Piše: DŽevad Galijašević
Hibridni Bosanci i zbunjeni Bošnjaci
Političke podjele i svađe, u prividno vrlo složnoj „bošnjačkoj metropoli“došle su iznenada i bez najave.
Još uvijek, u tzv. tehičkoj vladi Federacije BiH, sjede zajedno ljuti protivnici SDA i SDP. Zajedno i složno su produćili sami sebi mandat na čitav izborni period od četiri godine i vladali bez ikakvog legitimiteta - zajedno.
A sada su krenule teške riječi i sukobi bez granica, koji su svoje lice pokazali uglavnom prema Bakirovoj supruzi Sebiji Izetbegović i prema njegovog najvažnijem saradniku, dojučerašnjem Direktoru Obavještajno bezbjednosne agencije Osmanu Osmici Mehmedagiću. Sebiji su vrli članovi Rektorata Univerziteta u Sarajevu poništili magisterij i akademsko zvanje a Osmici, pošto nije imao nikakvu diplomu koja bise poništila, kazna je stigla „preko bare“ iz Amerike u vidu pozatih sankcija, Vlade SAD i Ministarstva finansija. Zakašnjela kazna jasno je pokazala na čijoj su strani amerikanci u procesima koje će ubuduće voditi isključivo unutar bošnjačkog naroda. Jer, dovoljno su Amerikanci učinili da pomire Srbe, Hrvate sa Bošnjacima i rezultat je očigledan zato će sada, isti posao da rade među Bošnjacima, da ih efikasno provedu kroz ovaj planirani proces tranzicije i da ih isto tako „pomire“. A zašto sve to; odgovor će dati Bakir Izetbegović, kao pravi sin Alije i srbofobni islamista:
„Sve su to meni lično i Stranci demokratske akcije namjestili Srbi a prije svega Milorad Dodik. Rušenje SDA bio je njegov cilj i on se sada, zahvaljujući „titinoj partiji-SDP“, osjeća kao veliki i nesumnjivi pobjednik.“ Krenule su prozivke unutar SDA, najavljeni su sukobi a svoju namjeru da bude „kalif mjesto kalifa“, otkrio je prvi Šemsudin Mehmedović, bivši šef policije u Tešnju, koji se proslavio prvim ritualnim klanjima Srba u zoni njegove policijskeodgovornosti ali i ličnim vezama sa mudžahedinima i njihovom formacijom, smještenom tokom rata u Osnovnu školu Jablanica kod Tešnja.
Šemsudin je od Bakira naučio školu: pa je jurišajući na klimavu fotelju predsjednika SDA, napao Srbe: Dodika i Vučića; Srbiju i Republiku Srpsku i to, tako oštro da se u svojim komparacijama prisjetio i rahmetli Hitlera.
Svakako postoje i podjele u prividno građanskoj Socijaldemokratskoj partiji koje su ranije, dovele do odvajanja većeg djela članstva prema konceptu naglašene probošnjačke i unitarne politike, koju je zastupao „prividni Hrvat“ Željko Komšić a zatim podjela i njegovog „Narodnog fronta“ uz odstupanje Reufa Bajrovića i Emira Suljagića u pravcu formiranja novog „Građanskog saveza“. Danas već, ambicije da zasjednu u fotelju, u kojoj se odomaćio tihi političar iz Konjica, Nermin Nikšić, pokazuju jedno mlado momče i mlada partizanka. Mlado momče je naravno Denis Bećirović, koji sa pozicije člana Predsjedništva BiH nikada nije progovorio o realnom životu, o stanju i prilikama u kojima žive Bošnjaci koje on predstavlja niti je znao kazati, šta povodom toga misli učiniti.
Jer On to ne zna: on samo može govoriti varijacije na temu Srbi, Republika Srpska Srbija i naravno Dodik.
Uostalom kao i mlada partizanka jevrejskog porijekla Benjamina Londrec, udataKarić, kojoj kao Gradonačelnici Sarajeva nimalo ne smetaju nacistička i ustaška imena kojima su obilježene ulice Sarajeva.
Ona sigurno i ne zna, gdje se nalazi jevejsko groblje u Sarajevu i šta je to, Hagada, „da prostiš“ ali zna, ako Srbima smeta što je 214 imena antifašista obrisano a na njihovo mjesto došle ustaše i pripadnici „ Trinaeste SS divizije „Handžar“, onda to njoj djeluje prirodno i ne misli se uopšte time baviti poput Hrvatske vlade u Zagrebu koja je ovih dana odlučila da ukloni Budaka i druge ustaše sa gradskih ulica. Veće ustaše od ustaša.
Muslimani nikom ponikoše:
No, treba znati i ovo: na planu međunacionalnih odnosa i uređenja države, razlike između političkih opcija na Bošnjačkoj političkoj sceni, su toliko minorne, da je potpuno svejedno hoće li Bošnjake predstavljati Bakir Izetbegović, Nermin Nikšić, Fahrudin Radončić ili Željko Komšić i Miro Lazović – u načelu, to je jedna politika u kojoj je samo izbor ličnosti ona mala i primjetna nijansa razlike. Sve drugo je isto.
Svakako su sve podjele i na islamističko-nacionalnoj i na tzv. građanskoj sceni u Sarajevu, bile u sjeni sukoba koji su u Republici Srpskoj, preko „Saveza za promijene“, organizovali, kontrolisali i intenzivirali sitni obavještajci iz Američke, NJemačke i Britanske ambasade u Sarajevu. Taj sukob koji je predvodila stranka PDP uz pomoć Srpske demokratske stranke, nastavio je da zaokuplja i međunarodnu javnost, jer je bilo vidljivo kako PDP i SDS, žele potpunu destrukciju i razaranje Republike Srpske, rušenje njene ustavne pozicije, slabljenje ekonomske sposobnosti da kroz javne finansije podržava investicije, socijalne programe, obrazovne, penzijske, boračke i zdravstvene fondove... Insistiranje na „jedno-entitetskoj korupciji“ i stalno kompromitovanje rukovodstva Srpske, kriminalizacija pojedinaca ali i institucija pretvorilki su ovaj sukob u rat bez granica.
Istovremeno u Sarajevu, na, potpuno isti način, Fahrudin Radončić i njegov „Savez za bolju budućnost“ su koristeći moćnu medijsku mašineriju a posebno „Avaz“, kao najsnažnije sredstvo pritiska i ucijene, uporno i agresivno, govorili o Stranci demokratske akcije a posebno o njenom lideru, Bakiru Izetbegoviću.
Sve što su „opoziciona“ prozapadna glasila, objavljivala neposredno poslije rata u BiH o dinastiji Izetbegović; o korupciji i politički motivisanim ubistvima, „Bakirovim odredia smrti“, „Avaz“ je otvorio ponovo i u formi feljtona prežvakavao mjesecima. Ne birajući sredstva napadana je porodica Bakira Izetbegovića a posebno njegova supruga Sebija zvana Seka. Univerzitetski profesor i samosvjesna, autoritativna osoba, kao žena, Sebija je predstavljala potpunu negaciju tradicionalnog položaja žene u islamskom društvu.
Napadi na porodicu Izetbegović pokrenuli su procese podijele unutar same Stranke demokratske akcije. Uticaj i sposobnost ove stranke se smanjila kada su mnogi njeni kadrovi, odbacili kadrovsku politiku organa stranke i sami se kandidovali za načelnike opština i gradonačelnike u važnim i velikim centrima: Zenici, Bihaću, Živinicama, Goraždu, Visokom, Bugojnu, Starom gradu... itd. I na kraju pobijedili i osvojili vlast. Fragmentacija SDA se nastavila i u Parlamentarnoj skupštini BiH u kojoj su poslanici, samostalno nastupali odvojali se od politike stranke i njenog Šefa Bakira,, stupajući u pregovore sa „nezavisnim“ načelnicima i gradonačelnicima, pod pokroviteljstvom zapadnih ambasada u Sarajevu, uz podršku OHR-a, OSCE i EU.
Položaj muslimanske zajednice otežava i to što većina sarajevskih vladajućih krugova i onih koji imaju uticaja, sve ideje i poglede na zajednicu, njen identitet i istoriju, crpe iz viđenja kolonizatorskog Zapada, Vehabijske Saudijske Arabije, Osmanske Turske i njihove literature. Samo u takvom, haotičnom društvu, Bakir Izetbegović je nekažnjeno mogao otvoriti sve frontove prema Hrvatima i Srbima, širiti mržnju i poduzimati političke akcije koje nepovratno ruše stabilnost zemlje i dovode u pitanje opstanak države u Dejtonskom formatu. Izetbegovićeve akcije su bile najveća podrška ekstremnim grupama i ideologijama, koje su na dijelu nastanjenom isključivo Bošnjacima, mogli raditi šta hoće, organizovati se kako hoće, biti dio svjetske terorističke internacionale i nekažnjeno učestvovati u ratovima za „braću“ hiljadama kilometara daleko od BiH i Balkana. Zahvaljujući takvim politikama, se cjeli islamski svijet, u okviru savremenih političkih procesa, prikazuje kao uniforman, monolitan pokret, nesklon miru i preteći dok se u njemu, vjerski institut džihada javlja isključivo kao funkcionalni izraz terorizma.
U neizbježnom i planiranom konfliktu na Balkanu, Bošnjaci će očigledno, (kao Srbi, do juče), biti duboko podjeljeni po svim osnovama. Danas se Bošnjaci žrtve procesa koji je došao do kritične tačke podjela i sukoba, i koji su inspirisani, osmišljeni i usmjeravani sa zapada.
Pocrnele krstove Kijevo-Pečerske lavre pogledajte OVDE.
Izvor: Pravda
