Gospodin Savo Štrbac je ekskluzivno za Razbuđivanje pričao o svom poreklu u Dalmaciji, selu Raštević, opština Benkovac, svojim precima, koji su verovatno došli iz Bosne, o svom detinjstvu, kasnije školovanju u gimnaziji i studijama prava u Zagrebu koje je sa uspehom završio.
Ispričao je i detalje bujanja proustaškog pokreta "MASPOK" u SR Hrvatskoj s' početka 1970-ih godina, kada je on bio na završetku studija. Zatim, vraćanje u rodni kraj i posle kraćeg zapošljavanja u trgovačkoj kući u Rijeci, dolazi u Zadar. Počinje karijeru sudije u okružnom sudu.
Sve do kraja 1980-ih godina nije imao nikakvih problema sa kolegama i komšijama u Zadru, koji je tada bio zbog svojih prirodnih odlika jedan od najpoželjnijih gradova Evrope... Ipak, već tada je bilo dosta Hrvata koji su pevali šovinističke pesme i gađali u kafani Titovu sliku, te je on bio zadužen da ih procesuira. U početku ih je kažnjavao, ali kada je video da im to u rodnom kraju donosi slavu, oslobađao ih je.
Početkom 1990. godine promenjen je društveno-politički sistem odnosno uvedeno je višestranačje, posle 45 godina. Na vlast dolazi Franjo Tuđman i njegova stranka Hrvatska Demokratska Zajednica. Počeli su pritisci na Srbe, otpuštanje sa posla, pretnje, čak i fizički napadi.
Krajiški Srbi su 17. avgusta 1990. godine, u strahu od napada hrvatske policije podizali barikade, što su hrvatski mediji podrugljivo nazvali "balvan revolucija". Iz dana u dan je bilo sve više tenzija i napetije. Kasnije je otišao u Korenicu, gde je otvorio advokatsku kancelariju. Branio je mnoge Srbe koji su bili progonjeni od hrvatskog državnog terorizma.
Kulminacija u Dalmaciji je nastala 2. maja 1991. godine kada je Franko Lisica iz Bibnja, star 23 godine poginuo prilikom napada na srpsko selo Polača. Isti dan kasnije, u Zadru nastaje rušilački pohod i divljanje hrvatskih šovinista, gde su samo srpske kuće i lokali stradali. Ovaj događaj je poznat kao "Zadarska kristalna noć".
Savo Štrbac je govorio kako je bio jedan od retkih ljudi, koga su uvažavali i sa srpske i hrvatske strane... Tako je on bio u Vladi SAO Krajine, a kasnije u Vladi Republike Srpske Krajine imenovan za glavnog i odgovornog u Komisiji za razmene zarobljenika. Uspeo je na taj način spasiti hiljade života.
Tokom građanskog rata 1991-1995 bio je smešten u Kninu, gde mu je bila kancelarija. Već tada krajem 1993. godine zajedno sa saradnicima pokrenuo je DIC "Veritas", gde je prikupljao dokaze o hrvatskim zločinima nad Srbima. Posećivali su ga i istražitelji Haškog Tribunala.
U toku rata g. Štrbac je izgubio sina, što je hrvatska propaganda zloupotrebila na najgori mogući način šireći neistine i iživljavajući se nad nesrećom običnog čoveka.
Opisao je kako je došlo do "Bljeska" i kasnije detaljno "Oluju"... Kako su krajiški predstavnici bili izigrani u Ženevi početkom avgusta 1995. godine... Kako su Krajišnici u kolonama napuštali svoj zavičaj, kako se proneo lažni glas da se Milan Martić navodno ubio... kako je izabran od naroda za predstavnika kod Banja Luke, jer uniforme tada nisu bile poželjne.
Šta je zapravo značio plan "Z-4" koji je krajem januara 1995. godine nuđen Krajiškim Srbima, koji su to odbili da prime po nagovoru zvaničnog Beograda. Danas bi to bilo više nego dobro za Kninsku
Krajinu, ali ne i Zapadnu i Istočnu Slavoniju... jer bi bili "država u državi".
