana. Porodično predanje kaže da su bratstvo Đorluke od bratstva MASLEŠA, a rodonačelnik im je bio predak ćoravi Luka, koji je imao tri sina, jedan je ostao u Popovu, a dvojica su otišla u zapadnu Hercegovinu, odakle su se selili dalje. Bratsvo Masleše žive u Tulju (Popovo), starinom su od srpskog bratstva NIKOLIĆI iz Ozrinića, kraja u Katunskoj Nahiji. Nekada Masleše zovu i bratstvo ŠKALJIĆI, ranije su slavili Sv. Jeremiju, a kasnije su uzeli Sv. Jovana, kao i većina porodica u selu, naravno iz ekonomskih razloga. Ima ih muslimana u Drljajićima (Široki Brijeg), istoga su porekla. Bratstvo NIKOLIĆA iz Ozrinića, kraja u Katunskoj Nahiji, slave Gospođindan, poreklom su od srpskog bratstva IVANOVIĆA. Predak Ivan Dragojev je imao dva sina, Nikolu i Đukana, rodonačelnike bratstava: NIKOLIĆA i ĐUKANOVIĆA, šire zvanih bratstvo IVANOVIĆA. Pasovi Nikolića  su:  Dragoje-Ivan-Nikola (rodonačelnik)-Tomaš-Lako-Asan-Ilija-Bogdan-Jošo-Spasoje-Blagota,         ili Dragoje-Ivan-Nikola-Kojica-Vuk-Spasoje-Ilija-Pejo-Mićo-Marko-Radomir-Danilo. Nikolića ima u Berilju kod Prokuplja, Retkoceru kod Lebana, Miločanima kod Nikšića, od njih je ogranak bratstvo PAVLOVIĆA, nazvan po Pavlu Đurovu Nikoliću, od njegovih sinova Peka (vojvoda) i Krsta. Od bratstva Nikolića potomaka ima u Valjevu, rod bratstva POPOVIĆA nazvani po popu Nikolu, kao i ogranak bratstva ADŽIJE koji se prezivaju Nikolići, otišli u Srbiju. Nikolići su iselili u selo Ozriniće, Starševinu i Kličevo kod Nikšića, od njih su bratstva: OJDANIĆI i BUDALIĆI kod Bileća, SUBAŠIĆI, ROSNIĆI, TANTALOVIĆI, VUKANOVIĆI i VASKOVIĆI u selu Ozrinićima čevskim, MIRKOVIĆI u Drobnjaku, MASLEŠE u Popovu Polju, BRAJIČIĆI (od njih su MIJATOVIĆI u Užicu), RAIČEVIĆI, ĆETKOVIĆI, ČIZMOVIĆI, GAJOVIĆI, ROJEVIĆI, ŠTURANOVIĆI, ĆIRAKOVIĆI svi slave Gospođindan i ZORIĆI, slave Sv. Tomu. VRSAJKO (VRZAJKO) slave Sv. Jovana i Sv. Jovana, porodica srpskog roda. MILICA GRKOVIĆ u Dečanskoj hrisovulji nabraja: „Među imenima stanovnika Dečanskog vlastelinstva bila su popularna starobalkanska  imena:  Barbat,  Bukur,  Bun,  Vrsajko,  Vrsal,  Dronun, Mazoje, Pelegri, Šarbai itd.“ KOVAČIĆI muslimani, žive u Stocu, doselili su od Trebinja, ima ih u selu Turčinovićima u Širokom Brijegu, tamo su katolici, a tamo su doselili od Bileća, slave Sv. Jovana. Ima ih u sve tri vere. Oni u Turčinovićima kažu da su iz Dalmacije, po jednima su od srpskog bratstva IVIĆA i slavili su Sv. Iliju, a po drugima od srpskog bratstva KOVAČEVIĆA iz Grahova, pa su skratili prezime. Bratstvo Kovačevići su starinom iz Bosne, doselili su iz okoline Jajca, doselilo je devet brata posle pada Bosne na Grahovu i napravili crkvu Sv. Đurđa i Sv. Mihaila Arhanđela. Ima ih dosta raseljenih po svim srpskim zemljama, a od njih u matičnom delu Grahova ima mnogo malih ogranaka. Za rodonačelnika smatraju Rada, koji je imao sina Savu, ovaj Jovana i Jovicu. Od Jovana su ogranak „Mizare“ od koga su ja verovatno ogranak bratstvo ROMOVIĆI. Jovica je imao sina Petra, ovaj Ivana, Janka i kneza Milutina. Od Ivana su bratstvo IVANOVIĆI, od Janka su bratstvo JANKOVIĆI, a Milutin je imao četiri sina: Jovana, Marka, Sima i Todora, a od njih su ogranci: od Peja Jovanova su bratstvo PEJOVIĆI, od Ćira Jovanova su bratstvo JEZDOVIĆI, od Šajina Markova su bratstvo ŠAJINOVIĆI, od Vuka Markova su bratstvo VUKOVIĆI, od Miloša Simova su bratstvo MILOŠEVIĆI, od Dejana Simova su bratstvo DEJANOVIĆI, od Goluba Simova su bratstvo GOLUBOVIĆI, od Ilije Todorova su bratstvo ILIĆI, od Bogdana i Đukana Todorova nije bilo muških potomaka. Slave Sv. Đurđa, a preslavljaju Sv. Matiju. JELAVIĆI katolici, doselili su s Vrgorca oko 1700. godine. Bratstvo Jelavići vode poreklo od staroga srpskog roda MACURE – JELAVIĆI živeli u selu Zmijinac, na Pelevom Brijegu, u Kučima, stari rod. Odatle su ih davno isterali bratstvo Baljevići, iselili su se preko Hercegovine u Dalmaciju. RAKITIĆI (RAKETIĆ) žive u Zadru i zaleđu, slave Sv. Arhanđela, pojavljuju se kao prosvetna porodica krajem 19 veka, ima ih i u Kanjanima, Miočiću, a najbrojniji su u Mokrom Polju. Kažu da su se doselili iz Bosne 1692. godine, slave Sv. Nikolu. Ustvari oni su ogranak bratstva VLADOJEVIĆA iz Hercegovine, pravoslavni rod, nekada živeli u Mirilovićima. U Drobnjaku postoji bratstvo Raketića koji su od ove familije, žive u Dobrim Selima, doselili su iz Banjana starinom, odselili preko Pive. Staro prezime im je bratstvo Vladojevići. Kažu da su bili došli na jednu kuću, Trifka Vladojevića, koji pogibe, ali mu ostade žena Rakita sa sinovima Živkom i Jovanom, koji se po majci prozvaše bratstvo RAKITE (RAKITIĆI). Ima ih u Nikšiću, ali nisu u srodstvu sa Rakeitićima iz Rovaca. Slave Sv. Jovana, a preslavljaju Spasovdan. Poreklom su od plemena Nikšića iz Nikšićke Župe gde ih ima u većem broju. Rodonačelnik plemena Nikšića bio je Nikša, rođen u selu Krtole u Grblju, otac mu se zvao vlastelin Ilijan (Vladimir) Grbljanović i majka Jevrosima (Efimija), ćerke župana Vukana, najstarijeg sin Stefana Nemanje, začetnika loze Nemanjića. Vojvode Nikše, rodonačelnika plemena Nikšića, koji se doselio iz sela Krtola u Grblju negde u drugoj polovini 13 veku. Odrastao je na dvoru svoga ujaka Stefana Nemanjića, ktitora manastira Morače, sina Vukanova koji je tada upravljao Zetom. Nikša je vođen gospodnjom rukom došao u grad koji je bio namenjen Svetome Savi, a koga je Gospodnja ruka odvela na drugu stranu. Došao je u grad Onogošt, koji će kasnije po Nikši dobiti ime Nikšić, kao i pleme koje je od njega stasalo. MODRIĆI (Podgorje, Senj, Otočac, garšički, čazmanski, bjelovarski, vinkovački, županjski, đakovački, našički, požeški i valpovački kotar) žive u Korlatu i Zatonu Obrovačkom, dobili prezime po Modrinom Selu odakle su nekada došli 1689. godine iz srednje Dalmacije (iz Bukovice) kada su naseljene srpske porodice. PERIŠIĆI – doselili su iz Dračeva, poreklom su iz Riđana nikšićkih, ranije su se zvali bratstvo MIHOJEVIĆI, a još starije bratstvo RADIŠIĆI. Poreklom su iz Riđana nikšićkih, odakle su došla tri ili četiri brata. Od te braće Luka je ostao u Mrkonjićima i od njega su bratstvo LUČIĆI, Radule se naselio u Tuljima i od njega su bratstvo RADULOVIĆI, a treći je Mihailo od koga su bratstvo MIHOJEVIĆI. Ostala bratstva su ogranci Mihojevića. U Popovu se pominju 1718. godine, u Grmljane su došla tri ili četiri brata Mihojevića i od njih su potekla bratstva: PERIŠIĆI, KOVAČI, LAKIĆI i PEŠIĆI. Iz Grmljana su došli 1800. godine u Dračevo, odatle u Drijenjane. Perišića ima u Stocu, Mostaru, Vlahovićima kod LJubinja, Gabeli, slave Sv. Jovana. Perišića ima oko Mostara oni slave Sv. Đurđa. Ima Perišića od bratstva VUJAČIĆA, slave Sv. Nikolu, a ima i onih koji su ogranak bratstva ANDRIJAŠEVIĆA, odnosno bratstva MANDIĆA, slave Sv. Đurđa, a preslavljaju Sv. Arhanđela. MANDŽUKIĆI došli početkom 19 veka iz Hercegovine. Najstarije poreklo im je iz srpskog plemena Pipera u Crnoj Gori. Imaju rođake u okolini Bijelog Polja, bratstvo MANDŽUKE.

Pročitajte još:(EKSKLUZIVNO) JOAKIM LEV ZA PRAVDU: Nemačka je zaslužila „Boginju!

REBIĆI (REBA) katolici i pravoslavni, slave Lazarevu Subotu, srpski rod iz Hercegovine. Starinom su od pravoslavnih prezimenjaka čija starina je od bratstva KRIVOKAPIĆA-BATINIĆA, i kojih ima dosta naseljenih u pljevaljskom kraju. Oni koji su ostali u Hercegovini primili su islam i katoličanstvo. Starinom su od srpskog bratstva BATINIĆA-KRIVOKAPIĆA. Starinom su iz Hercegovine iz krajeva između Nikšića i Bileća, gde su formirani sredinom 16 veka, kada je počelo da slabi staro bratstvo Batinića i kada su u to bratstvo ženidbenim vezama ušla nekolika bratstvenika Krivokapića. U dalmatinsko selo Baljke su se doselili iz sela Baljaka kod Bileća. Srodni sa ostalima koji slave ovu slavu. Svi su ogranak velikog roda BATINIĆA-KRIVOKAPIĆA. KOVAČI katolici i pravoslavni, žive u Šibeniku i zaleđu, doselili su iz Hercegovine od tamo brojnih srpskih bratstava sa ovim prezimenom. Kovača ima od bratstva Deretića, od bratstva Vujačića ili Kovačevića, od bratstva Radišića, i od bratstva Baćovića (Banovića). Izvor: Vestinet