Pravda

Ipak, nakon teških i krvavih rovovskih borbi, srpska vojska je nakon 55 dana iscrpljujućih sukoba, morala da se povuče, nestalo je hrane, oruđa za rat, posebno artiljerijske municije. Povlačenje srpske vojske, automatski je za sobom povuklo i egzodus lokalnog stanovništva, koje je u agoniji bežalo od straha od austrougarske vojske. Ofanziva je počela 6. septembra, dosta se rizikovalo, i po cenu gubitka šest bataljona i tri topa, koji su iz Timočke divizije prvog poziva Druge srpske armije u cilju demonstracije, prebačeni na levu obalu Save istočno od Sremske Mitrovice, Prva srpska armija uspela je da pređe Savu prema Kupinovu i da preduzme uspešnu ofanzivu u Sremu. Nedugo nakon toga komandant austrijske Balkanske vojske Oskar Poćorek, u cilju pariranja ofanzive srpske vojske u Sremu, preduzima 8. septembra snažnu ofanzivu na Drini i to: sa Petom armijom protiv Druge srpske armije, a sa Šestom armijom protiv Treće srpske armije. Istoričar dr Aleksandar Životić, analizira tok bitke. – Srpska Vrhovna komanda obustavlja napredovanje i uspešnu ofanzivu Prve armije u Sremu i prebacuje Dunavsku diviziju prvog i Dunavsku diviziju drugog poziva preko Valjeva ka Krupnju na ugroženo levo krilo Treće armije, a Konjičku diviziju upućuje kao dodatno pojačanje Drugoj armiji, i ako je ona uspela da Petu austrijsku armiju zaustavi na obalama Drine. Ofanziva austrijske Balkanske vojske je zaustavljena, ne samo upornim i krvavim borbama na frontu ojačane Treće i Druge armije, već i nastupanjem srpske Užičke vojske, uz sadejstvo sa Crnogorcima, ka Vlasenici i Sarajevu u pozadinu Šeste austrijske armije. Životić navodi da je Poćorek uvideo da ne može da potisne Srbe na glavnom frontu, a istovremeno vrebala je opasnost po desni bok i pozadinu Šeste armije,  Poćorek je zahtevao hitnu pomoć od Vrhovne Komande Celokupne austrijske vojske. – Posle poziva Poćoreka, austrijskim snagama stiže pojačanje iz unutrašnjosti Monarhije, i organizovana je, ne samo zaštita boka Šeste armije, već je srpska Užička vojska potisnuta natrag ka Višegradu. Austrijanci su, od trupa u Sremu, posle odstupanja Prve srpske armije, formirali Kombinovani Korpus, pod komandom generala Krausa i prebacili ga preko Save severno od Šapca, da napadne desni bok i pozadinu Druge srpske armije. Na frontu Prve srpske armije odigrala se (oko 20. septembra 1914. godine) jedna od najkrvavijih bitaka u Prvom svetskom ratu- Bitka na Mačkovom kamenu. Nastale su ogorčene borbe na dugačkom frontu: Šabac – Mitrovica – Lešnica – Loznica – Krupanj – LJubovija – Bajina Bašta – Višegrad, koje su prešle u jednu dugotrajnu pozicionu rovovsku bitku. Za vreme borbe, kod srpske vojske se osetila velika iscrpljenost u ljudstvu i opremi, jer regruti još nisu bili spremni za ratna dejstva, a pomoć u opremi svake vrste, pogotovo u artiljerijskoj municiji, koja se očekivala svakog dana, da preko Soluna stigne iz Francuske, nije pristizala – navodi istoričar Životić. Srpska Vrhovna komanda je tada uvidela da će izgubiti bitku, naređeno je povlačenje Prve, Druge i Treće armije za odbranu Valjeva. Pomoć na koju su računali u međuvremenu nije stigla, te je naređeno opšte povlačenje, tog 8. novembra, koje se odigralo pod veoma teškim uslovima, jer se sa vojskom kretalo i stanovništvo koje nije smelo čekati drugi put austrougarsku invaziju. Sve tri srpske armije do 14. novembra bile su formirane za odbranu Valjeva. Ipak, iako je regruta bilo dovoljno, municija i druga vojna oprema nisu stigle, tako da su se sve tri armije povukle na desnu obalu Kolubare što je bio uvod u Kolubarsku bitku.