Komentarišući ideju predsednika Crne Gore Mila Đukanovića da je put za rešavanje takozvanog crkvenog pitanja objedinjavanje pravoslavnih vernika u jednu crkvu, Amfilohije kaže da o tome mogu govoriti samo nekršteni i ljudi za koje je crkva isto što i partija ili nevladina organizacija.
“Sa tog razloga živog crkvenog kontinuiteta, naš vikarni episkop Metodije (Durmitorac) nosi titulu dioklijskog episkopa. Kao takva, ona je postojala kao jedinstvena crkva Istoka i Zapada sve do 11. veka. Posle 1054. godine na našim prostorima postoje dve latinske, zapadne biskupije (Kotorska i Barska), a već od 9. veka ogromna većina vernika drevne Duklje-Zete i Raške opredelila se za kirilometodijevsku tradiciju Istoka i crkvenoslovenski jezik, to jest za crkvu novoga Rima - Carigrada i Jerusalima. To klimento-naumovsko opredeljenje nastavio je, rukopoloženjem od carigradskog patrijarha, prvi arhiepiskop srpski Sveti Sava (1219. godine), koji je pre 800 godina, posle osnivanja samostalne (autokefalne) Žičke arhiepiskopije, osnovao i Zetsku episkopiju na Miholjskoj prevlaci (današnju pravoslavnu Mitropoliju crnogorsko-primorsku), kao i episkopije Humsku (današnju Zahumsko-hercegovačku), Budimljansku (današnju Budimljansko-nikšićku) i Dabarsku (današnju Mileševsku i Dabrobosansku). To su pravoslavne episkopije (mitropolije=crkve) koje ovde do danas postoje kroz vekove, organski vezane za Žičku-Pećku patrijaršiju, bez obzira na sve mene naziva i promene", ističe mitropolit Amfilohije.
Prema njegovim rečima, „Mitropolija zetska je od ukidanja Pećke patrijaršije (1766. godine), kao čuvarka njene autokefalnosti (zajedno sa Karlovačkom mitropolijom) postojala samostalno“.
“Zajedno sa ostalim pomesnim crkvama, delovima nekadašnje Pećke patrijaršije, ona je bila prva među njima koja je obnovila jedinstvenu Pećku patrijaršiju (1918-1922. godine). NJen poseban značaj je bio u tome što je ona blagodareći crnogorskim mitropolitima i gospodarima Petrovićima stvorila nezavisnu Crnu Goru. Blagodareći toj njenoj ulozi u stvaranju nezavisne Crne Gore ona je (za vreme knjaza Nikole) nazivana i autokefalna, iako nije ni od koga tražila ni dobila autokefalnost”, naglasio je on.
Tražiti osnivanje „crkve pravoslavne“, kako je kazao, „mogu samo ljudi koji ne znaju šta je crkva“.
"Kad bi znali i kad bi išli u crkvu, oni bi znali da se u njoj ne ispoveda u simbolu vere ni Ruska, ni Grčka, ni Srpska, već se ispoveda „Jedna, Sveta, Saborna (Katoličanska) i Apostolska Crkva“ Hristova. Samo oni koji osnivaju lažne, a time nepravoslavne, nehrišćanske i necrkvene zajednice, poput nekih nevladinih organizacija, mogu reći (kao Miraš Dedeić) da „pravoslavna crkva čije biće nije nacionalno ne postoji u vaseljeni“, rekao je Amfilohije i nastavio:
“Ne sme se izgubiti iz vida da su Jevreji poistovećujući svoje nacionalno biće sa starozavetnom crkvom, upravo zato što je Hristos pozivao sve ljude i narode u svoju crkvu, razapeli i ubili Hrista. Nazivi pak pravoslavnih pomesnih crkava po nacionalnom i državnom prefiksu predstavljaju spoljašnje, geografske i po većini vernika nazive uslovljene istorijskim i spoljašnjim promenama, a nikako prirodom, smislom i bićem same crkve”.
Pročitajte OVDE kako Crnogorci maltretiraju Srbe.
Izvor: Pobjeda
