Pravda

U Siriji se faktički vode dva rata. Prvi je rat pobunjenika protiv sirijskog predsednika Bašara el Asada. Asad je nasledio oca, autoritarnog lidera Sirije 2000. godine i grubo je odgovorio na proteste tokom Arapskog proleća, što je prouzrokovalo oružanu pobunu koja još uvek traje, navodi američka agencija. Potom je usledila invazija Islamske države, koju Asad smatra samo jednom od mnogih terorističkih grupa koje se bore protiv njega. Islamska država koja je proizašla iz iračkog ogranka Al Kaide. Postala je poznata po brutalnim snimcima pogubljenja, masovnim ubistvima i zlostavljanju žena a sada je najpoznatija kao inspiracija za terorističke napade na Zapadu. Haotični rat u Sriji otvorio je put Islamskoj državi da se proširi 2013. godine. DŽihadisti su zauzeli gotovo trećinu Sirije, a za prestonicu su odredili grad na severu zemlje - Raku. Koalicija koju predvode SAD bori se protiv Islamske države iz vazduha, dok CIA tajno naoružava i obučava pobunjenike ("umerenu opoziciju") koji se bore protiv Asada. Na strani Asada su Sirijska arapska armija (SAA) i provladine narodne i plemenske milicije, kao i određene iranske jedinice i jedinice libanskog Hezbolaha. Ipak, glavni i dugogodišnji Asadov saveznik je Rusija koja je postavila vazduhoplovnu bazu u Siriji, u mediteranskoj provinciji Latakija, iz koje izvodi vazdušne napade. Osim toga, ruska mornarica lansira i krstareće rakete sa brodova i to kako iz Mediterana, tako i iz udaljenog Kaspijskog mora, o čemu više možete da pročitate OVDE. Moskva navodi da su njeni napadi usmereni u cilju slabljenja džihadista i ostalih grupa koje smatra "terorističkim". Međutim, zapadni zvaničnici i mediji tvrde da je većina napada uperena protiv pobunjenika koji žele da svrgnu Asada. Rusija takođe zastupa mirovni plan za Siriju koji podrazumeva tranzicioni period tokom kog bi Asad ostao na mestu predsednika. Još jedan Asadov saveznik je Iran koji mu šalje oružje, vojne savete, milione dolara pomoći kao i trupe Revolucionarne garde. Najveća grupacija "umerene opozicije" koja se bori protiv Asada je Slobodna sirijska armija (SSA) koja uživa veliku podršku Zapada, pre svega SAD-a. Asadov protivnik je i Al Kaida sa saveznicima koja je raskinula veze sa Islamskom državom (poznatom i pod nazivima kao što su Daeš, Islamski kalifat, ISIL...). Trenutno najaktivniji ogranak Al Kaide je Al Nusra front podržan ultrakonzervativnom organizacijom Ahrar el Šam i islamskim borcima iz Čečenije. Nusra front se takođe bori protiv Islamske države, a osim Sirije aktvan je i u Jemenu, Iraku, Libiji... Sjedinjene Države se zalažu za Asadov odlazak ali još uvek nisu otvoreno upotrebile oružje protiv njega, već samo protiv Islamske države. Predsednik Barak Obama je pretio vazdušnim napadima na Siriju pošto je stotine civila ubijeno gasom sarinom 2013. godine. Sirija se negirajući da je koristila nervni gas, uz posredovanje Rusije, odrekla hemijskog oružja u sporazumu sa SAD-om i drugim državama 2013. godine. CIA je sve vreme tajno sprovodila operaciju dostavljanja oružja i novca, kao i obučavanja hiljada sirisjkih pobunjenika. Među dostavljenim oružjem bili su i projektili koji mogu da unište oklopna vozila koja su proizvedena u Rusiji. U međuvremenu, ruske bombe i projektili imali su za metu i upravo te grupe koje je podržavala CIA. Protiv Asada je i Turska koja je od početka podržavala pobunjenike, posebno Turkmene koji pretežno žive blizu granice sa Turskom. Saudijska Arabija i njeni saveznici iz Persijskog zaliva finansiraju militante, uključujući sunitske ekstremiste, u nadi da će Asad biti svrgnut. Neke zemlje iz ove grupe su takođe deo koalicije koju predvodi SAD. CIA procenjuje da Islamska država ima između 20.000 i 30.000 boraca na teritorijama Sirije i Iraka. DŽihadisti su takođe vešti u korišćenju društvenih mreža putem kojih regrutuju mlade širom sveta da dođu na teritoriju koju označavaju kao "kalifat" - državu kojom vlada vrhovni religijski vođa. Takođe ID ohrabruje pristalice u svetu da izvršavaju napade u državama u kojima žive, posebno na Zapadu. Islamska država zarađuje milijarde od prodaje nafte, trgovine avganistanskim heroinom, pljački, otkupa za taoce i prikupljanjem poreza na teritorijama koje kontroliše.